Þetta er verk íslamistana í Þjóðfylkingunni

Ef mér skjöplast ekki því meir, þá er þessi sprengieldflaug úr vopnabúri íslamistana í Þjóðfylkingunni, en það eru sko menn sem kalla hvorki eitt né neitt ömmu sína og því síður afa. Ugglaust hafa þessir bráðhættulegu hryðjuverkarar ætlað að tæta skíðaaðstöðuna í Báfjöllum í loft upp með vítisvélinni, en týnt henni í ölæði. Það er enginn vafi á því, að okkur stafar veruleg ógn af Þjóðfylkingarmúhámeðstrúarmönnum, sem hér hafa haslað sér völl og komið upp bækistöðvum til að herja á okkur innfædda aríana.

Fyrir ekki svo löngu síðan hringdi einn af þessum hrottafengnu alkæítaistum inní símatíma á útvarpi Sugu og gjörði þáttarstjórnendur svo hrædda, að margfalt áfallateymi hefir ekki enn tekist að ná þeim hiður á jörðina. Maður þessi hótaði sem sé þáttarstjórnendunum að heimsækja þá í eigin persónu og berja þá í hausinn, bæði með Biflíunni og Kóraninum, til að vita hvort ekki rofaði til milli eyrnanna á þeim. 

Og fyrst hryðjuverkaslápar eru farnir að týna vítisvélum sínum hér og þar uppí sveit, þá liggur beinast við að álykta, að þeir hafi yfir gnægð sprengjueldflauga að ráða og taki nú til við að skjóta þeim í allar áttir þegar minnst varir. Fyrir utan útvarp Sugu, þá er líklegt að þeir velji skotmörk sín af kostgæfni og miði akkúrat í miðjuna á þeim til að valda sem mestum usla. Það væri til dæmis dálaglegt ef þeissir paurar sendu eins og eina eldsendingu og sprengiefnis beint í Áfengis og tóbaksverslun ríkisins og landið yrði brennivínslaust og allir myndu deyja úr þorsta á hálfum mánuði. Þá væri eftirleikurinn þeim auðveldur og þeir myndu á svipstundu hirða allan kvótann og togarana, breyta Seðlabankanum í mosku og Smáralindinni í hóruhús. Hugsaðu um þetta Spætuskratti og hættu að stela þvottinum af snúrum nágrannanna.

Þjóðveginum lokað vegna eldflaugar

Reyknesingar fá sér nýtt hirðtónskáld

Sennilega er það hárrétt ákvörðun hjá Gunnsa Þórðar að taka örlítið í andskotans lurgin á svokölluðum ,bæjaryfirvöldum" í Reykjanesbæ og dusta úr þeim rykið. Það er á Gunnsa að skilja, að vondir menn hafi eyðilagt gamla bæinn hans, Keflavík og næsta nágrenni, og að batteríið sem þar stendur nú sé eitthvert andstyggilegt viðundur sem eigi ekkert skylt við gamla bæinn.

Það er svo sem vitað að sveitarfélagið Reykjanesbær eru rústir einar og rofabörð eftir að hafa orðið frjálshyggjufíflsku undangenginna þriggja áratuga að bráð. Það eina sem eftir stendur af umsvifum frjálshyggjufuglanna þar suðurfrá eru einkennilegar grjótblokkir, sem Árni nokkur Johnsen hafði með sér suður af Kvíabryggju; en Árni karl átti nefnilega frænda í frjálshyggjuhirðinni í Reykjanesbæ, sem tók við herlegheitunum, þegar Snæfellingar höfðu fengið nóg af veru hans í Eyrarsveit og ráku hann burt með grjóthrúgurnar.

En fyrst Gunnsi Þórðar er genginn úr skaftinu og búinn að segja reykjanessbæjarelítunni til helvítis, þá verða bæjaryfirvöldin á staðnum að fá sér nýtt og betra hirðtónskáld. Liggur þá beinast við að þau leiti á náðir Gylfa Ægissonar og biðji hann leyfis á að fá að söngla Sjúddírarerei undir flugeldasýningunni í kvöld. Svo má vera að hr. Á. Johnsen bjóði frændanum og hans mönnum að kyrja Stórhöfðasvítuna við þetta einstæða tækifæri.

