Leita í fréttum mbl.is

Sá frægi maður sem kom óorðinu á brennivínið

kolb16Sagt hefir verið um Brynjar Vondulykt að hann minni í raun og veru á fátt annað en brennivín. Svo tengdur er þessi maður svaradauðanautn, að talið er víst að lagabókstafurinn, þar sem kveðið er á um blátt bann við að vera ölvaður á almannafæri, sé fyrst og fremst tilkominn vegna Vondulyktarinnar. Og frú Ingveldur fullyrðir, að eiginmaður hennar Kolbeinn Kolbeinsson hafi orðið sá veraldaraumingi og ræfilstuska, sem hann er, vegna þess að hann gjörðist snemma kunningi Brynjars og apað upp eftir honum allskonar óskynsamlegt líferni.

Þá er og frá því greint að Brynjar Vondalykt sé einnig sá maður sem á sínum tíma kom óorði á brennivínið. Og forvarnarkennslu fyrir börn í grunnskólum er nafn hans iðulegt nefnt sem staðfestingu þess vítis sem varast skal. En það er víst ýmislegt fleira en brennivínið sem hefir gjört Brynjar Vondulykt að nafntogaðri persónu í þjóðfélaginu. Hann er alræmdur hjónadjöfull og hefir margsinnis reynt að komast upp á milli Máríu Borgargagns og Indriða Handreðs frá því þau gengu í heilagt hjónaband fyrir örfáum árum, þá komin nokkuð við aldur. Það var ófagurt á að sjá.

En þegar Brynjar skreið nakinn, óhreinn og búinn að drekka tvær flöskur svartadauða inn á áríðandi fund hjá Sjálfstæðiskvenfélaginu Hvöt og tók til við að særa blygðunarkennd viðstaddra sem mest hann mátti, var ekki lengur hjá því komist að taka á málinu. Athæfi hans varðaði við lög og heiður og orðspor Sjálfstæðiskvenfélagsins Hvatar var húfi. Því var Brynjar Vondalykt dæmdur og settur inn. Út kom hann hálfu verri en fyrr og ónáttúran og afbrigðilegheitin öllu öfgafyllri en nokkru sinni áður. Þetta gaf betri stéttum þjóðarinnar ástæðu til að efast um að nokkur betrun fælist í betrunarvist bak gaddavír og læst hlið. Það var farið að tala um í fullri alvöru innan borgarastéttarinnar, að réttast væri að taka bara upp dauðarefsingu og fá Brynjar Vondulykt hengdan, svo hann næði ekki að koma óorði á fleira en brennivínið. En Vondalyktin er enn að og ekki bólar enn á löggjöf sem leyfir að hengja menn eins og hann.    


mbl.is Hún minnti mig á brennivín
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Góðir tímar framundan

GrýlaÞað er ekki seinna vænna að ríkisstjórnin setji lögbann á verkfallstiltektir flugumferðarstjóra. Og ríkisstjórnin á ekki að láta þar við sitja, heldur á hún fylgja banninu eftir með því að setja lög sem afnema með öllu verkfallsrétt launamanna, svo spámenn eins og Birgir þessi Jónsson tapi ekki milljörðum á verkfallslátum. Bann við verkföllum á svo að setja inn í stjórnarskrána, svo ekki fari milli mála hvernig þessum málum er háttað hjá okkur.

Þegar verkfallsrétturinn verður úr sögunni hverfur samningsréttur launamannafélaga af sjónarsviðinu og ríkistjórnin getur með góðri samvisku lagt embætti ríkissáttasemjara niður og sparað með því ríkissjóði óhemju fjármuni. Mesti ávinningurinn af þessum aðgerðum er náttúrlega fyrir atvinnulífið, því þegar kjarasamningsréttur og verkfallsréttur þræla á sér ekki lengur stoð í landslögum mun andleg heilsa auðvaldssinna og arðræningja batna til mikilla muna og það fólk loksins fá um frjálst höfuð strokið og farið að sofa áhyggjulaust hverja einustu nótt.

