Nú kætast yfirstéttarfémínístarnir og líka Kata gluggaskraut og Swandeesy Sendiherrans

Nú kvað vera kátt í kotinu hjá blessuðum yfirstéttarfémínístunum í tilefni af því að ráðherrann þeirra, hún Hanna Birna, hefir af sínu alkunna milda geði, skipað kvinnu með hárrétt flokksskýrteini í embætti lögreglustjóra á höfuðborgarsvæðinu í staðinn fyrir öðlinginn Steffie Ericson, sem var flæmdur eins og flækingsköttur í fangið á hamasþorparanum Degi XB Ekkertssyni. Einkum og sér í lagi munu hinir mussuklæddu milliyfirstéttarfémínístar með stóru skræpóttu treflana og sjölin í VG gleðjast ofboðslega yfir hinum nýja valhallarkrýnda lögreglustjóra. Það er alltaf gleðilegt þegar Kata litla skoðannalausa og Swandeesy Sendiherrans taka uppá að kurra og mjamta af kátínu með yfirstéttinni í Sjálfstæðisflokknum, en það er nú samt sem betur fer ansi oft sem það gerist.

Verra þykir þó að stjörnusýslumaðurinn Stones hefir verið rekinn öfugur úr miðri stórstyrjöld í Árnessýslu og gerður að stjörnulögreglustjóra á Suðurnesjum. Þar fór sem maður segir, góður biti í hundskjaft, því suðurnesjamenn eru eitt vanþróað villufólk með lágkúrulega afbrotahneigð. Það er engann veginn samboðið virðulegum fyrrum stjörnusýslumanni að standa í strögli við þessháttar molbúa. Þessi auma meðferð á okkar besta yfirvaldi sem litið hefir dagsins ljós, er í einu orði sagt, stórhneyksli og sannast nú hið fornkveðna, að aunginn er spámaður í sínu föðurlandi.

Sigríður verður lögreglustjóri

Samráð, vonbrigði og verkur í pung, sem ef til vill er ekki staðar

Það var svo sem auðvitað, að lögreglan í Reyjavík og velferðarsvið Reykjavíkur hefðu lengi haft með sér samstarf og samráð í að stunda heimilisofbeldi á höfuðborgarsvæðinu. Fólki hefir lengi grunað, að ekki væri allt með felldu varðandi leynipukur þessara aðila, en nú er það sem sé komið á hreint, að þetta voðalega fólk hefir ekki aðeins starfað saman við að vinna spjöll á heimilum, heldur hafa þau í hyggju að bæta í terrorismann með nokkrum vel völdum útfærslum, sem eru til þess fallnar að heimilin muni bókstaflega skíta í sig af skelfingu.

Annars er það mál manna, að þeir hafi orðið fyrir miklum vonbrigðum með Steffie Ericson lögregluvarðstjóra. Það var margra von, að Steffie tæki við að berjast við samviskulausar glæpajurtir í Árnessýslu af stjörnusýlumanninum Stones, en eins og flestir vita hefir um árabil geysað skálmöld í því héraði sem ekki sér fyrir endann á. Til að bæta kolsvörtu ofaná svart, þá hefir innanríkisráðherra kunngert, að hún muni innan skamms setja stjörnusýslumanninn Stones af og setja einhverja vinkonu sína í hans embætti. Þá mun fyrst keyra almennilega um þverbak á Suðurlandi og óöldin þar verða slík, að fara verði til Gaza í Palestínu til að finna eitthvað sambærilegt.