Bannar flutning á laginu sínu

Eitt af öðru leitt til slátrunar á Fjóshaugsbökkum

Þau falla eitt af öðru í fjóshauginn og drukkna blessuð framsóknarljósin, sem gert hafa hvurt kraftaverkið öðru á kjörtímabilinu, ef marka má þeirra ástsæla foringja og panamatröll, hann Sigmund okkar Dávíð. Og það er ekki góða fólki, fjölmenningarsinnarnir og múslimasleikjurnar, sem svo eru kallaðar, sem eru að bregða fæti fyrir kraftavekaskáldin í Framsókn og niðurlægja þau. Nei, það eru flokksmenn sjálfir, að undirlagi gömlu Framsóknarmaddömunnar og Kolbeins Kolbeinssonar, sem keyra yfirnáttúrlega öðlinga á borð við hann Þorstein Sæmundar og hana Vigdísi til heljar og eiga nú aðeins eftir að hafa endaskipti á formanninum, slá hann af og salta ofaní í ryðbrunna grútardallinn, sem Maddaman hefir áratugum saman brúkað til að gjöra stykkin sín. Já svart er það Spæta mín og heimur versnandi fer. 

Svo ku nýjasta vitleysingasamkoman, sem fjölmiðlarnir hafa tekið uppá sína arma, Viðreisn sögð á fljúgandi siglingu og talið er að hún muni velta mörgum þingliðleskjum Framsóknar og Samfylkingar fyrir björg og valda glundroða á sjálfu höfuðbólinu, Sjálfstæðisflokknum. Þetta eru nú nýjustu kræsingarnar, sem fjölmiðlaóvitarnir ætla að troða niðrum kokið á kjósendum. Ég segi nú bara eins og slordóninn sem þóttist ekki fá nóga að éta í mötuneytinu: ,,Á maður að þurfa að éta úr rassgatinu á sér á þessum stað." Það er margt bölið, Spætuskita, en fátt hefir verið boðið uppá jafn ógeðfellt í seinni tíð en þennan viðreisnarviðbjóð braskaraskrílsins og ,,frjálslyndu jafningsmannana."

Sennilega væri best að slá Alþingi íslendinga af, sem og flokkadraslið, sem allt er meira eða minna gert út af auðvaldinu, nema Alþýðufylkinguna sem er einarður sósíalistaflokkur. Viðlagið og undirtóninn í djöfladansi auðvaldsflokkanna 6 á þingi er ,,ljúga, svíkja og stela" og öllu má kosta til leiða hrekklausan og grunnhygginn almúgann til fylgis við þá hugsjón, þ.e. ljúga, svíkja og stela. En þegar sú gata verður til enda gengin þá loksins tekur sósíalískt þjóðskipulag við. 

Þorsteinn hverfur af Alþingi

Það fer versnandi dag frá degi

Jæja Spæta mín, þá hefir kyndugramannafélag, þ.e. Bjarta framtíðin hans Gvöndar, sem er á leið af þingi og á sorphaug sögunnar, boðað þjóðaratkvæðagreiðslu um framhald á ESB-sjúkdómnum! Merkilegt að dautt hræ, sem ekki er einusinni farið að ganga aftur, skuli gera sig að slíku erkifífli að boða atkvæðagreiðslu þvætting, endemisrugl og landsöluóra. Þess utan er Bjarta framtíðin svo slöpp, dauf og karakterlaus að útilokað er að hún hafi getu til að ganga aftur og verða draugur; meira að segja Drottni Alsherjar mun verða ofvaxið að vekja slíka dauðans skepnu uppfrá dauðum á hinum efsta degi. Enda hefðir Drottinn aldrei lofa því að endurlífga ruslahauga og sorp.

Þá er mér sagt, Spæta mín, að hið næsta á dagskrá í íslenskri poletík sé að lina þjáningar Sigmundar Dávíðs og binda snöggan endi á stjórnmálaumsvif hans. Þetta ætla flokkssystkyni hans í Framsóknarflokknum að gera því þeim er farið að ofbjóða skammarleg axarsköft drengstaulans. Þeir ætla víst að poka endemið og farga því í bölvaðann Fjóshauginn. Eftir þá útreið verður Fjóshaugurinn fyrst verulega baneitraður og djöfullegur.