Það hefir heldur ekki legið í láginni að borgarastéttin, kapítalíska arðræningjastóðið, á Íslandi er í mikilli sókn um þessar mundir. Því fyrir nú utan að farið sé að hylla undir langþráð afnám verkfallsréttarins er auðvaldið langt komið með að hrifsa allar orkuauðlindir landsins úr sameiginlegum höndum alþýðu manna. Áður hefur auðvaldið okkar gleypt fiskveiðiauðlindina með húð og hári, til mikillar blessunar fyrir samherja samherjanna, auk þess er auðvaldið í þann veginn að ræna bönkunum af fólkinu í annað sinn á þessari öld. Já, þeir eru miklir Samverjar samherjarnir. 


mbl.is Vonar að yfirvöld setji lögbann á verkfallið
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bláa lónið er blessuð tjörn

Bláa lónið er blessuð tjörn, 
busla þar tuddar og opna görn
í kafi þá aungin kona sér,
kláðinn svo tekur völdin af þér. (Höf: Brynjar Vondalykt)

bað1Já, svo kvað Brynjar Vondalykt þegar hann velktist til og frá í ölduróti Bláa lónsins með eina hálfflösku fyrir bringspölunum. Þegar hann slapp upp úr eftir langa mæðu lét hann það verða sitt fyrsta verk að láta sótthreinsa sig - svo ofbauð honum lifnaðurinn í lóninu. Og um gesti Bláa lónsins sagði hanna aðeins: ,,Þeir sem fara í þessa tjörn þurfa ekki klósett".

Í hinum gráu undirdjúpum lónsins fræga gerast ævintýr ýmislig, sem aungvann getur órað fyrir sem líta hugfangnir á auglýsingar í lit af fyrirbærinu. Kísilduftið í vatninu villir um og vessar og vemmileg rök verða að samfelldri þoku. Brynja Vondalykt kvaðst hafa gleypt eitthvað ókennilegt í ógáti þegar hann kafaði ofan í kelduna; ,,ég sá bara grátt, en ég fékk eitthvað vont upp í mig", sagði Brynjar og grét af óhugnaði.

Í gamla daga var það sápan Lúvíl sem var efnakljúfur sjálfrar náttúrunnar, í dag sjá Bláa lónið og aðrir drullupollar um þessháttar verk. Það skemmtilegasta við þetta er samt, að nútímafólk borgar í stórum stíl háar upphæðir fyrir það eitt að baða sig í þessum foravilpum - en til hvers veit enginn. Þetta minnir á söguna af Kolbeini Kolbeinssyni þegar hann draugfullur hrapaði ofan í mógröf þar sem dauðum hundum og köttum hafði árum saman verið kastað í. Á eftir  taldi hann sér trú að þessi sérkennilega baðferð hefði verið honum heilsueflandi, þrátt fyrir stöðuga , dularfulla kvilla lengi á eftir, sem voru, þrátt fyrir heilsueflinguna, nær búir að draga hann til dauða hvað eftir annað.  


mbl.is Bláa lónið opnar að nýju
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mótmælt hvað!? Hvurn fjandann ætli þetta hafi mótmælt.

fleng3Já, það er bara sona! Þykist þetta hafa mótmælt? Og þá hverju? Það er svo annarlega á skjön við allt sem rökrétt er að jafn skoðanadauft og hugsjónasljótt tilfelli hafi mótmælt einhverju, nema kannski mótmælt því að fá ekki afgreiðslu á barnum eftir lokun. En hvað veit ég? ( Má bjóða yður að vera gólftuska í Valhöllu í eins og tvö kjörtímabil eða svo? )

