Hann þarf ekki aðstoðarmann

Þessi maður þarf aunvgann aðstoðarmann. Hann er fullfær og einfær um að ganga frá íslenska karlalandsliðinu í knattspyrnu og moka yfir það. Að svo búnu verður hann rekinn á braut.

Ekki veit ég fremur en aðrir hvaðan þessum dreng kom sú endemisvitleysa að hann væri efni í landsliðsþjálfara. Einhverjir hafa hjálpað honum við delluna og lyft honum upp í stólinn. 

Þeir eru víða lukkuriddararnir og seiseijá. Þeir eru ekki aðeins í poletikinni. Þeir eru líka á boltavellinum. Já, og gott ef ekki í leikskólunum í þokkabót. Það er margt mannanna bölið og svo er nú það.

Efstu þrír á blaði eru Íslendingar

Þórðargleðin á útleið breyttist í rothögg þegar komið var á áfangastað

Fullar af monti héldu dúfurnar okkar suður um höfin til að taka í lurginn á spánskum smápíum, sem aldrei hefir runnið af. Á leiðinni gjörðu þær að gamni sínu með þær spánsku; hvernig þær mundu spila þær sundur og saman þar til áhorfendur, spánskir allir saman, mundu standa upp og ganga út af vellinum og senda sínum stelpum óvægnar pillur í leiðinni, þar sem skítur og drulla skipuðu viðhafnarsess í orðræðu þeirra. Okkar telpum svall sem sé innileg Þórðargleði í brjósti hvar þær sátu í flugvélinni. Og þær hæddust líka að útliti þeirra spánsku með dólgslegu orðbragði, sem minnti helst á talanda hálffullra ruddamenna á netabát í gamla daga. Svo lenti flugmaskínan við Madríd á Spáni og stelpurnar okkar skröltu út, iðandi af tilhlökkun eftir að leggja kvennalið Real Madrídar í rúst og binda þar með enda á kvennaknattspyrnu í því fáránlega landi.

Jújú, telpunum okkar hafði verið sagt ýmislegt gagnleg um mótherjana, þær spánsku, meðal annars að þær væru vandar á víndrykkju strax í vöggu með rauð- eða hvítvíni á pelann kvölds, morgna og um miðjan dag. Þessar Madrídartuðrur vissu nefnilega ekki hvað það væri að vera allsgáður og þar með lítill vandi að rassskella þær í fótbolta.

Og okkar stúlkur hugsuðu sem svo: fyrst við eigum að keppa við fyllirafta í stelpulíki, þá hlýtur að vera allt í lagi fyrir okkur fá okkur ofurlítið neðan íðí. Svo vóðu þær blaðskellandi eins og galgopar á þurrafylliríi beint í ríkið í Madríd og höndluðu hvítt, rautt, brennt og sterkt. Í búningsklefanum tóku þær tappann úr flöskunum, því okkar fótboltafólk er dannað og kann viðeigandi klefamenningu. Þegar út á völlinn kom skipaðist heldur en ekki veður í lofti, að minnsta kosti miðað við það sem stelpurnar okkar höfðu reiknað með, og skipti aungvum togum, að þær spánsku í Real Madríd tóku leikinn strax í sínar hendur og skutu íslenskar kynsystur sínar af ætt Hallgerðar Langbrókar og Guðrúna Ósvífursdóttur nálega í rot og vel það. Á eftir höfðu þær spánsku orð á því við fjölmiðla, að þeim hefi þókt þessar íslensku gellur í fótboltabúningunum ærið valtar á fótunum og af þeim hefði lagt megna kaupstaðarlykt og veltu fyrir sér hvað það ætti að þýða að senda kvenfólk, sem ekki kynni að nota áfengi, til annarra landa til að leika knattspyrnu við virðulegt og heimsfrægt spánskt Francó-lið.   