En þetta helvíti með Björtu framtíðina hans Gvöndar og ESB er svo auðvirðilega að það er ekki einusinni hægt að hlægja að því, hvað þá að taka það alvarlega. Oft hafa einskisnýtir og slepjulegir flokkar sloppið fyrir vangá kjósenda inná Alþingi, en aldrei samt neinn eins og þessi Bjarta framtíðarframsóknarvitleysa. Það ætti að vera hægt að sækja kjósendu,r sem greiða götu apakattaláta á borð við þá Björtu, til saka á grundvelli hegningarlaga og fá þá dæmda í fjölda ára fangelsisvist fyrir ábyrgðarlaust, blygðunarlaust og herfilegt framferði. Já, Spæta mín, svona er nú ástandið og fer heldur versnandi dag frá degi. Ef heldur sem horfir mun þykja gott á Íslandi að geta flúið til Sýrlands og Bagdað. 

Verður kosið um Evrópusambandið?

Nú er ég gróflega hissa

Jahérna, nú er ég hissa, eiginlega bæði þver- og langskuðarmát og yfir mig gáttaður. Og ég sem hélt hann Björgólfur okkar hérna Thor ætti ekki neitt, að minnsta kosti ekki hér á landi, eftir tiltektir hans eftir einkavæðingu Landsbankans fyrir Hrun. Ég hélt meira að segja að hann ætti hvergi heima lengur, veslingurinn svorni, ætti hvergi höfði sínu að halla, nema þá í rennusteininum með gamla götótta spariskó undir höfðinu. Hann var svo umkomulaus í sjónvarpsþættinum, sem þeir sýndu í sjónvarpinu eftir að öllu var lokið; hann og vinur hans, Ásgeir Friðjónsson minnir mig hann heiti og er víst jafnaðarmaður, héldu þá til í yfirgefnu verbúðarherbergi, eftir myndinni að dæma, á einhverjum ótilgreindum stað þar sem búið var að stela öllum kvótanum frá heimamönnum. Í sama þætti var líka Jón Ásgeir, eldhress að vanda; kom siglandi til fundar við sjónvarpsmenn á árabát, flissandi eins og gelgjuskvetta.

En nú er sem sé komið í ljós að Björgólfur Thor á hús, að vísu ellihruman timburhjall, sem slagar, að mér sýnist, að fermetrafjölda uppí Höll sumarlandsins, sem brann í Sviðinsvík um árið. Þessi eign Björgólf litla, þó hrörleg sé, tryggir að hann á þak yfir höfuðið á sér og þarf þar af leiðandi ekki að sofa á gangstéttum og í vegköntum. Það fer eitt og annað betur i henni veröld en maður heldur. Og fyrst Björgólfur Thor á hús þá vantar honum banka og eftir því sem ég best veit þá er Landsbankinn á lausu. Það væri áreiðanlega þjóðráð að Sjálfstæðisflokkurinn léti Björgólf Thor hafa Landsbankann, því bæði er hann vanur bankarekstri og hrunadansi.

Hóflegri breytingar en ætlað var

Leiðarinn í túnfætinum

Sko minn kall! Vill leiða lista! Til hvers ætli hann vilja það og hvert ætlar hann að leiða hann? Ég hélt að Árni Páll væri búinn að fá nóg af þessari helvítis vitleysu. Ég veit svo sem ekki hvort hann gerir sér grein fyrir að bæði hann og flokkurinn hans eru búnir að vera í stjórnmálum með því að sanna það fyrir öllum landslýð að þeir áttu aldrei neitt erindi. Árni Páll og hans nótar halda dauðahaldi í eitthvert náttúrulaust og litlaust ruglumbull, sem þeir kalla ,,jafnaðarmennsku", eða eitthvað í þá áttina, og sem best gæti átt heima í Sjálfstæðisflokknum. En Árni karlanginn vill samt sem áður endilega leiða fáeina einkennilega durta um túnfótinn á höfuðbólinu, Sjálfstæðisflokknum. Verði honum að góðu, greyinu atarna.