Þessa dagana er mesta sport Sjálfstæðismanna að traðka á og skíta í VG og formenni þess, blammera þá voluðu vesalinga, rassskella og svívirða og bera þá þungum sökum, - sem eru vitaskuld mun þyngri en tárum taki, svo notaður sé frægur frasi sem viss lýðskrumari tekur sér oft í munn í fjölmiðlum. Gegn þessum hraksmánarlegu ávirðingum af vörum Sjálfstæðismanna, sem segjast vera hákristnir og afar vandir að virðingu sinni, hafa aumingjarnir í VG ekki lyft svo mikið sem litla fingri, svo vandséð er að nokkur fyrirfinnist þar innanborðs sem gæti haft rænu á að mótmæla. Formennið hefir ekki mótmælt neinu sem Sjálfstæðismennirnir hafa núið því og VG um nasir; þetta er svo svæsið tilsýndar, að margir hafa kveðið upp úr með að þetta VG slekti sé haldið ævintýralega afbrigðilegum masókisma á háu sigi. 

Svo segist þetta hafa mótmælt! Jahérnahér. Auðvitað trúir því aunginn maður og ekki heldur nein kona. Það eina sem gæti breytt því viðhorfi almennings að VGingar séu veraldar- og volæðisaumingjar, er að formennisdulan taki á sig rögg og sparki með báðum fótum af alefli í punginn á Bjarnaben, gerði telpunni með langa nafnið sömu skil, einnig Gölle a. Þórðarsyni, ennfremur Nonnýboy og Áslaugu Örnu. Eftir slíka vel heppnaða aðgerð væri ef til vill hægt að taka í mál að örlítill mótmælaandi kunni að vera fyrir hendi í kjúklingsbrjósti formennis VG og undanrennuunganna sem eru vappi kringum það.   


mbl.is „Ég hef nú sjálf mótmælt“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Kérlíngabækur í yfirþyrmandi stórmeirihluta

ing25Þessa dagana er mikið um að vera í kérlíngabókadeildinni og atgangur svo harður á köflum, að guðsþakkarvert er að ekki hafi hvað ofan í annað orðið stórslys. Kérlíngarbækurnar, sem út koma hér á landi, eiga það allar sammerkt að vera bragðlausar og að mestu leyti óskiljanlegar, meira að segja vel læsu fólki. Þegar kerlíngarnar eru teknar tali, þá láta þær sem skræðurnar sem frá þeim koma séu gífurleg vísindarit, þar sem kafað sé ofan í hinstu og innstu rök mannskepnunnar og guðs almáttugs. Já, það eru engar venjulegar bækur kérlíngabækur tuttugustu og fyrst aldarinnar.

Frú Ingveldur ritaði fyrir skemmstu lærða grein um málefnið kérlíngabækur í Flokksblaðið. Gefum frú Ingveldi orðið: ,,Ég minnist Vilhelmínu Kroch rithöfundar sem óhemju leiðinlegrar og andfúllar kérlíngarnöðru, sem náði aldrei upp í nefið á sér af íllsku vegna þess að henni tókst aldrei um sína daga að safna öðru skeggi en kviðskeggi, hrokknu, flæktu og mislitu. Þessi óæskilega kérlíngarbora hafði það helst fyrir stafni að skrifa kérlíngabækur um andstyggilega misyndiskarla og kvenkyns fórnarlömb þeirra. Einn þessara ógæfumanna í bókum Vilhelmínu er greinilega fyrrum eiginmaður hennar, Indriði Handreður, og lýsir hún honum sem sérstakri óráðvendistusku og afbrotamanni, sem í bókarlok er tekinn af lífi af hópi vaskra skjaldmeyja, sem unna réttlæti og fögru mannlífi". 

