Að leggja lók í kók er betra en að setja bók í brók

Það er svosem ágætt útaf fyrir sig, að fólk hafi ofanaf fyrir sér með því að skifta um brók við og við og vefji óhreinu brókinni utanum bók, ef menningarstig viðkomandi er á þeirri breiddargráðu. Hinsvegar er öllu verra þegar menn taka uppá að leggja lók sinn í kók, eins og Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður gerði síðast liðið aðfangadagskvöld.

Tildrög þess, að Kolbeinn framdi þennan óviðurkvæmilega gjörning var á þá leið, að Kolbeinn mundi alltíeinu, að kóka kóla væri flestum efnum betra við að hreinsa burt hlandstein úr salernisskálum og ryð af skrúfum. Þetta þjóðráð hafði Kolbeinn heyrt á bifreiðaverkstæði þar sem klámfenginn og ruddalegur bifreiðavirki réði ríkjum, en það var einmitt þessi bifreiðavirki sem kunngerði Kolbeini um hreinsivirkni hins svarta amríkudrykks.

Þegar Kolbeinn hafði kvatt kjaftfora bifreiðavirkjann gleymdi hann strax fróðleiknum um nytsemi kóka kóla og skaut honum ekki aftur uppí huga hans fyrr en nú á aðfangadagskvöld þegar hann var að klóra sér á miðvígstöðvunum bak við jólatréð í stofunni. Þessi andskotans kláði, sem Kolbeinn var að reyna að klóra burt, hefur angrað hann stöðugt síðan í sumar án þess að klór eða önnur meðul hafi náð að líkna honum að nokkru ráði. En þarna á bak við jólatréð á aðfangadagskvöld fékk Kolbeinn vitrun og lagði lók sinn, ásamt öðrum fylgitækjum, í kók og varð samstundis laus við kláðann og hefir ekki fundið fyrir honum síðan.

Skipta brók í bók og bók í brók

Utanaðkomandi kona í kolsvörtum silkisokkabuxum niðurlægir kögunarpiltinn

Merkilegt, að utanaðkomandi kona í kolsvörtum silkisokkabrókum skuli gera sér hægt um vik og strika út ákvörðun forsætisráðherra, rétt eins og hún væri að þurrka upp eftir hundskvikindi, sem migið hefur á eldhúsgólfið. Ég get ekki ímyndað mér annað en að forsætisráðherra annaðhvort segi af sér eftir slíka útreið, eða reki utanaðkomandi konuna, sem ráðalausir íhaldspiltar tróðu inní ríkisstjórnina á dögunum. En ljóst er, að forsætisráðherrann gerði heldur betur í nytina sína, þegar hann álpaðist til að láta Hornfirðinga heyra undir lögregluforingjann á Austurlandi.

Aðalatriðið er samt, að Halldór Ásgrímsson og hans kammeratar munu heyra undir lögreglustjórann á Suðurlandi, sem væntanlega tekur þá kumpána aungvum vettlingatökum þegar þeir gera eitthvað af sér. Í það minnsta eru miklar væntingar og tilhlökkun hjá þorra þjóðarinnar, að lögreglustjóri sunnlendinga stormi austrí Hornafjörð eftir hátíðarnar og hreinsi út það sem út þarf að hreinsa í því voðalega plássi.

Hornafjörður fór austur - og til baka

Bölvuð vitleysa um hagsýnar húsmæður

Andskotans bölvuð vitleysa er þessi hraksmánarlega fullyrðing, að hagsýnar húsmæður hugsi vel um ,,línurnar" og passi sig vel á að fitna alls ekki jólin. Þessu er nefnilega þveröfugt farið. Að minnsta kosti hefi ég séð fjölmargar hagsýnar húsmæður éta og drekka eins og flóðhesta um jólin með þeim ískyggileu afleiðingum, að um miðjan janúar hafa þær róið í spikinu eins og aligæsir. Og línurnar atarna hafa um leið breyst úr stundarglaslögun yfir í barbapabbalínur. Þessar hagsýnu húsmæður eru nefnilega allar sem þær eru séðar, því önnur eins átvögl og óseðjandi hrægammar eru vandfundnir á byggðu bóli. Varla þarf að taka fram, að þegar komið er fram yfir áramót, er skítapestin, ólyktin, að þessum kerlíngum komin á það stig, að þær eru ekki með nokkru móti í húsum hæfar með öðru fólki.

Uppúr miðjum janúar söðla margar af þessum hagsýnu húsmærðum um og hefja meinlætalifnað í von um að línurnar breytist aftur úr barbapabba í stundaglas. Þegar sá gáll er hlaupin í þær verða þær óþolandi sökum skapíllsku og fólsku. Í því ástandi eru þær öðrum lífshættulegar.