Frú Ingveldur er ein þeirra sem hafa hafi uppi kenningar um markvisst heimilisofbeldi lögreglunnar og velferðarsvið Reykjavíurborgar. Hún segir ekki einleikið hvað þetta fólk hafi ruðst oft inná heimili hennar, spillt þar friði og komið öllu í bál og brand. Meðal annars skýrir hún svo frá, að eitt sinn hafi rúmlega tveggja metra langur þjór í lögreglubúningi, útbelgdur af sterum og mannvonsku, ásamt tveimur blóðgrimmum kvenvörgum frá velferðarsviðinu brotið sér leið inná heimili hennar og flogið öll sem eitt á þá er þar vóru fyrir. - Stóri gölturinn í lögreglufötunum byrjaði á því að slá Brynjar okkar Vondulykt í rot og kvenvargarnir rifu fötin utanaf honum Kolbeini mínum og ætluðu sér auðsjánlega að misnota hann. En þá greip ég til minna ráða, en ég hafði setið á klósettinu með hann Óla Apakött á hnjánum fyrir framan mig þegar svínin brutust inn, og hennti þeim í loftköstum út á götu. Frú Ingveldur kvaðst gera ráð fyrir að helvítis bölvaður sterasteradrjólinn veri enn með góðarauga eftir móðurleg atlot hennar og verk í pungnum, ef þetta skrímsli hefir þá einhvern pung.

Stefán: Heimilisofbeldismál í forgang

Dagur XB var eins og gráhegri á pallinum

Ekki var það nú nema miðlungs sigurstranglegt fyrir mennina hans Palla Stínu, að láta Dag XB Ekkertsson mæla fyrir minni þeirra á útisamkomunni á Ingólfstorgi í dag. Allt eins hefði verið hægt að leiða ringlaðan gráhegra uppá pallinn og láta hann kvaka þar um stund. Enda hafði Dagur XB ekki lengi malað þegar fundargestir fóru að ókyrrast og láta illa. Til að mynda vék órólegur rottuhundur sér að Jóni Vali af Assisi, lyfti annarri afturlöppinni og vökvaði buxnaskálmar hans. Brynjar Vondalykt lét heldur ekki sitt eftir liggja og söng fullum hálsi undir ræðumuldi Dags XB: ,,Hún var kokkur í sinni sveit / sóðalegri en nokkur geit" o.s.frv. Og Máría Borgargagn lyfti stórrósótt pilsi sínu upp að höku og sýndi að hún ber nafn með rentu. Var góður rómur gerður að framlagi Máríu og henni klappað loflega á beinhvítar rassakinnarnar.

Að fundi loknum studdi doktor Sveinn Rúnar Hauksson ræðumanninn Dag XB útaf sviðinu undir reiðilegu urri og murri viðstaddra.

„Krefjumst frjálsrar Palestínu“

Stríðsyfirlýsing

Sjáum nú til, er ekki nema litli stúfur með gullundirhökuna farinn að skrifa bréf og senda á aðra bæi. Það er naumast völlur á pilti, og ég sem hélt hann væri ekki svona fram úr hófi kotroskinn og höfðingjadjarfur. En hann leynir á sér pilturinn og nú má þrælahundurinn Netanjahú (Neta Yahoo) fara að gæta að sér. Það hefir eflaust orðið gríðarlegt uppnám og ringuleið í forsætisráðuneytinu í Ísrael þegar Netanjahú opnaði bréfið frá litla herra Gunnlaugsson frá Íslandi og las innihald þess fyrir viðstadda. Það er heldur ekkert gamanmál að fá svona hroðalega og grjótharða stríðsyfirlýsngu frá æðsta talsmanni sjálfrar Framsóknarmaddömunnar; ég efa ekki að Netanjahú og hans karlar líta þetta bréf sem endanlegan dauðadóm yfir sér því þeir sjá fyrir sér að Framsóknarmaddaman fylgi erindi sínu eftir með ægilegri kjarnorkuskothríð á Ísrael svo ekki standi þar steinn yfir steini næstu árþúsundin.

Krefst tafarlauss vopnahlés

Að viðlagðri aflimun við fyrsta brot og hengingu við annað brot

Sannast sagna er reykingafólk alveg sérlega hvimleiður ófénaður, óalandi og óferjandi í hvívetna. Ef ríkisstjórnin hundskas ekki til að banna tóbaksreykingar, að viðlagðri aflimun handar við fyrsta brot og hengingu við annað brot, strax í haust, þá höfum við ekkert við ríkisstjórn að gera. Það er ekki hægt að búa við það lengur að tóbaksvesalingar fái óáreittir að ergja eigingjarnt og taugatryllt fólk með tóbaksreykjarlykt.

