Svörtu Pétrarnir

Nú er komið í ljós, að það er ekki aðeins einn Svartipétur í spilunum, þeir eru að minnsta kosti tveir, ef ekki þrír eða fjórir. Svörtupétrarnir tveir eru að sjálfsögðu hin tvíeina auðvaldsbraskarahjörð Sjálfstæðisflokksins og Virðreisnar. Samanlagt fengu þessir vafasömu, að ég ekki segi alræmdu, arðræningjasamtök 40% fylgi í síðustu kosningum, sem sýnir svo ekki verður um villst, að eitthvað er alvarlega brogað við dómgreind þjóðarinnar. Eftir brotlendingu Katrínar í dag, sem skrifast alfarið á reikning braskarajólasveinana í Viðreisn, er langhyggilegast að kjósa aftur, helst ekki síðar en í janúar. Það er nefnilega ekki einn einast grundvöllur fyrir meirihlutastjórn af neinu tagi þar sem nægjanlegt traust ríkir milli aðila. 

Það hefur lengi legið ljóst fyrir hver höfuðmeinsemdin í íslenskum stjórnmálum er. Kapítalisminn og höfuðburðarás hans, Sjálfstæðisflokkurinn, er okkar böl og ógæfa, sem verður að uppræta, ef Íslendinga langar í fullri alvöru koma sér upp geðugu samfélagi þar sem öfgaspilling, græðgi, yfirstéttarhroki og viðbjóður fær ekki að ríða röftum með þeirri hnignun á menningu og mannlegum verðmætum þeim heyra hinu tillitslausa auðræði til. Við skulum ekki ganga að því gruflandi, að við búum ekki í þjóðfélagi heldur þjófafélagi svo lengi sem kjósendur greiða í jafn ríkum mæli og raun ber vitni alræmdum svikamillum eins og Sjálfstæðisflokki og Viðreisn atkvæði sín.

Í þessum töluðu orðum, heyri ég vitringinn Proppa skilgreina flokksviðrinin Viðreisn og Bjarta framtíð sem ,,frjálslynda miðjuflokka." Ég veit ekki hvernig Proppa og öðrum talsmönnum umræddra fyrirbrigða dettu í hug að bera svona óforskammaða skilgreiningu á borð. Viðreisn er mjög hægrisinnaður flokkur braskara og kúlulánaódáma úr innsta hring spillingar kapítalismans. Björt framtíð er einnig mjög hægrisinnað og sálrlaust fyrirbæri. Báðar þessar óværur verður afmá sem fyrst úr íslenskri pólitík og kasta í rotþró sögunnar. Það er því miður óraunhæft að hægt sé koma Sjálfstæðisflokknum fyrir kattarnef í fljótheitum, en það er raunhæft markmið að hægt sé að einangra þann óráðsíu- og bófaflokk sem fái að jafnaði 7-9% atkvæða í kosningum.

Búið að slíta stjórnarviðræðum

Besti heimur allra heima

Meðan Katrín baukar við að efna til samtala og orðræðna við díngalíngflokkana, fundar yfirformaður VG ásamt fullorðna fólkinu í þeim flokki stíft og grimmilega með Bjarna Ben, Stjána Júl, Sigurði Inga og litlu ungfrú Alfredo, - meira að segja Sigmundur Dávíð fær endrum og sinnum að vera með þó hann hafi reynst hörmulega mislukkaður. Af einhverri ástæðu, eða slysni, er herbergið sem Steingrímur fundar með vinum sínum alltaf fullt af reyk svo þykkum að vart sér handa skil. Af þessu geta kjósendur séð, að Steingrímur og Kata eru aðalparið í hrunadansinum. Þau eru svo klók, að hvernig sem dansinum lyktar þá fær Steingrímur allt að einu alltaf ráðherrastól til að verma sinn bláa botn.