En hagsýnu húsmæðurnar, sem ekki hverfa til meinlæta uppúr miðjum janúar, halda áfram að éta og drekka allt sem að kjaft kemur, verða þungar á sér og fara að klæða sig í stórrósótta kjóla og reka upp kátínurokur uppúr þurru, hvar sem er og hvenær sem er. Um leið vex náttúra þeirra til ástarlífs í stórum stökkum og hefir margur góður eiginmaðurinn misst heilsuna vegna láta kerlínga sinna, ef þeim hefir ekki auðnast að flýja í aðra heimsálfu í tæka tíð.

Svo er nú það.

Ekki troða þig út af mat um jólin

Vagn Ingólfsson hitti bílinn aftur á miðilsfundi

Já já, - nú segir Vagn að þetta hafi allt verið í góðu. Ég held maður muni öskrin og svarraganginn í honum þegar bílskrattanum var mokað burt. Og gröfumaðurinn var í lífshættu, svo mikið er víst, því Vagn elti hann niður öll holtin með járnkarl á lofti, en gröfumaðurinn bjargaði sér með því að hlaupa útí sjó, en þangað út þorði vargurinn ekki að elta hann.

En þar með var ekki öll sagan sögð: Eftir að bíllinn var úr heimi hallur, lagðist eigandi hans í rúmið og lá þar viðstöðulaust í hálfan mánuð, gjörsamlega óhuggandi. En svo var honum dröslað á miðilsfund, þar sem bíllinn kom fram og sagðist hafa það gott; hann væri orðinn Rolls Royce á gullfelgum í öðrum heimi, og í stað bensíns fengi hann koníak á tankinn á hverjum degi. Eftir umræddan miðilsfund hefur heilsufar Vagns Ingólfssonar verið heldur rísandi, þótt eitthvað vanti uppá að hann sé orðinn velgóður aftur.

„Brjálaður gröfumaður“ ruddi burt bíl - en allt í góðu gamni

Verður líklega dæmd til langrar fangelsisvistar

Það er hreint og beint ógulegt til þess að vita, að önnur eins hymmnaríkissól og Jónína Benediktsdóttir skuli hafa mátt sæta slíkri harðneskju, að sitja í fangelsisklefa, sem ætlaður er forhertum glæpamönnum, í 11 klukkustundir, og það að ósekju. Auk þess virðast fantarnir, sem lögðu hendur á Jónínu, hafa sakað hana um að hafa drukkið marga lítra af brennivíni og verið blindfull undir stýri ökutækis. Fyrr má víst gagn gera í ofsóknum og öfundsýki gagnvart einni heiðarlegri sál, sem aldrei hefir mátt sitt vamm vita.

Einhverju sinni ruddust þrír rasssíðir lögregluþjónar að frú Ingveldi, þegar hún beið undir stýri bifreiðar sinnar á rauðu ljósi við fjölfarin gatnamót í Reykjavík. Helvískir hrottarnir ætluðu að viðhafa sömu vinnubrögðin við frú Ingveldi og þeir beittu Jónínu. Þeir rifu upp hurðina með fádæma þjösnaskap og skipuðu frú Ingveldi að hypja sig út, svo þeir gætu sett á hana handjárn, því hún væri dauðadrukkin og sennilega útúrdópuð að auki. Það þurfti ekki að hvetja frú Ingveldi nema einu sinni til að stíga útúr bifreiðinni En í stað þess að rétta hendurnar að lögregluþjónunum, til að þeir gætu lagt á hana járnin, þá sló hún þá alla í rot á svipstundu, stökk að svo búnu uppí bifreið sína og ók leiðar sinnar.

Það segir sig sjálft, að Jónína átti auðvitað að fara eins að frú Ingveldu og skilja lögregluþrjótana eftir óvíga á þeim stað er þeir réðust á hana. En því miður var hún samvinnufús við þá og því fór sem fór. Og fyrst þeir köstuðu sjálfri hymmnaríkissól Íslands í dýflissuna eins og einhverjum andskotans Svartapétri, er viðbúið að þeir bæti um betur og dæmi hana til langrar fangelsisvistar.

Jónína var 11 tíma í fangaklefa

Síra Baldvin ætlar að bannfæra nokkra utanveltubesefa á aðfangadagskvöld

Enginn þarf að kvíða því, að töluð sé vitleysan þegar Ísafjarðar-Dóri og Sóley Tomm fýlí-romm-tromm-bomm ræða sín á milli um trúmál. Sennilega hafa þau enga hugmynd um hvað trúmál eru, en það er bara betra, svo að samræður þeirra minna meira á ástarhjal óharðnaðra unglinga en uppilegt tal fullorðins fólks.