Og það eru fleiri á vappi í túnfæti Sjálfstæðisflokksins. Áðan heyrði ég í kvinnu, sem er að ég heldi þingmaður Pírata. Sá eðla kvennmaður talaði undarlega keimlíkt og vankaður heimdellingur og ljóst var að þar fer stækur hægrikvennmaður, sem reynir að breiða yfir blekkingarskituna með holtaþokusnakki, sem gengur útá að afneita tilvist hægri og vinstri; það má ætla að svona bjöllusauðir séu þeirrar skoðunnar að við búum ekki aðeins í stéttlausu þjóðfélagi heldur stéttlausum heimi, eða að auðvaldsskipulagið sé hið eina rétta og náttúrlega skipulagið í samfélagi manna.

Ræningjasamfélagið, þjófafélagið, því við búum ekki í þjóðfélagi heldur ræningja- og þjófafélagi, hefur alrei í lýðveldissögunni lifað náðugri og öruggri daga; þessu klabbi stendur ekki ógn af stjórnmálunum svo útþynnt sem þau eru og yfirfull af ruglandi. Fyrir örfáum árum varð hér heilmikið efnahagshrun af því að ræningjaskríllinn óð helst til of hratt um gleðinnar dyr. Í dag hefir þessi óaldarlýður náð vopnum sínum aftur og strandhöggin hafin á sama ófyrirleitna háttinn og fyrir hrun. Sá hrunadans mun verða viðvarandi um skeið, þar til allt fer á hvolf aftur, nema ...

Árni Páll vill leiða listann

Á meðan situr Hann í vandræðabarnavarðhaldi

Jæja, þá hefir Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður aukið forsætisráðherra kraft og þor með hrossalækningameðali. Í staðinn hefir forsætisráðherra sprautað fjármálaráðherra í hægri rassakinn með enn kröftugra hrossalækningameðali. Enda eru þessir fýrar nú komir á fúllsvíng í hefðbundnum sjónhverfingum fyrir kosningar svo að bókstaflega rýkur úr hausnum á þeim. Á meðan hefir gamla Framsóknarmaddaman Sigmund litla Dávíð í vandræðabarnavarðhaldi í fóðurganginum í Framsóknarfjósinu, til að hann geri sem minnst af sér á meðan fullorðnu mennirnir leika blekkingar sínar og kosningaloforð á stóra sviðinu.

Þessi meðferð á Sigmundi Dávíð gaf honum tilefni til að hóta Framsóknarmaddömunni, að ef hún hleypti honum ekki út þá myndi hann ganga í Þjóðfylkinguna. Sú gamla svaraði óþekktaranganum með því að trúa honum fyrir, að Þjóðfylkingin væri deild í Framsóknarflokknum og hefði sér bás í Fjósinu. Svo vildi hún ekki heyra meira satans óráðskjaftæði í svona stúf meir. Þannig má Sigmundur sitja í gæslu meðan dýralæknirinn og Garðabæjarundrið hlaupa eins og ofvirkir kjúklingar um borg og bý og lofa kjósendum hinu og þessu sem þeir hafa ekki hundsvit á, en halda að virki eins og gott ópíum á fólkið.

En eftir kosningar verður væntanlega komið annað hljóð í strokkana í Valhöll og Framsóknarfjósinu þegar Píratarnir verða búnir að sópa núverandi valdhöfum ásamt stjórnarskránni útúr stjórnarráðinu og farnir að vega að LÍÚ-slektinu. Þá verður harmagrútur og gnístran tanna á mörgum ríkmannlegum heimilum og sumir munu ekki hafa það af og flýja land eða stofna hryðjuverkafélög.

Tekur gildi í tveimur áföngum

Er mögulegt að hjálpa botnskrapara til mennskunnar?

Ajæja og óekkí. Altaf er jafn sorglegt að fá fregnir af ungu fólki sem lendir á villigötum, leitast við að þræða refilstigu, fer hundana, gengur stigamönnum á vald. Soleiðis fólki ber að hjálpa og koma til manns í stað þess að horfa uppá viðkomandi skrapa botninn með rennusteininn á aðra hönd en gaddavír á hina. Verra getur það vart orðið.