Það væri náttúrlega best, að VG tækist með yfirburðaþekkiningu sinni og stórbrotnum talfgáfum sem þar eru til staðar, að ekki aðeins Steingrímur fái ráðherrastól, heldur og að Álfheiður sjálf og Svavar Sendiherra fái slíka stóla til afnota, - Kata litla fengi að færa þeim kaffið á morgnana og fara í sendiferðir fyrir þau á einhverjum ráðherrabílnum. Á þann hátt, - og aðeins á þann hátt, - væri réttlætinu fullnægt. Á meðan geyspar auðvaldið af offylli, afslappað og glottandi, en það rólegheitaástand stafar af því, að auðvaldinu er andskotans sama með hvoru framsóknaríhaldinu VG fer í ríkisstjórn, því nýja eð því gamla.

Fyrir fáeinum mánuðum hefði aungvann órað fyrir því að svo mikil hamingja félli VG í skaut á aðventunni. Mikilvægastur er auðvitað ráðherrastóllinn, sem Steingrímur fær óhjákvæmilega í skóinn sinn. Næst mikilvægast er að braskaralýðurinn fær að fara sínu fram hvernig sem ráðherrastólarnir skiptast að öðru leyti. Þetta er að sönnu dásamlegt og sýnir, svo ekki verður lengur um villst, að á Íslandi er besti heimur allra heima og skör hærra sett en þetta Hymmnaríki, sem allir keppast við að komast í eftir dauðan, þótt sárafáum heppnist innganga þar. Enda er að verða viðhorfsbreyting úti í hinum stóra heimi varðandi æskilegan áfangastað þegar jarðvist líkur því að æ fleiri óska þess nú og keppast við að komast frekar til Íslands en Hymmnaríkis eftir að maðurinn með ljáinn hefir sniðið af þeim hausinn. 

Boðar fjóra flokka á fund sinn

Leikritið nær hæstu hæðum þegar Steingrímur tilkynnir stjórn sína

Það er andskotann ekkert mál fyrir 7 skítuga auðvaldsflokka, sem eiga fulltrúa á Alþingi, að sóða saman einhverri ríkisstjórnarnefnu. Þetta stand með stjórnarmyndunarumboð, viðræður og sjónvarpsviðtöl á eftir er auðvirðilegt og aumt leikrit hannað af krökkum úr bómullarkössum, sem varla hafa náð að skjögra útfyrir háskólalóðina eða gullrassaheimilin sín, fyrir krakkasnípur úr sömu bómullarkössunum og gullþarmahreiðrunum. Það dularfyllsta er, að leikritið atarna, innantómt sem það er, hefir ákkúrat aungvann tilgang, - en áhorfendur geta svo sem dundað sig við að velta fyrir sér hvaða leikari er í best röndóttu peysunni eða með lekkerasta bindið og ekki síst að gá að því hvort einhver leikarana sé með opna buxnaklauf og af hvaða ástæðu klauf einhvers eða einhverra er opin.

So kann að verða dulítil stemmning á þingflokksfundi VG í kvöld. Steingrími er strax farið að svíða hroðalega í rassinn af ráðherrasótt og þarf nauðsynlega ráðherrastól til að hlamma sér í til kæla á sér bölvaðann bláendann. Ugglaust kemur Steingrímur húsbóndi með búrtík sína stórtennta með sér á fundinn til að bíta í hælana á Kötu og snú uppá eyrun á henni þegar við á til að skemmta Swandeesý Sendiherrans. Þegar Ottó Katz herprestur rak góða dátann Svejk út til að útvega péninga og hnotbrennivín kvaddi hann þjón sinn með þeim orðum, að ef hann kæmi tómhentur heim mundi hann senda hann útá vígstöðvarnar. Á sama hátt mun Steingrímur húsbóndi, Swandeesý og búrtíkin gera Kötu stelpu ljóst, að hún verði flæmd austrí Loðmundarfjörð eða útí Grímsey ef hún klúðri ráðherrasætum undir botninn á þeim.

Að lokum er þess að geta, til fræðslu og hægðarauka fyrir stjórnmálafræðinga og álitsgjafa, að síðustu daga hefir frú Ingveldur þingað grimmt með Steingrími J. Bjarna Ben og Sigurði Inga. Á dagskrá þeirra funda hefir aðeins eitt mál verið á dagskrá: dagsetning á tilkynningu um myndun ríkisstjórnar Steingríms J. Sigfússonar með þeim Bjarna og Sigurði Inga; en umrædd dagsetning veltur á hvenær Kata girl gefst upp á stjórnarmyndunarrólunum og snautar heim í bólið. 