Á dögunum var sá merki erkiklerkur, síra Baldvin, inntur eftir skoðun hans á umdeildum orðum Lífar Magnínudóttur rekstur skólabarna í musteri þjóðkirkjumanna. Síra Baldvin hló að bragði, og sagði sem svo, að lítið væri að marka froðumuldur illa uppalinna undanrennuunga; í gamla daga hefðu svona viskubrunnar gengið að dúsa í gapastokki við kirkjudyr meðan verið var að embætta. -En best var, bætti síra Baldvin við, -þegar hugarnir lyftu annarri afturlöppinni og vökvuðu þann sem var í gapastokknum.

Þá kunngerði síra Baldvin, að hann ætli sér að bannfæra Líf Magnínudóttur og fleiri utanveltubesefa úr predikunarstólnum við háttíðarmessu á aðfangadagskvöld. Í framhaldi af því, hefur hann hugsað sér að heimsækja umrædda sakramentisins forsmánara og gera þeim grein fyrir alvöru lífsins hér á jörð. Kvaðst síra Baldvin þess fullviss, að þá muni Líf, Sóley Tromm og Ísafjarðar-Dóri fyrst verða alvarlega skelkuð þagar hann stæði fyrir dyrum úti heima hjá þeim.
-Þau munu þá skríða grénjandi með rennblautann botninn undir rúmin sín eins og taugabilaðir jólasveinar, sagði síra Baldvin, -og ekki þora undan þeim aftur fyrr en húsin vera rifin ofanaf þeim með með kúlu, kúbeini og sleggju, ahhaha! Ég hefi áður kveðið niður merkilegra púkastóð en þessi brjóstumkennanlegu grey.

Svo mörg voru þau orð, er útaf munni hins mikla kirkjuhöfðingja gengu við þetta hátíðlega tækifæri.

Deilt um kirkjuheimsóknir

Sigmundur og von Zillergut og Afmælisveisla í felum

Ekki er ofsögum sagt, að Sigmundur þessi Davíð, sem ógæfa þjóðarinnar og myrkrahöfðingjar landsins gerðu að forsætisráðherranefnu til að hæðast að alþýðunni, er undarlega keimlíkur Fritz von Zillergut ofursta, sem lesendur geta fræðst um í sögunni af góða dátanum Jósef Svejk, sem fræg hefir orðið heims um ból. Og Simundur Davíð er ekki einungis líkur von Zillergut í hátt, heldur er bakland þeirra hérumbil nákvæmlega eins. Það er semsé ekki leiðum að líkjast fyrir forsætisráðherra íslenska lýðveldisins.

Á dögunum gufaði þessi sérkennilegi forsætisráðherra upp af Alþingi í miðri fjárlagaumræðu og dögum saman virtist enginn vita hvað af honum varð. Seint og um síðir upplýsti einn af sérlegum jólasveinum forsætisráðherra, að hans herra og meistari hefði brugðið sér frá til að halda uppá afmæli aldraðrar eiginkonu sinnar. Auðvitað héldu allir, að Sigmundur Davíð og frú hefðu brugðið sér til útlanda í tilefni afmælisins. En það var öðru nær. Afmælihátíðin fór fram að hinu veglega heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns. Og þar var látið gamminn geysa og slett úr klaufunum á allan hátt í allar áttir. En að auki var þetta framúrskarandi þjóðleg veisla með landabruggi, súrum blóðmör, rafbeltum og kæstri nábrók. Og þar sungu gestir bæði ,,í Betlehem er barn oss fætt" og ,,Fjallaskauðaforinginn" og allir hlógu og hlógu og skemmtu sér svo undur vel. Morguninn eftir kom því miður í ljós, að eitt og annað hafði farið úrskeiðis kvöldið og nóttina áður, svo veislugestir máttu tilneyddir setjast við landabruggskútinn um leið og þeir vöknuðu til að komast hjá því, að allt færi í bál og brand. Og Bakkus konungur miðlaði málum þann morgun á heimili frú Ingveldi og Kolbeins, eins og svo oft áður.

Sigmundur hnýtir í mannréttindaráð

Andstyggileg teikning

Þessi jólasveinamynd minnir óþyrmilega á samkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar þegar jörvagleðin hefi staðið í rúma fjóra sólarhringa. Ekki kæmi á óvart, þótt myndlistarmaðurinn, sem rissaði upp þetta skilirí, sé hagvanur á heimili frú Ingveldar og Kolbeins, og hafi setið þar veislur oftar en tvisvar. Þarna koma að minnsta kosti við sögu andlitsdrættir ekki minni höfuðsnillinga en Indriða Handreðs, Óla Apakattar og Brynjars Vondulyktar, auk frú Ingveldar, Kolbeins og Máríu Borgargagns.