Að æskumaður kjósi að ganga viljugur inná frambosðlista af því tagi sem Albert Guðmundsson hefir nú valið sér, er ekkert minna en axarskaft sem á örugglega eftir að draga dilk á eftir sér fyrir hann. Að veita forstöðu Dallssöfnuðinum er merki um að hann hafi orðið ógæfunni að bráð og fyrir hinum liggi að hlaupa breiða veginn til glötunnar. Hvernig í ósköpunum ætli sé farið að því að liðsinna svona tilfelli og hjálpa því til mennskunnar aftur?  

Formaður Heimdallar í framboð

Andskotinn íllskuflár á Hólum

Einkum fjallaði forsetinn um 16. sálm passíu Hallgríms sáluga, hvar frá er greint hvar Júdasar líkar lenda, Andskotann íllskufláan, ágirnd fjárplógsmanna sem freklega elska féð og andlegri blessun hafna. Þá vék forsetinn, eins og í framhjáhlaupi, að meðferð Jesúsar á péníngaköllunum í musterinu, sársaukaópum þeirra, bölvi og ragni þegar meistarinn velti um borðum þeirra og barða þá með musterisstólunum bara af því að þeir höfðu gert musterið að ræningjabæli. 

Má nú að sönnu gera ráð fyrir, að með orðum sínum sé forsetinn að leggja drög að því að leggja höndur á þá óþokka sem gert hafa Ísland að ræningjabæli. Það verður að minnsta kosti dægilegt að sjá Bessastaðakarlinn grípa fyrir kverkar ræningjanna og kasta þeim af hendi útum næsta glugga og á sjó fram. Þá verður grátur og gnístran tanna bæði í LÍÚ og Helvíti.

Það má heita kynlegur andskoti, að nýkjörinn forseti skuli nota fyrstu ferð sína á Hóla í Hjaltadal til að hafa í lítt duldum hótunum við fjármálalífið, atvinnulífið og móðurlífið. Er nema von að rétttrúnaðarmenn séu skelkaðir og spyrji hvur fjandinn sé að manninum. Einn grandvar maður er sat undir talsmáta forsetans í dag lét þess getið á heimleið frá Hólum, að mikið mætti ver ef þessi forsetaskepna sé ekki pírati, að minnsta kosti sé hann ískyggilegur þorpari.

Ræddi Passíusálmana á Hólahátíð

Hinar týndu konur eru víða þekktar

Gönguferð þeirra frú Ingveldar, Máríu Borgargagns og Ingupu, frænku frú Ingveldar, um Fimmvörðuháls, gat ekki farið vel, svo drukknar sem þær vóru er þær lögðu upp í ferð sína. Allar vóru þær ofurölvi, lítt sem ekkert klæddar og í malpokunum höfðu þær aðeins áfenga drykki. Enda var þeirra fyrst verk eftir að þær lögðu upp að villast vel og vandlega. Þær stóðu útí auðninni og þokuslæðingnum öskrandi og grenjandi, báðu Gwöð að hjálpa sér og bölvuðu öllu er nafni tjáir að nefna í sand og ösku.

Svo kómu baldnir piltar á fjórhjólum útúr þokunni og björguðu hinum villtu konum. Ekki fór björgunin samt betur en það, að aðrir björgunarmenn á fjórhjólum komu að hinum fyrri og kvennskepnunum augafullum í óguðlegum og skammarlegum stellingum. Þegar villmeyjarnar komu til byggða, vóru eiginmenn þeirra að vonum orðnir heldur órólegir og farnir að segja sögur af konum sem féllu í tröllahöndur á heiðum uppi og skiluðu sér vitskertar heim eftir svo og svo langann tíma.

Að vísu mátti sjá að Kolbeini Kolbeinssyni og Indriða Handreði var létt þegar þeir endurheimtu eiginkonur sínar sæmilega heilar að húfi og lítt vitskertari en þær hafa ætíð verið. Hinsvegar geðjaðist þeim ekki að fyrri björgunarmönnumum á fjórhjólunum, svo sem vonlegt er, og börðu þá fyrir athafnir þeirra með hinum týndu konum. Svo fór öll hersingin í fjallaskálann til að gleðjast og gagnast hverjum öðrum. 

Göngukonurnar komnar til byggða