Um langan aldur hefir frú Ingveldur verið einarður tóbaksreykingaandstæðingur, sannkallaður hatursmaður reykinga. Fyrir nokkrum árum tók nágranni hennar, afgömul kerlingarbeygla, uppá þeim andskotans ósið að reykja vindlinga og stundum pípu úti á troppum hjá sér og lagði mökkinn frá henni yfir á lóð frú Ingveldar þegar vindur var óhagstæður. Að sjálfsögðu sendi frú Ingveldur þessari óforskömmuðu kölskakellingu tóninn; hótaði henni barsmíðum og limlestingum ef hún hætti ekki þessari djöfuls reykmengun. Sú gamla svaraði því einu að píra bara glyrnurnar á einkar ósvífinn hátt framan í frú Ingveldi og lyfta öxlunum. Það var ekki fyrr en frú Ingveldur birtist með haglabyssuna og lét eina sendingu vaða úr henni, hárfínnt til hliðar við þá gömlu, að hún tók loks sönsum og steinhætti að reykja á tröppunum. Um það bil viku eftir að skotið reið af, skreið Brynjar Vondalykt inn um glugga hjá gömlu konunni með það að hugsjón að nauðga henni. Þetta hefði hann betur látið ógert, því gamla konan var ekki öll þar sem hún var séð. Því þegar Vondalyktin hófst handa við að ná fram vilja sínum snöri kérlíngin taflinu við og lauk svo leiknum, að það var hún sem nauðgaði honum og það svo hressilega að hún varð að fá sjúkraflutningamenn til að flytja Brynjar Vondulykt útúr íbúð sinni og koma honum á Slysavarðstofuna.

Að þessu sögðu fæ ég mér kaffibolla og eina rauða Winston.

Reykingar óbærilegar nágrönnum

Það vita flestir hverjir stela dekkjum og éta ketti

Það hefir lengi verið ein af einkennilegum höfuðdyggðum Framsóknarflokksins, að stela hjólbörðum, felgum og hjólkoppum. Svo lögreglan þarf ekki að leggja á sig mikið starf til að finna dekkin af bifreiðinni sem húrraði útá grjóthrúguna; hún þarf einungis að banka uppá í Framsóknarfjósinu og láta skepurnar sem koma til dyra að gjöra svo vel að vísa þeim á hin þjófstolnu dekk.

Svo eru helvískir frjálshyggjusepparnir rammþjófóttir, eins og og þjóðin veit eftir aðfarir þeirra fyrir og eftir Hrun. Þeir seppar ku ekki víla fyrir sér að stela nokkrum dekkjum af bílskrjóðum sem liggja utanvegar á hvolfi. Þetta stal frjálshyggjumaðurinn Brynjar Vondalykt ketti nágrannakonu sinnar og sauð hann í potti og át. ,,Happy birthday motherfucker" sagði hann víst við köttinn um leið og hann sneri hann úr hálsliðnum. Hann var, að því að talið er, aðframkominn þá, kallanginn, banhungraður og illa til fara eftir nokkurra daga útreiðartúr uppum fjöll og firnindi þar sem eina nestið hafði verið áfengi og aftur áfengi. Undarlegast var þó, að Brynjar Vondalykt fékk engann móral útaf kattarátinu, sagði vinnufélögum sínum frá því glaður í bragði og meira að segja móður sinni.

Dekkjunum stolið af slysstað

Ólafur bóndi og kona hans voru næstum dáin af herbalifeneyslu

Fyrir nokkrum árum tókst ósvífinni kvendræsu, að glepja Ólaf bónda að Stóru-Haugum til að kaupa af sér mikið magn af óþverranum Herbalife með því að ljúga að honum, að ef hann tæki inn þennan viðbjóð myndi heilsa hans batna til mikilla muna og hann yrði fjörugur eins og spikfeitur heimilishundur á lóðaríi. En það sem réði samt úrslitum um að hann sló til og keypti óþverrann fyrir háa peningaupphæð, var óljóst loforð hinnar ósvífnu konu þess efnis, að hann kæmist ef til vill ofan í buxurnar hjá henni ef hann myndi verða duglegur að éta uppúr herbalife-dunkunum, sem hún prangaði inn á hann af fullkomnu samviskuleysi.