„Bjartsýn en líka raunsæ““

Það sem allir góðir menn ættu að geta verið sammála um

Mér er sagt að þetta sérkennilega félag, sem kallar sig Gamma, sé tengt dýrafræðinni, þá einkum undirdeild hennar fuglafræðinni og sitji það saman á priki innan um hrægamma. Á erlendum málum heitir þessi tegund fuglafræðinnar ornithology tortolusis og hefur, að sagt er, eitthvað með fjármálabrask að gera. Hver munur á Gamma og hrægömmum er má fjandinn einn vita, en allt um það er eitthvað óhuggulegt við þessi býsn. Minningarnar frá árinu 2008 og næstu tæpa tvo áratugi þar á undan æða eins og brotsjór að manni þegar þar er frá skýrt, að Gamma sé að undirbúa brasksjoppur á Englandi og Írlandi til að veiða þarlenska péníngaglópa í einskonar icesavegildru. Á sama tíma eru íslenskir leigendur arðrændir uppí rjáfur til að sleppa við að lenda á vergangi.

Það kemur fram í fréttum, að umsvif Gammsins á Bretlandseyjum er háð fyrirhugaðri losun gjaldeyrishafta, sem gefur fullt tilefni til að slútta þeirri fyrirhuguðu losun að minnsta kosti til eilífðarnóns. Ég geri fastlega ráð fyrir, að Katrín Jakobsdóttir láti verða sitt fyrsta verk, eftir að hún er orðin forsætisráðherra og Bjarni Ben kominn í einangrun í súrheysturni Stjórnarráðsins, að taka gammfugla af válista með fyrirhugaða eyðingu á þeim fiðurfénaði að markmiði.

Einnig má ljóst vera, að þjóðþrifaverk númer eitt hjá þjóðinni í þessum tímapunkti ætti að vera, ef þjóðin er þá ekki firrt útyfir allan þjófabálk, að segja braskónáttúrunni í þjóðarsálinni stríð á hendur og láta ekki staðar numið fyrr en hún er á bak og burt. Þó svo að hagspekingar heimskunnar mæri ,,heilbrigða samkeppni," ,,markaðslausnir," ,,ósýnilegu hönd markaðarins," hagvöxt, kaupmátt, vísitölur og annan óþverra í þeim dúr, þá er meira aðkallandi en flest annað, að þessháttar ,,akademisk" drepsóttarskaðmenntun verði meðhöndluð eins og hvur önnur glæpasamtök og slegin af. Það ættu allir góðir menn að geta verið sammála um.   

Sjóðir á Írlandi sérhæfa sig í Íslandi

Enn finnst blóð fornkappa vorra með oss, en líka merarhjörtu írskra þræla

Ósköp er gott að vita til þess að enn er vottur af blóði sögualdarmanna, Skarphéðins, Egils á Borg, Grettis og Víga-Styrrs í æðum landa okkar. Góða konan rekur ljóta kallinn út og ljóti kallinn brýtur húsið í mola til að komast inn til góðu konunnar til að dusta úr henni rykið. Gömlu fyrrverandi hjónin, sem skildu fyrir sextán árum, hittust fyrir tilviljun á vappi í Austurbænum og ruku umsvifalaust hvurt á annað eins og grimmir hundar og slógust og slógust þar til stafsfólk elliheimilisins kom á vettvang og dró þau í sundur. Þá var líf í tuskunum í farþegaskýli strætisvagnanna í Reykjavík þegar stórreykingamaðurinn Kölski gamli dró upp camelinn sinn og fór að reykja iiní skýlinu meðan hann var að bíða eftir vagninum. Því miður fór camelilmurinn svo í taugarnar á karlkerlíngunni Gísla Bornó, að hann/hún/það reif camelinn af Kölska og hróð honum uppí hann. En Kölski gamli var ekki af baki dottinn og kveikti sér í öðrum camel þegar hann var búinn að kyngja hinum og svó tók hann í hnakkadrambið á Gísla Bornó og sló honum við strætoskýlið svo hann vankaðist, en samt ekki svo, að hann gat dregið upp myndavélina og fór að mynda Kölska gamla í erg og gríð. Og svo fór allt í bál og brand.