Mér er sagt, að fyrir þessi jól séu 97,4 prósent útgefinna bóka eftir konur, þetta séu sem sé öldungis algerð kérlígabókajól með öllu því bragðleysi, tilgerð og tómhyggju sem slíkum bókmenntum heyra til. Það er því líklegt að sú tíð sé liðin þegar G.Grímsson Grunnvíkingur skrifaði tvöhundruð bækur, þrjúhundruð bækur, og einhverjir óráðsíukarlar þóktust ekki hafa annað þarfara að gera en að semja Íslendingasögurnar. Svo læt gáfumennum á borð við Egil Helgason og Kolbrúnu Bergþórsdóttur eftir að skera úr um hvorar séu þarfari og betri kérlígabækurnar eða Íslendingasögurnar.

 


mbl.is Duft valið besta íslenska skáldverkið
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Spurningum svarað um óeðlilegan pervertisma innan lögreglunnar

pol1Þegar spurningin um óeðlilegan pervertisma innan lögregluna var borin undir Hálfdán Varðstjóra svaraði hann því ákveðið til, að ópervertískur lögregluþjónn væri enginn andskotans lögregluþjónn og mættu allir slíkir fara til Fjandans fyrir sér. Þá var Hálfdán inntur eftir rymti þess efnis að hann sjálfur stundaði ósæmilega háttsemi við fólk sem hann hefði tekið höndum, neitaði hann því einarðlega og bætti við ,,að þeir djöflar sem gengju fram með slíkan óhróður, róg og lygar mættu búast við því að hann finndi þá í fjöru við tækifæri og færi um þá höndum, og það væru aungvar kvenmannshöndur.

En þegar Hálfdán Varðstjóri var að því spurður hvort eitthvað væri til í því að lögregluþjónar ættu það til að beita aðra lögregluþjóna kynbundnu áreiti, svaraði hann því til, að honum varðaði ekkert um kynóra fólks, innan lögreglu eða utan. Hann kvaðst þó vel muna þegar kérlíngargípa, sem hefði verið aðstoðarvarðstjóri Munda Grámann á morðmáladeildinni, hefði klipið svo hressilega í punginn á unglögregluprjóni sem var í þjálfun, að óhjákvæmilegt var að skera undan honum svo ekki hlypi drep í sárið sem yrði honum að aldurtila. Eftirmálar þessa atviks voru harðla góðir, því kérlíngargípan hefði hækkað í tign og orðið dómsmálaráðherra þar eð hún væri innundir hjá Flokknum.

Af viðtalinu við Hálfdán Varðstjóra má sjá að allt er í röð og reglu innan lögreglunnar. Þar er til staðar kunnátta til að þekkja sauðina frá höfrunum og skilja hismið frá kjarnanum. Smáatriðum og hégóma er orðalaust kastað í eldsofninn, en greddugangur og kynferðisstand lögregluprjóna talið einkamál þeirra sem hefðu uppi tilburði í þá áttina. Nú er og búið að ráða Brynjar Vondulykt til ráðgjafastarfa hjá lögreglunni þar sem áherslan er lögð á að sarga sem mest gredduna úr lögregluprjónunum og gera þá að kynlausum vélmennum. Það er nefnilega samdóma álit Hálfdáns Varðstjóra og allra annarra yfirmanna lögreglunnar, að ótækt sé að lögregluprjónar séu sífellt að hugsa um uppáferðir í útköllum og missi af þeim sökum hvurn glæpamanninn á fætur öðrum úr höndum sér.

  


mbl.is „Við erum að taka á þessum málum“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Er gamli Jahve hér að störfum, eða hið óhjákvæmilega karma?

ing13Djöfuls ástand er þetta orðið þarna á Grindíánastöðum; húsin klofin, fólkið flúið og eiturgas og gufur stíga upp úr jörðinni. Þetta er farið að minna á þegar Jahve gamli lagði Sódómu og Gómorru í rúst, til að kveða girndarbruna íbúanna niður í eitt skipti fyrir öll. Aðgerð Jahve tókst í sjálfu sér vel, íbúarnir heyrðu á svipstundu sögunni til og illvígur hórdómur þeirra, sem varð þeim að falli. Við þetta tilefni varð eiginkona Lots heitins að salstólpa, þegar henni varð á að líta aftur á flóttanum frá Sódómu, en það hafði Jahve gamli aldeilis forboðið henni. Og þar eð Lot var bróðir sjálfs Abraháms, þá höguðu örlögin því þannig til, að Abrahám var í einni svipan orðinn mágur saltstólpa.