En þegar Ólafur bóndi fór að éta ,,fæðubótarefnið" herbalife á hverjum degi, brá svo við, að hann fór að hafi stöðugar magakvalir og ægilegan niðurgang og fylgdi því megn og eitraður óþefur svo Ólafi bónda og konu hans sveið í augun eins og saltsýru hefði verið hellt í glyrnurnar á þeim.

Ólafur bóndi sá af hyggjuviti sínu, að við svo búið mátti ekki standa. Því var það, að hann prófaði að gefa hrútunum herbalife-ið ásamt einni mjólkurkú, sem var mannýg. Það skifti heldur engum togum, að morguninn eftir að hrútarnir og kýrin átu hið fræga og fjörgandi fæðubótarefni, lágu þau öll steidauð og stirðnuð þegar að var komið.

Þegar konan, sem seldi hrebalife-ið, hringdi nokkrum vikum seinna í Ólaf bónda, hótaði hann að skjóta hana eins og dýrbít, ef hún léti nokkrusinni sjá sig á hans landareign aftur. Og þar við situr.

Herbalife hækkar eftir hótanir

Svo kveikti hann í rassinum á Óla Apaketti

Þó svo að Óli GÞÞ Apaköttur sé ekki beinlínis ungur lengur þá lét hann ekki aldurinn aftra sér frá að taka þátt í sverðamorðaleiknum í Öskjuhlíð í dag. Óli Apaköttur er þekktur fyrir að vera rogginn og sperrtur eins og hani, er ákaflega hugrakkur í fábjánlegum bardagaleikjum, að ekki sé minnst á baktjaldamakkið sem er hans uppáhaldsíþrótt, þó hann sé blauðastur allra andspænis alvöru bardaga.

En burtséð frá hugrekki eða bleyðimennsku Óla GÞÞ Apakattar, þá gekk hann ekki ósár frá sverðabardaganum í Öskjuhlíð í dag. Á meðan Óli stóð og horfði á tvo lúðulaka berja saman spýtum í sverðalíki, læddist gamansamur þorpari með eldspýtur aftan að Óla og kveikti í rassinum á honum. Fyrst hljóp Óli æpandi og öskrandi í nokkra hringi en þaut svo eins og byssukúla beint útí sjó. Þegar hann skreið aftur í land stóðu bardagavinirni í fjörunni og hlógu groddalega að honum og sproksettu hann á ýmsa lund. Óli Apaköttur svaraði hlátrasköllum og háðsglósum félaganna með því að upphefja á nýjan leik skerandi öskur og óhljóð. Og nú öskraði hann á lögreglu og sjúkrabíl, hann væri að deyja af sárum sínum. Þetta fannst vinunum ógurlega fyndið og sögðu honum á móti, að ef hann væri ekki í rennblautum fötum myndu þeir kveikja í honum aftur.

Þetta mun vera í annað eða þriðja sinn sem kveikt er í bakhlutanum á Óla Apaketti. Það er snúin ráðgáta hvernig á því stendur að brennuvargar sækja svo grimmt í rassinn á þessum ógæfumanni.

Sverðin á lofti í Öskjuhlíð

Innanríkisráðherran rak hið siðspillandi kerlingarfól úr landi. Það ber að þakka

Það er meiri þrifnaðurinn að fá til lands kelríngarfól á borð við þessa Hillaríu Pollack, sem lætur verða sitt fyrsta verk, eftir að hún er komin heim til sín í útlöndum, að tala illa um okkur Íslendinga, hæðast að okkur og lýsa okkur sem einum frumstæðum mannætuþjóðflokki sem lifi í fyrsta lagi á því að eta mannshöfuð og í öðru lagi á úldnum óþverra, sem banhugraðir hundar myndu aldrei láta sér detta í hug að leggja sér til munns. Af þessum firnum má sjá, að viðhorf útlendinga til Íslands og innbyggjara þess hafa andskotann ekkert breyst til batnaðar síðan illmennið Blefken karl hinn þýðverski heimsókti landið og skifaði síðan um það andstyggilegt lyganíð á þýðversku til skemmtunar sínum samlöndum svo þeir gætu líka haft oss að háði og spotti.