Þeir góðu einstaklingar, sem greint er frá hér að ofan, eru ekki einu Íslendingarnir sem döngun hafa í sér til að taka til hendinni. Frú Ingveldur og vinkona hennar, Máría Borgargagn, hafa endrum og sinnum efnt til götuuppþota við hentug tækifæri. Uppi á annarri hæð Kringlunnar hafði frú Ingveldur endaskipti á tvennum hjónum, sem byrjuðu á að steyta kjaft við hana útaf því einu, að frú Ingveldur hafði gengið aftan á aðra kvinnuna af vangá, svo minnstu mátti muna að hún félli í gólfið. Og Máría Borgargagn veitti kallnauti aðför á miðri götu í Hamraborginni í Kópavogi; sá fékk nú að finna til tevatnsins, helvítið atarna; þegar Máría hafði komið kallinum endilöngum í götuna náði hún taki á annarri buxnaskálminni hans og sveiflaði honum hring eftir hring, eins og sleggjukastari sleggu, þar til buxnaskálmin slitnaði og kallnautið þeyttist útí veður vind.

Allt það, sem hér að ofan er talið, ber með sér, en enn eru uppi Íslendingar, sem sækjast eftir þeim orðstír sem deyr aldreigi hveim er sér góðan getur og skilja hvaða þýðingu hann hefir fyrir sjálfra þeirra eftirmæli. En einnig er á dögum lítilmannlegur ófénaður, sumir kenndir við ,,Íslenzka" Þjóðfylkingu, aðrir við önnur greni af sama tagi, sem finna hetjuskap sínum helst farveg í rasisma með tilheyrandi bölvi og ærumeiðingum í garð útlendinga sem koma til Íslands. Þessir eyrnastýfðu melrakkar, sem vafalaust eru komnir af írskum þrælum í beinan karllegg og þar af leiðandi illa úrkynjaðir, bláir í framan og mislangir til fótanna, ganga um með sín skjálfandi merarhjörtu og hallmæla fylgjendum Múhámeðs spámanns, blámönnum, negrum, zúlúköffum, hrísgrjónaætum og Dönum. Sjálfir eru þeir svo huglausir, að sjái þeir einhvern á ferli, sem þeir halda að sé múhámeðstrúarmaður, skíða þeir titrandi og í svitakófi niður í kjallara sína og þora ekki einusinni að gægjast út í heilan mánuð á eftir. Þá var nú meira mannsbrag af Pétri sáluga Hoffmann þegar hann barðist einn síns liðs við heila herdeild af zúlúköffum vestur í Selsvör á stríðsárunum og hafði sigur. 

Slagsmál vegna reykinga í strætóskýli

Þjóðlegur átrúnaður á Trump hafinn á Íslandi - öndvegissúlur brátt sjósettar

Bölvað ekkisens svínarí er það sem illar tungur mæla um ástmögur Íslensku þjóðfylkingarinnar, Sjálfstæðisflokksins, Framsóknarmaddömunnar, Flokks fólksins og Viðreisnar. Dónaldur Trump, þessi opni og einlægi ljúflingur, má þola ógurlegan rógburð um meinta ofsagreddu, káf og nauðgunartilburði. Illa munu aðdáendur, þessa merka þýsk/skoska bandaríkjaforseta, hér á landi trúa svona ruddasögum uppá sinn mann. 

Daginn eftir að Dónaldur var kosinn, tóku frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar sig til og hengdu stóra litmynd í hátimbruðum ramm af Dónaldi uppá stofuvegg á heimili sínu. Daginn þar á eftir útbjó frú Ingveldur dulítið altari fyrir framan myndina og nú falla þau hjón og vinir þeirra á knén frammi fyrir Trump og gjöra bænir sínar til hans. Þá hafa sæmdarhjónin ráðið sé myndlistarmann til að gjöra líkneski úr tré af Dónaldi, því trúin á þann mann er allt í senn: kaþólsk, múhámeðísk, ásatrúar og mammonsk. Þau frú Ingveldur og Kolbeinn segjast nú þegar hafa verið bænheyrð af hinum nýja drottni, sem kom fram með þeim hætti að þau fundu fjórar flöskur brennivíns í einhverju skúmaskoti heima hjá sér á mánudagsmorgun eftir að hafa í timburmönnum sínum snúið bæn sinni til Dónalds, að hann færði þeim góða lækningu við timburmönnunum nú þegar.

