Fjarlægði liminn með járnsög

Það verður að teljast nokkuð geðugt af hálfu hinnar brailísku húsmóður, að veita manni sínum verðuga ráðningu fyrir þann óskaplega verknað sem hún stóð hann að. Eiginmaðurinn viðsjárverði á sér auðvitað engar málsbætur og skal því una glaður við sitt áunna getnaðarlimsleysi það sem eftir er ævinnar.

Sem betur fer er hin brasilíska frú ekki ein um að hafa unnið afrek af þessu tagi. Fleiri horskar konur hafa sneitt bölvaðan lostahrókinn af mönnum sínum eftir að hafa komist að því að þeir höfðu ekkert við þetta líffæri að gera nema það sem undir fellur skömm og svívirðu.

Móðursystir frú Ingveldar, Þórhildur Ívarsdóttir, fjarlægði sköndulinn af eiginmanni sínum með járnsög. Enda hafði karlfjandinn svo sannarlega unnið til þeirrar refsingar. En áður en til framkvæmdar kom, hafði Þórhildur haft mann sinn grunaðan um græsku um nokkurt skeið. En þegar hún fann sönnunargagn svo um munaði beið hún ekki boðana og réðst til atlögu með járnsögina að vopni.
Um þennan atburð orkti Finnur Símonarson skáld:

Lífið er veröld vona,
en verk manna eru sjúk.
Undir forhúðinni fann hans kona
einn ferlegan mannakúk

Skar typpið af eiginmanninum

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 16.8.2013 kl. 20:05]

Ha ha ha... Já, það mátti nú ekki minna vera fyrir slíka óhæfu. En hvernig er það, ætli Gylfi viti af þessu ? ...

En þetta minnir mig á söguna um einn skipsfélaga okkar sem nefndur var Fuglinn og þær hremmingar sem hann lenti í nokkrum vikum fyrir margra mánaða úthald til síldveiða fjarri Íslandsströndum ...

[Jóhannes Ragnarsson, 16.8.2013 kl. 21:31]

Já, blessaður Fuglinn lenti í bölvuðum hremmingum. Var heppinn að halda tólunum.

[Theódór Gunnarsson, 17.8.2013 kl. 11:19]

Þetta er dæmigert. Það er hlegið og grínast þegar konur beita karlmenn grófu ofbeldi.

[Ingibjörg Axelma Axelsdóttir, 17.8.2013 kl. 15:51]

Segi eins og Theódór.

Væri þetta efni í brandara ef karlmaður hefði skorið snípinn af eiginkonu sinni?