Í svipinn er óljóst, alla vega enn sem komið er, hvort Jahve gamli stendur að baki útþurrkunar Grindavíkur, ennfremur hvort holdlegar og hugarfarslegar syndir Grindíána séu svo hræðilegar að Jahve kemst ekki hjá því að leggja þá í eyði. En eitthvað er það. Nú vitum vér ekki til þess að Grindíánar eig sinn Lot, sem til þess er bær að semja um skaðaminnkun í Grindavík við Jahve. Slíkur Grindavíkur-Lot hefði til dæmis getað beðið Jahve gamla að láta sér nægja að opna jörðina undir Bláa lóninu og láta það gossa til Neðri-Byggða, en í staðinn legðu Grindíánar af allt ónáttúrlegt athæfi og lostafengið framferði. En því miður fyrir Grindíána er engum Lot til að dreifa meðal þeirra, hvað þá kérlíngar sem vegna sviksemi yrði að salthrúgu á flótta úr plássinu.

En hvað um það og hvernig þessu er varið með þá félagana Abrahám, Lot og Jahve, þá er nokkuð auðséð að karmað hefir læst klóm sínum um Reykjanes. Og þetta er aðeins fyrsta vers. Nú, þegar búið er að flæma Grindíána í fangið á stórborginni við Sundin, þá berast böndin óhjákvæmilega að örðum byggðakjörnum á nesinu. Og að lokum mun flugvöllurinn á Miðnesheiði, Atómstöðin mikla, verða að storknuðu hrauni, hvar engum verður vært; þá verður verkið fullkomnað. Þetta verður gjaldið sem Suðurnesjamenn og Íslendingar verða að greiða fyrir að heimila blóðhundum heimsvaldastefnu Vesturlanda land undir morðtól sín og tæki, spillingu og glæpi. Og hananú.      


mbl.is Áframhaldandi byggð undir Grindvíkingum komin
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Endurskipulagður lýðskrumari í stórsóknarmaníu

rasiJá, heldur lýðskrumarinn að úrsögn Eflingar hafi ekki haft slæm áhrif á Starfsgreinasambandið. Hvað á svona kjaftbull að að þýða hjá garminum? Efling var helmingurinn af Starfgreinasambandinu, meira að segja miklu sterkari helmingurinn, þegar slík burðarstoð er tekin burt, þá blasir auðvitað við afar veikt Starfsgreinasamband, svo veikt að ekki er neitt mark á því takandi. Nú, lýðskrumaranum dettur í hug að slá því fram, sem rökum fyrir þvættingnum um að brotthvarf Eflingar hafi ekki haft slæm áhrif á sambandið, því Starfsgreinasambandið hafi endurskipulagt sig! Með leyfi að spyrja: Hvaða rokna endurskipulagning er það sem dekkar og kemur í stað þess að sterkari helmingnum er svipt burt?

Það gefur augaleið, að þing Stafsgreinasambandsins á að setja núverandi formann þess af, ef hann hefur ekki vit á að segja af sér, enda ber hann mesta ábyrgð á því að Efling sagði skilið við sambandið. Skipstjóri sem missir helming áhafnarinnar fyrir borð vegna handvammar og svika er að öllu eðlilegu rekinn og hann jafnvel settur í tukthúsið. En rytjurnar sem eftir eru af Starfsgreinasambandinu eru því miður ekki líklegar til afreka, hvernig sem þær skipuleggja sig. Þar svífa eiturgufur svika og framsóknarkrataeðlisins yfir vötnum eins og alltumlykjandi dauðadómur. 