Þá hafa garparnir í Íslensku þjóðfylkingunni, sem gárungarnir hafa uppnefnt og kalla Íslamísku sóðafyllinguna, skorið Dónald út í öndvegissúlur, sem þeir hyggjast fara með útá miðjan Faxaflóa og sleppa þeim þar lausum. Standa vonir þeirra til, að súlur þeirra í Trumpslíki beri þar að landi sem gott er undir bú. Þar ætla þeir að helga sér land samkvæmt fornum aðferðum og reka alla þá er innan þeirra vébanda kunna að búa í brott eins og hvurja aðra leiðinlega Palestinuaraba eða Mexíkóa. Með þessum brögðum hyggjast þjóðfylkingarpaurar leggja grundvöll að þjóðlegu frumíslandi í anda Ingólfs Arnarsonar og Skallagríms Kveldúlfssonar. 

Stóð aldrei við það sem hann sagði

Öxin, Búkolla og Voffala húmmala moffi

- Nú ætla ég að höggva köttinn á morgun. Þannig vinnur réttlætið. Grey skinnið er orðið eitthvað skrýtið í seinni tíð, morðsjúkur. Sækist nú orðið mest efir að vinna á stærri fuglum og smáhundum. Látum vera með fuglana, en eigendur smáhundanna eru æfir, komnir með annarlegan glapa í augun, morðleiftur. Svo verður að ráðast hvort kötturinn verður heima á morgun; verði hann ekki heima verður ekkert högg, öxin vætist ekki kattarblóð, aldrei; og kattarskrattinn gefur haldið áfram að leika sér.

Forseti hins íslenska kattarvinafélags tók fram fyrir höndurnar á mér, afvopnaði mig og hélt sína leið með nýbrýnda öxina og kisi má prísa sig sælan. Helvítis dólgurinn þakkaði lífgjöfina með því að koma heim með þrjár lifandi rottur og sleppa þeim í stofunni. Nú herjar nagdýraplága á heimili mitt. Ekki lét kvikindið þar við sitja, því í eftirmiðdaginn sá ég dáinn smáhund á stéttinni fyrir framan útidyrnar mínar. Eigandinn er áreiðanlega að leita að hvutta sínum; hann mun kremja mig, hann merja mig, slíta hárið af hausnum á mér, hengja mig á löppunum uppí snúrustaur og láta mig dingla þar uns ég verð sigin ýsa. Þetta dána hundshræ var víst búrtík í lifanda lífi. Og nú er eigandadjöfullinn farinn að nálgast húsið.

Baulaðu nú Búkolla mín, ef þú ert ekki dauð líka. Voffala húmmala moffi. 7 9 13 8 4 5. Hásetinn liggur enn áfengisdauður aftur á bátapalli, málningardollan opin. Það er enginn drykkjuskapur hér um borð, sagði stýrimaðurinn. Pungsugan klippir gull í erlendri höfn. En hér um borð er et spögelse, gengur ljósum logum. Langt fram í liðinni öld búa gullkornin þar sem spögelsið liggur hringað kringum klósettskál í öðru skipi, að sjálfsögðu með buxurnar á hælunum. Og stjórnarmyndunarumboðið liggur á lausu og býr sig undir að ganga á milli manna og segja við þá: - Jæja vinur, langar þér uppí til mín? Prísinn er 5 aurar eða ein tyggjóplata, eða mörg svikin loforð, þú ræður bara hverju þú laumar í budduna mína ...