Eins og sönnum sannleikselskandi íslendingi sæmir, aflaði ég mér greinargóðra upplýsinga um Hillaríu Pollack og ferðir hennar á Íslandi. Ég komst að því, að þegar þessi óraðvanda skrukka kom til landsins hafi hún lagt leið sína beint heim til frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns og legið þar í svalli og óhófi þangað til útlendingaeftirlitið og okkar góði innanríkisráðherra vísuðu henni úr landi fyrir siðspillandi framferði. Meðal annars hafi hún spillt og eitrað hugarfar gestgjafa sinna og þeirra gesta og kennt þeim mörg ósæmileg brögð í siðlausum athöfnum, og var þar víst vart á bætandi. Ég þakka innanríkisráðherra vorum fyrir röskleg handtök við að koma hinni vondu konu úr landi áður en henni tóks að afvegaleiða þjóðina meir en raun ber vitni. Og það er ekki blessuðum innanríkisráðherranum að kenna, að frú Pollack ákvað að sverta Ísland með viðurstyggilegum skrifum í útlöndum, fjarri fer því.

Elskar Ísland en finnst maturinn furðulegur

Rammskakkur þriðji fundinn eftir fjerigtíu ára fjarveru

Áfram skal haldið með skröksöguna af ,,blá laxinum" í Elliðaánum. Og nú er dreginn fram í dagsljósið náungi sem verið hefir í felum í Svíþjóð lengur en elstu menn muna, sjálfur Rammskakkur þriðji, og látinn gefa lygasögunni akademískt sannleiksvottorð með gáfumannahjali um mormóna. Ja langt geta menn seilst í stórlygum þegar einbeittur ásetningur er fyrir hendi. Þetta er að verða jafnsæmt og stríðsæsingalygarnar í Barráki Óbama og glæpahundum kapítalismans í USA og ESB. Öðruvísi mér áður brá þegar Rammskakkur þriðji var annarsvegar.

Á hinn bóginn er mun merkilegra og meiri frétt, að hérlendum fréttamönnum skuli hafa tekist að ná tali af Rammskakki þriðja eftir áratuga fjarveru hans úr kjallarakompunni á Hverfisgötu. En í þeirri kjallarakompu vann Rammskakkur þriðji sín fyrstu frægðarverk. Þá var hann í slagtogi við unglingspilt að nafni Kolbein Kolbeinsson og spurningastúlkuna Ingveldi, sem síðar hlaut meira vægi og heitir nú frú Ingveldur. Innum kjallaragluggann hjá Rammskakki þriðja skreið telpan Máría Borgargagn þegar henni langaði í fjör til klofs og hjarta.

Einn góðan veðurdag hvarf svo Rammskakkur þriðji úr kjallarakompunni og það svo rækilega að engu var líkara en jörðin hefði étið hann ofaní sig með húð, hári og pípu. Og það var ekki fyrr en í dag, fjeregtigi árum eftir hvarf hans, að pilturinn gefur sig fram og þá í sambandi við auðvirðilega lýgisögu af bláum laxi eða bláum hval, ég man ekki hvort heldur það var, og er heldur en ekki spekingslegur í tali. Það má búast við að hinir gömlu vinir Rammskakks þriðja hafi glaðst við afturgöngu hans, því þeir héldu náttúrulega, allir sem einn, að piltur hefði dáið og verið jarðsettur í kyrrþey um svipað leyti og hann hvarf af sjónarsviðinu fyrir þessum fjeregtíu árum sem liðin eru frá því hann hýrðist í kjallarakompunni við Hverfisgötu í Reykjavík.

Bláa laxinn vantar hormón