xxx2Það hefir náttúrlega hresst upp á foringja Starfgreinasambandsins að fá sjálft Brúarlandsundrið til að jarma yfir sér í upphafi þings, svona sem uppbót á innistæðulaust rop lýðskrumarans. En eflaust sjá samtök atvinnurekenda, auðvalds og arðræningja, sér hag í að veiða hálfdautt Starfsgreinasamband og lýðskrumara í net sín og gera núll og nix kjarasamning við þann óvinafögnuð fyrir hönd bláfátæks verkafólks - eins og á aðventunni í fyrra. Eflaust mun ekki standa í hinum hvellskýra og tárum takandi lýðskrumara að lýsa því yfir í stórsóknarmaníu að lýsa því yfir að þeir kjarasamningarsamningar séu hvorki meira né minna en heimsmeistarasamningar, þrátt fyrir að lýðskrumarinn og hans nótar ætli sér aldrei að lifa á þeim, eða eftir þeim.


mbl.is Þörf á aðkomu stjórnvalda í næstu kjaraviðræðum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Byskubbi vísað á götuna og gaddinn - en ekki á Guð

bæn3Jæja, svo það verður þá þrautalendingin að selja ofan af aumingja byskubbnum og flæma þá virðulegu frú á götuna eins og hvurt annað rónapeð, setja hana á gaddinn,en ekki Guð því það vilja paurarnir, óvinir heilagar Agnesar, ekki. Það er ýmislegt sem gengur á þegar þarf að losna við embættismann. Náttúrlega er með öllu óvíst hvernig brottrekinn byskubb, sviptur öllu húsaskjóli, mat og öðrum vistum, plumar sig á götunni, hempulaus, sitjandi á bekk á Austurvelli, með framrétta hægri hönd biðjandi sér beininga, en kardóglas í þeirri vinstri; því vínandi úr þessháttar drykkjaríláti mun vera sá einn líknandi andi, sem sem stendur húsnæðislausum byskubbum til boða.

Vissulega munu andskotar og óvildarmenn heilagrar Agnesar byskubbs gleðjast óumræðilega, ef kerlíngaranganum verður varpað á dyr, hempulausri, á nærklæðunum einum, af karlpúngasamkundu kirkjuþings. Það er alveg merkilegt hve sumir geta glaðst yfir óförum annarra, og þá því meir sem hærra sett persóna á í hlut. Þessháttar gleðskap kallaði séra Árni ,,Þórðargleði" til heiðurs vondum bónda á Snæfellsnesi, sem réði sér ekki fyrir kátínu þegar hann frétti af því að Norðlendingar væru ekki búnir að ná þurri tuggu í hús vegna samfelldra rigninga og ótíðar og komið vel fram yfir höfuðdag. Ætli kirkjuþingsmenn séu haldnir Þórðargleði í meiri mæli en annað fólk og bíði þess í ofvæni að fá að sjá húsnæðislausan byskubbinn skjögra í volæði um götur miðbæjar Reykjavíkur?; ætli þeir taki sér svo ekki næst fyrir hendur að taka í hornið á Guði Almáttkum og selja hann í höndur einhverjum nýríkum nýfrjálshyggjufrömuði? 