Ræddi við forystufólk allra flokka

Draugamorið að baki Katrínar

Útaf fyrir sig væri allt í góðu með það að forseti Íslands veitti Katrínu Jakobsdóttur stjórnarmyndunarumboðið. Og útaf fyrir sig væri gott ef henni tækist að mynda ríkisstjórn. En það er samt einn alvarlegur annmarki á Katrínu til umræddra verka. Það vill því miður svo illa til, að Katrín hefir á bakinu fylgdarlið, drauga, sem verða henni óhjákvæmilega fjötur um fót til allra verka, bæði í ríkisstjórn sem í stjórnarandstöðu. Í augum þessara drauga er Katrín alls ekki fullmektugur formaður VG, aðeins upplýsingafulltrúi þeirra gagnvart fjölmiðlum. Ég vona að Katrínu sé fullkunnugt um hver raunveruleg staða hennar innan VG er og að vissar persónur, sem trúa því að þær eigi VG með rá og reiða og að Katrín allt sitt undir þeim, ef henni er umhugað að sleppa við hatramma rógsherferð til útskúfunar af þeirra hálfu á hendur sér.

Undir kvöld í gær, sigaði Steingrímur J. Sigfússon búrtík sinni með urri og gelti að Katrínu Jakobsdóttur, henni til aðvörunar. Aðvörunin var í skemmstu máli á þá leið, að fólk ætti að vera í stjórnmálum til að hafa áhrif, vera tilbúnir að selja allt sem þeir hafa í höndunum til að komast í ríkisstjórn og nefndi Óttar Proppa sem fagurt fordæmi í þvi sambandi, að formenn stjórnmálaflokka, sem ekki væru til í að miðla málum, með öðrum orðum, selja sannfæringu sína, kosningaloforð og stefnu flokk síns á búðarborði auðvaldsins fyrir ráðherrastól undir rassgatið á Steingrími, komist aldrei til ,,áhrifa." Það dylst engum að hvaða formanni búrtíkin var að gjamma og reyna að bíta í hæklana á. Sá formaður heitir Katrín Jakobsdóttir.

Það er til lítils fyrir Katrínu að selja sig lægsbjóðanda til að hafa lítil sem engin áhrif önnur en að koma ráðherrastóli undir mosavaxna spillingar- og snobbararassana á Steingrími og fulltrúa Svavarsfjölskyldunnar og Álfheiðar, Svandísi Svavarsdóttur (Swndeesý Sendiherrans) svo að Flokkseigendafélaf VG geti grobbað sig af því að vera í ríkisstjórn og hæla sér af einhverjum smáatriðum, sem þau telja sig hafa komið í kring í auðvaldskerfinu.

Katrín og Bjarni ræddu saman

Smeygði hálsbandi á Proppa

Helvítis annkgoti er hann nú seigur hann Banzi hérna okkar í Viðreisn. Enda er hann alvanur einkavinavæðingum, gjaldþrotum og panamavafningum. Og ekki minkaði völlurinn á okkar manni þegar hann smeygði hálsbandinu á Proppa og fór að teyma hann á eftir sér í alskonar bakherbergi eins og sauðkind með húfu. í bakherberjum er glði og gaman, pomm bomm bomm, þar reykja allir og drekka saman vindla, pípu og romm. Svo verða allir svo undurglaðir þegar Banzi verður búinn að raða saman ríkisstjórn með Bjarna frænda sínum og Proppa, sem er andlegur náfrændi þeirra Banza og Bjarna. Það verur nú meiri gleðin.

Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður er hinsvegar eyðlagður útaf gangi mála. Sigmundur Dávíð kennir nefnilega Kolbeini um hafa verið grillaður, steypt af stóli og útstrikaður í gríð og erg. Þá er Vigdís Hauks mjög vond útí Kolbein, af því að frú Ingveldur sparkaði henni bókstaflega úr húsi í miðju samkvæmi að heimili Kolbeins og frú Ingveldar. Sakargiftir fyrir útsparkinu er óljósar, en eitthvað kassandi hefir greinilega gengið á. Bjarni Ben og Banzi frændi vilja ekkert með Kolbein og Sigurð Inga gera, né af þeim vita; þeir frændur kalla þá víst spillingarmarhnúta og öðrum illum nöfnum og segja þá best geymda í lágréttu ástandi í flórnum í Framsóknarfjósinu. En þetta getur sem best litið betur út í fyrramálið, ef þeir frændur nenna ekki lengur að teyma Proppa á eftir sér og bjóða þess í stað Kolbeini og Sigurði Inga til samlags.