Hinsvegar er dularfullt, svo ekki sé meira sagt, að teiknarinn skuli voga sér, að gera skopmynd af fyrrgreindu sæmdarfólki. Á móti kemur, að margt er fáránlega öfugsnúið og andstyggilegt í kýrhausnum. Það vinn nefnilega þannig til, að á öllum bestu bæjum á Íslandi eru frú Ingveldur og Kolbeinn og samkvæmisgestir þeirra í höfðingjaatölu, að ég ekki segi guðatölu, og þar af leiðandi virka skrípamyndir af því góða fólki á húsbændur bestu bæjanna eins og ruddalegar teikningar af Múhámeð spámanni á sanntrúaða íslamista.

Það verður trúlega ekki djarfmannlegt upplitið á hinum bersynduga teiknimeistara þegar frú Ingveldur bankar uppá hjá honum, við skulum segja á Þorláksmessu, til að óska honum gleðilegra jóla á tyrknesku. Á þeim mikla degi mun verða mikið um dýrðir.

Hvaða jólasveinn ert þú?

Vilji stendur til að þeyta þeim eins og skítugum flækingsköttum útúr stjórnarráðinu

Strengjabrúða gifturíka kaupfélagsstjórans á Sauðárkróki hefur farið víða, síðan einhverjum steingeldum lágkúruendemum hugkvæmdist að gera þetta fyrirbæri að utanríkisráðherra. Sennilega hafa þeir, sem skipuðu strengjabrúðuna í embætti, staðið í þeirri trú, að þetta tiltæki þeirra flokkaðist undir gamanmál, sem þjóðin kynni að meta. Svo kom á daginn, eins og við mátti búast, að þjóðin kunni ekki að meta svona skrípalæti og vill ekkert með þau hafa.

Nú er einn skrípalingur og strengjabrúða í ríkisstjórn ekki neitt stórmál útaf fyrir sig, ef hann væri sá aleini af þessháttar tegund í stjórninni. En segja má að þá sé fyrst stungin tólgin, þegar í ljós hefur komið, að í hverjum einasta ráðherrastóli situr nú um stundir samskonar hympigympi og strengjabrúðan kaupfélagsstjórans. Við slíkt er að sjáfsögðu ekki hægt að una.

Það þarf því engann að undra, þótt kominn sé alvarlegur urgur í þjóðina og menn farnir að tala um í fullri alvöru og með auknum þunga, að brýn nauðsyn sé að taka í hnakkadrambið á strengjabrúðunum og þeyta þeim eins og skítugum flækingsköttum, sem hafa skitið í besta sófann í stofunni, útúr stjórnarráðinu, áður en þeim tekst að eyðileggja samfélagið meira, og á þann hátt, sem hugur þeirra stendur til. Við skulum vona, að skemmdarvargarnir verði, allir sem einn, komnir útá götu fyrir sumardaginn fyrsta á næsta ári.

„Rakarastofan í stærra herbergi“

Falskir tónar og fólk sem ekkert er að marka

Það tekur því vægast sagt tæplega að elta ólar við þvætting uppúr Líf þessari Magnínudóttur, því sannast sagna er nákvæmlega ekkert að marka hennar pólitíska óráðshjal fremur en annarra félaga hennar í VG. Það vill nefnilega svo illa til, að allt stjórnmálavafstur VG er falskt, svo rammfalskt, að ef VG væri hljóðfæri væri ekki með neinu móti hægt að ná nokkru lagi eða tónlist úr því, aðeins ískri og óhljóðum í ætt við kattarbreim og spangól raddbilaðra búrtíka. Þó að frú Magnínensen látist ver andþjóðkirkjusinni, er engann veginn hægt að treysta því, af þeirri augljósu ástæðu, að liðsmenn VG eru í eðli sínu hægrisinnað kratarusl með stórar þyrpingar af krataeðlisnjálgum í rassinum. Þessum guðdómlegu eiginleikum VG fengu kjósendur að kynnast á síðasta kjörtímabili þegar þetta óhrjálega einkahlutafélag Steingríms, Ögmundar, Álfheiðar og Svabbalingana birtist þeim sem harðvítugur afaníossi geðugra auðvaldsskrípa eins og LÍÚ, ESB, Alþjóða gjaldeyrissjóðsins og fjármagnseigenda.

En vilji Líf Magnísen og eigendur hennar í VG einkavæða þjóðkirkjuna, þá eiga þeir að segja það hreint út, í stað þess að troða holtaþoku um skreppitúra skólakrakka í Langholtskirkju og annað í þeim dúr. En því miður: Liðsmönnum VG er flest betur gefið en að koma hreint fram, slíkir labbakútar og svikahrappar sem þeir eru.

Segir heimsóknina í samræmi við reglur