Breiðablik fékk skell í Madríd

Enginn landsliðsþjálfari og drengirnir eins og vantnssósa fúaraftar

Hvernig á öðruvísi að fara hjá landsliði sem hefur ekki landsliðsþjálfara? Þeir máttu, strákagreyin, þakka fyrir að tapa ekki 13-0, eða með þaðan af meiri mun. Og satt að segja litu drengirnir okkar út eins og grjótbarðir og vatnssósa tréhestar við hliðina á Þjóðverjunum.Æjijá, þetta var eins og skringileg brotlending. Af hverju tóku FH-ingarnir Viðar og Jón Rúnar Halldórssynir ekki sjálfir við landsliðinu í staðinn fyrir að hafa ekki neitt?

Útlitið er sannarlega svart og á eftir að verða enn svartara ef mér skjöplast ekki því meir. Og innan skamms verður Ísland á botninum með San Marínó og Andorru. Íslenska knattspyrnulandsliðið gæti alveg bjargast ef það fengi landsliðsþjálfara, en það er borin von að svo verði. 

Á næstu dögum á Ísland að etja kappi við Liechtenstein og þá held nú verði spilaður geðslega rassinn úr buxunum af hálfu hins þjálfaralausa íslenska fótboltalandsliðs. Vissulega eru Liechtensteinarar ekki sérlega hátt skrifaðir í knattspyrnuheiminum, en glöggir fræðimenn telja sig samt sjá það fyrir að Íslendingar muni liggi í svaðinu eins og vankarollur fyrir greifadæminu og það muni verða skellur sem KSÍ muni svíða ærlega undan og ekki jafna sig af í bráð.  

Hörmuleg byrjun varð Íslandi að falli

Hvað eftir annað hafa þær mátt undirgangast áfallahjálp eftir aðför þjálfarans

Þá eru þeir búnir að stampa hinum andfémíníska fanti sem þeir réðu til að þjálfa kvennalandsliðið í knattspyrnu. Af fréttum að dæma var hinn brottrekni mesta fól og illur við vín. Til marks um vonsku og kvenfyrirlitningu þjálfarans eru óbótaskammir, sem hann orgaði eins og naut yfir blessaðar litlu dollý-telpurnar svo að sálirnar þeirra hlupu í hnút, svo alvarlega, að þær hafa mátt undirgangast áfallahjálp hvað eftir annað eftir aðför þjálfarans að þeim í drykkjuhófi.

Sem stendur höfum vér Íslendingar engan landsliðsþjálfara, hvorki í flokki karla né kvenna. En vér þurfum samt ekki að örvænta, elsku vinir, því brátt verður Lars okkar Lagerbakur gjörður að þjálfara karlalandsliðsins og hann mun og taka að sér þjálfun kvennalandsliðsins í hjáverkum. Trúlega verða telpurnar okkar frumur óánægðar með að fá Lars, því þær vilja þjálfa sig sjálfar og velja sjálfar í landsliðið og stilla sjálfar upp byrjunarliði sínu. En agi verður að vera og telpurnar vera að undirgangast karllæga þjálfun, sem miðar sennilega að því að gera þær að körlum.

Aðalmálið er auðvitað, að tekist hefir að snúa hinn andfémíníska og drykkjuilla hrotta niður og flæma hann á brott frá hinum viðkvæmu boltatelpum, þannig að hann verður að beina óbótaskömmum sínum og dónaskap að einhverjum öðrum en þeim þegar hann dettur í það næst. Svona karlar eins og hann hefðu kannski verið brúklegir á síðutogara og vertíðarbáta fyrir hálfri öld en að hafa hann innan um telpugrey árið 2020 er auðvitað alger firra. Þó skal reikna þjálfaranum til málsbóta, að úrslitadrykkjuhófið var úti í Ungverjalandi og má telja víst, að hið görótta ungverska brennivín og hinn lævísi ungverski andi hafi haft sitt að segja þegar hann ákvað að freta skammar- fólskuhryglunum framan í den lille pige.   