Annars er Viðreisnar-Banzi allra kyndugasti náungi. Hann telur að ESB hafi ósköp notaleg áhrif á fjármálaumsvif sín og lætur sem vind um eyru þjóta þá kenningu, að innganga í þetta fíniríissamband sé álíka gáfulegt og að kasta péníngum sínum innum glugga á alelda húsi. Og þetta uppátæki hans, að gera Proppa að búrtík sinni, kemur mönnum mjög svo annarlega fyrir sjónir. Sumir segja, að Banzi hljóti að vera geggjaður, aðrir að hann sé svo mikill djúphyggjumaður, að ekki komi á óvart þótt hann standi allíeinu uppi með gjörunnið tafl. Enn aðrir eru vissir um, að Proppi sé ekki allur þar sem hann er séður og muni taka undir sig stökk og draga Banza í hendingskasti útúr öllum fócusi, beint út á foraðið, þaðan sem aunginn á afturkvæmt.

„Þetta getur verið fram á nótt“

Af forystukálfum, Samherjum og Grímkatli Sleggju

Ef það er rétt, að sjómannaforystan sé byrjuð að reyna fyrir sér í skítamakki þá skoðast það sem greinileg þroskamerki. Að makka í skít við Samherjana í útvegsmálunum sýnir líka, að forkálfar sjómanna eru frjálslyndir og opnir fyrir ýmsum tilbrigðum og launhelgum Samherjanna, sem áreiðanlega er voða gott fyrir háseta í ágjöf og veltingi með allt rifið og slitið á dekkinu. Ef heldur sem horfir verða forkálfarnir runnir saman við Samherjana í eitt allsherjar nirvana áður en langt um líður.

Um ágreining þeirra Nasa í Reyjkavík og Valmundar forystukálfs úr Vestmannaeyjum er einungis bara gott um að segja. Og þó að þeir séu að vefja saman fáeinum misskilningum með aðstoð tölvupósta og síma, þá er ekki eins og heimurinn sé að farast af þeirri ástæðu einni. Og ekki eru þeir að ráðast með öxum og atgeirum á Samherjana vinalausu, - neineinei, því fer aldeilis víðsfjarri. Enn fremur eru þeir allir sammála í kvótamálum, eru sem maður segir kvótatrúar, og tilbúnir að færa Samherjunum fórnir við öll hugsanleg tækifæri. Já, vinir mínir, forkálfarnir og Samherjarnir eru miklir órabelgir og eiga oft og iðulega góðar stundir saman; það f´rettist meira að segja af einum kálfinum í einkaþotu á leiðinni útí heim með heldur en ekki góðkunnugum Samherja og má heita víst að samfarir þeirra hafi verið góðar.

Nú síðast var sjóhundinum Grímkatli Sleggju, sextugum að aldri, kastað í land eins og dauðum hundi eftir áratuga hamhlaup á aflaskipum flotans og sagt að fara til Helvítis og helst lengra ef hann gæti drullað sér þangað. Það kom nefnilega uppúr dúrnum, að Grímketill Sleggja var orðinn hálfblindur, með ónýtar axlir og mjaðmi,r og sennilega líka uppfullur af krabba og sulli og geðröskunum. Soleiðis fant er ekki hægt að stríðala um borð í nokkru fiskiskipi. Þar að auki er kallfjandinn orðinn svo feitur og þrútinn, að til skammar er fyrir hvaða útgerð sem er innan LÍÚ (fyrirbrigðið heitir nefnilega ennþá LÍÚ hvað sem hvur segir) að láta þvílíka ófreskju sjást um borð þegar lagt er frá bryggju eða komið í höfn. Nú hefir Grímketill Sleggja ofan af fyrir sér með því að skjögra grettur og skældur um göturnar, milli þess sem hann hvílir lúin bein í rennusteininum eða á bekkjunum á Austurvelli, og fólk tekur sveig fram hjá honum því maðurinn gæti verið hættulegur. 

„Allt tal um skítamakk getur Jónas átt við sjálfan sig“