ÚtigangsmaðurAllt er þetta gott og blessað, eins og kérlíngin sagði, bara ef frjálsbornir og heilbrigðir menn geta skemmt sér yfir einhverju smálegu. En hvernig var það: fékk Agnes byskubb ekki að tala yfir hausamótunum á hundrað þúsund kérlíngum á Arnarhóli í gær? Eða hefir henni líka verið útskúfað af hinum fémíníska efrimillistéttar-kérlígavaðli? Hvað á soleiðislagað að þýða? Ha? Jú, jú, á Íslandi mæta íbúar landsins í hundraðaþúsundavís í gleðigöngur hinsegin manna og ólögleg kvennaverkföll, en þegja þunnu hljóði eins og mállausar sauðskepnur og láta sig hverfa þegar á að fara að berjast fyrir kjörum verkafólks, bláfátækra kvenna og karla, sem efrimillistéttin og yfirstéttin hafa gert að vinnudýrum, þrælum, sem þær hafa gaman af að arðræna og kúga á ísmeygilegan og slóttugan hátt. Hvað þá að þessi lýður bregðist við þegar illir karlar, já og víst kérlíngar líka, skemmta sér við að bera byskubb þjóðkirkjunnar út og segja honum að mæla göturnar með rónunum, snæða upp úr sorptunnum að húsabaki og ylja sér við kogespritt og dropa kardimomms í útsynningstíð og frosthörkum hins íslenska vetrar.  

   


mbl.is Embættisbústaður biskups verði seldur
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Þegar frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson voru ung

ingapuEnn þann dag í dag minnist frú Ingveldur þess með velþóknun þegar ekki var meira en skítslengd milli hennar og Brynjars Vonudulyktar á öldurhúsinu Fálkanum við Austurvöll. Þá var frú Ingveldur ung og hormónafull svo út af flóði, nýbyrjuð að sænga með Kolbeini Kolbeinssyni, sem þá var orðinn aðstoðarmaður forsætisráðherra Framsóknarmaddömunnar. En þarna á öldurhúsinu Fálkanum var sem sagt dunandi danstónlist og Vondalyktin komin með klærnar vel uppundir frú Ingveldi, sem iðaði eins og maðkur á öngli.

En svo helltist ógæfan yfir, sem hendi væri veifað. Brynjar Vonalykt farinn að munda brandinn að baki frú Ingveldi, hún undirbuxnalaus og skuggsýnt salnum. Þá birtist Kolbeinn ungi Kolbeinsson eins og þjófur að nóttu, með Indriða Handreð sér við hlið, og saman lögðu þeir hendur á Vondulyktina með þeim afleiðingum að minnstu mátti muna að þeir slitu leyndaliminn af Brynjari; hann slapp með alvarlega tognun, sem hann átti lengi í. Á eftir teymdu þeir Kolbeinn og Handreðurinn frú Ingveldi á millum sín úr húsi eins og trippi og drógu hana heim til Kolbeins. Hvað þar gerðist þetta síðkveld veit enginn með vissu, nema það var eitthvað skuggalega klámfengið.

ing11Helgina eftir opinberuðu frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson trúlofun sína við svo hátíðlega athöfn, að við lá að þau trúlofuðust Indriða Handreði líka við þetta tækifæri. Það var sukksamt í þá daga og Máría Borgargagn í essinu sínu; hafði sex til sjö steggi í takinu hverju sinni og hafði með þeim öllum sitt og hvað, en aldregi nema með einum í einu, takið eftir því. Um þessar mundir þekkti Indriði Handreður ekkert til Máríu, það gerðist ekki fyrr en löngu síðar. Um sumarið fóru frú Ingveldur og Kolbeinn á skaðræðis útihátíð og slógu þar upp tjaldi sem var eins og skáli um þjóðbraut þvera. Þar veitti unga parið öllum beina og úrlausn sinna mála sem leið áttu um tjaldbúð þeirra og gestrisni þeirra rómuð lengi á eftir. Já, þau voru snemma efnileg, frú Ingveldur og Kolbeinn og meiri mannsbragur að þeim mörgum nútíma lukkuriddaranum.


mbl.is Engin „armslengd“ milli Bankasýslu og ráðherra
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

« Fyrri síða | Næsta síða »

Höfundur

Jóhannes Ragnarsson
Jóhannes Ragnarsson

Höfundur er búsettur í Ólafsvík.

netfang: joiragg@visir.is  Sími:436-1438 og 895-1438

Bloggvinir

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband