Sögðu nei, og sátu já - en síðast já við öllu

Það er ekki hrisst framúr erminni fyrir vammlaust fólk, sem einstaka sinnum slæist inná Alþingi, að greiða atkvæði um öll þau firn sem kastað er fyrir þingheim eins og úldnu slori. Og lái hver sem vill honum Jóni Þóri Pírata, að vilja ekki greiða atkvæði til eða frá um allan þann ófögnuð. Annars minnir hjáseta pírataprammana á þingi dálítið á hendingarnar sem einusinnu voru orktar voru til framsóknarmanna: ,,Sögðu nei, og sátu hjá - en síðast já við öllu" en þessi tíu litlu orð eru sögð afar einkennandi fyrir hefðbundna framgöngu húskarla og griðkvenna gömlu Framsóknarmaddömunnar.

Í allan gærdag leituðu frú Ingveldur og Kolbeinn og þeirra vinir dauðaleit að Óla Apaketti til að krossfesta hann á nýja krossinum á lóð þeirra hjóna. Því miður bar leitin aungvan árangur og var því enginn krossfestur fyrir utan heimili þeirra. Af Apakettinum fréttist ekki fyrr en í morgun, en þá sást til hans hvar hann slagaði ákaflega illa til reika niður Bánkastræti ásamt þeim kvenmanni, sem af flestum er talin eitt mesta og stórbrotnasta allragagn sem nú er á dögum á Íslandi. Þótti auðséð að þessi þokkahjú myndu hafa eytt nóttinni og deginum þar á undan í alræmdu eiturnautnabæli og sódómu, hvert staðsett er niðurgröfnu kjallaskrifli í 101 Reykjavík. Þannig slapp Óli Apaköttur við krossfestingu þetta árið.

Greiðir bara upplýst atkvæði

Fórnarlamb dæmalausra illmenna

Ja hvur bröndóttur. Hvaða déskotans illmenni voru það sem neyddu frú Ingibjörgu Sólrúnu til að slá af lífsgæðum sínum með því að gera hana að opinberri persónu í næstum þrjá áratugi? Það held ég séu ljótu fólin. Sennilega hafa þessi sömu skaðræðis óféti líka neytt frú Ingibjörgu Sólrúnu til að kyssa Gjeir Hooordý fyrir framan blaðaljósmyndarana á Þingvöllum og setjast síðan í ríkisstjórn með honum. Enn fremur er nokkuð ljóst, að hinir grimmu varúlfar hafa neytt þessa óhamingjusömu opinberu persónu með nöktu sverði til að fljúga út og austur um veröldina, með áðurnefndum G. Hooordý, þeirra erinda, að kunngera heimsbyggðinni í eitt skifti fyrir öll, að bánkakerfið á Íslandi og efnahagsástandið þar væri traustara en allt sem traust er. Það var skemmtilegt ferðalag.

Þá heldur frú Ingibjörg Sólrún því fram, að svokallað ,,landsdómsmál" liggi eins og fleinn í holdi þeirra sem hlut áttu að máli. Það þýðir á mannamáli, að þótt stjórnmálamenn setji þjóðarbúið svo gott sem á hausinn þá eigi allir að láta sem þeir hafi ekki tekið eftir neinu; og allrasíst eigi að rannsaka hvernig gjaldþrotið bar að.

En sem betur fer, þá beittu Samfylkingin og Steingrímur J. ánægjulega kúnstugum bellibrögðum þegar kom að atkvæðagreislunni um hverja skyldi draga fyrir landsdóminn. þannig sluppu frú Ingibjörg Sólrún, Árni Matt og Bjöggi Sig fyrir horn, en Hooordý karlinn sat einn eftir í súpunni. Síðan var fjórmenningunum bætt landsdómstjónið með því að færa þeim viðulegar og vel launaðar stöður, sem sárabót fyrir lífsgæðaafsláttinn, meira að segja Hooordý var veiddur uppúr súpunni og gerður að sendiherra í USA. Fjórmenningarnir voru semsé endurreistir af ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms um leið og þau endurreistu Gamla Ísland uppí kjaftinn á erkiauðvaldinu. Þar með var réttlætinu fullnægt. En þjóðin, sem ekki er þjóðin í huga sumra kvenna með flein í holdi, situr eftir með sárt ennið og veit ekki sitt rjúkandi ráð.

Aldrei séð eftir því að hafa hætt

Áform um krossfestingu í Reykjavík í dag

Það er fallegur og sannkristinn siður, hjá þeim þarna á Filippseyjum, að láta krossfesta sig á almannafæri að viðstöddu fjölmenni. Hinsvegar er sá ljóður á ráði hinna krossfestu, að þeim láist alveg, eftir því sem ég best veit, að láta kunningja sína að rista sig á kviðinn, en það mátti blessaður frelsarinn þola á Golagötuhæð, né heldur ganga þeir alla leið og gefa upp öndina á krossinum. Ónei, þegar nútíma krossfestingarnir á Filippseyjum eru orðnir leiðir á að hanga uppi og aðdáun áhorfenda hefir náð hámarki, þá stíga þessir jesúsar glottandi niður af krossinum og fá sér nautasteik og detta íða á eftir.

Nú í byrjun dymbilviku hófust umræður á heimili frú Ingveldar og Kolbeins um hvort ekki væri tilhlýðilegt af þeirra hálfu að láta krossfesta sig á föstudaginn langa og sýna með því umheiminum, að þau séu þess albúin að líða nokkuð fyrir syndir heimsins. Auk þess væri góð upplyfting í að krossfestast dálítið svo helvítis syndararnir fái séð hvað það er kveljast fyrir ljótar hugsanir þeirra, glæpi og ófélegar athafnir.

Það varð sem sagt úr, að Kolbeinn, með aðstoð Brynjars Vondulyktar og Indriða Handreðs, hóf smíðar á krossum í bílskúrnum. Frú Ingveldur og Máría Borgargagn fóru að undirbúa sig í að feta í fótspor Máríu Guðsmóður og Máríu Maggdalénu. Því miður samdist þeim frú Ingveldi og Borgargninu ekki um hvor þeirra ætti að leika Guðsmóðirina og hvor Maggdalénuna og fóru þær í hart við eldhúsborðið, sem lauk með slagsmálum. Þegar ljóst varð að hvorug þeirra gæti haft sigur og hvorug vildi láta undan, fóru þær saman útí bílskúr og tilkynntu smiðunum, að það yrði ekkert úr krossfestingum þetta árið. Þá höfðu Kolbeinn og félagar þegar fullklárað fjóra rammgera og fullboðlega krossa. Og af því að þar stóðu þau frammi fyrir óleysanlegu stórvandamáli, þá söguðu þau þrjá krossa niður í kubba, en þann fjórða reistu þau úti á lóð.

Að svo búnu fóru niðurbrytjuðu krossarnir á bálið í arninum, en þau hjónin og gestir þeirra settust við ylinn og hófu áfengis- og fíkniefnaneyslu. Og þau sammæltust um, að skyldi sá erkiskelmir, Óli Apaköttur, verða krossfestur á föstudaginn langa og ef það kvikindi léti ekki sjá sig í tæka tíð, þá skyldi endemið Vigga Sleggja á krossinn.

Létu krossfesta sig í morgun