KSÍ staðfestir brotthvarf landsliðsþjálfarans

Freyjólfur kaffibollaberi út úr myndinni

Hann hefir áhuga á að taka við landsliðinu. Auðvitað hefir pjakkurinn áhuga. En því miður er sá áhugi ekki gagnkvæmur. Aldeilis ekki. Þeir hjá KSÍ vilja alvöruþjálfara en ekki drengstaula á fermingabuxunum; formaðurinn segir, að hugsanlega geti Freysarinn fengið jobb við að þvo búninga og sokkaplögg landsliðsmanna eftir leiki, þurrka þá og strauja. Meira fær hann heldur ekki. Alls ekki. Þeir vilja alltso ekki vikadreng, sem starfaði það fyrir KSÍ að færa landsliðsþjálfaranum kaffi og tóbakslús á æfingum, eða fá Eiríki Hamri koppinn þegar honum þóknaðist að pissa.

En svona er lífið, tóm vonbrigði, vesöld og óréttlæti, á því hefir Freyjarinn fengið að kenna á svo um munar. Jú, hann fékk að þjálfa telpurnar dulítið á sínum tíma og fékk að launum háðsglósur og hlátrasköll. Stelpurnar voru allaf að grínast að honum, ekki síst þegar heyrði ekki til. Svo stömpuðu telpurnar honum og hann starf hjá KSÍ sem kaffibollaberi og hélt þeirri vinnu þar til hann missti í þriðja sinn úr bollanum.

En hvað mun KSÍ að gjöra? Það er engan veginn víst þeir gjöri nokkuð. Hvurn fjandann sjálfan eiga þeir að gera með það að ráða þjálfara í þessu árferði þegar drepsóttin stendur sem hæst og mannfallið er í slíkum veldisvexti að við liggur að heilu þjóðirnar þurrkist út. Þá væri betur viðeigandi að KSÍ mundi ráða sér útfararstjóra til að syngja sálumessu yfir þessu ekkisinns KSÍ og sökkva að svo búnu hræinu í jörð. Af þessu öllu má leiða getu að því, að útilokað er að Freyjólfur kaffiberi verði landsliðsþjálfari á næstunni.  

Hefur áhuga á að taka við landsliðinu

Skreið um markteiginn eins og blindur kettlingur

Mikið þó djöfull var að sjá íslenska fótboltalandsliðið í kvöld. Jésús góður Guð. Markvörðurinn, ef vörð skyldi kalla, skríðandi í markteignum eins og blindur kettlingur uns boltaskömmin lullaði í netið. Og útispilararnir, ekki vóru þeir betri, gangandi hver á eftir öðrum útaf og þóktust vera meiddir. Þetta eru nú meiri kallarnir. En Danskurinn hló og hló að þessum leppalúðum og lék þá sundur og saman að vild.

Það segir sig sjálft, að það er tilgangslaust að vera halda úti landsliði sem gerir ekki betur en þetta. Það eina sem íslensku delarnir gátu gert á vellinum var að renna sér á rassinum fyrir dönsku snilldarmennin eða klifra upp á axlirnar á þeim eins og gíraffar. Meiri voru afrek íslenska knattspyrnulandsliðsins ekki í kveld. Og auðvitað á að reka landsliðsþjálfarann, aðstoðarlandsliðsþjálfarann og formann KSÍ; þetta eru mestu spillingarguttar, fyrir utan að hafa ekkert vit á fótbolta.

Þá var nú heldur densilegt að sjá til hans Gylfa. Þegar hann fékk boltann fór hann snúast í hringi og snörist áfram eins og skopparkringla, löngu eftir að boltinn var farin veg allrar veraldar, eða bara í markið hjá Íslíngum. Nú viljum vér að vanur nautgripahirðir verði ráðinn næsti þjálfari karlalandsliðs Íslands í knattspyrnu og nautgripahirðinum verði falið að byrja á að kíkja undir halann á leikmönnunum til að sjá hvers kyns er. Fleira er það nú ekki.

Sterkari á öllum sviðum knattspyrnunnar

Af íslenskum brennuvörgum fyrr og nú

Það held ég þessi Mikael í Njarðvíkum sé vaskur maður og kræfur. Í hið minnsta þarf meira en meðalmenni til að hafa orð á, í heyranda hljóði, að réttast væri að leggja eld að höfuðstöðvum KSÍ og brenna þær og Laugardalinn allan til ösku. Á söguöld, þá hetjur voru uppi með þjóðinni, var siður garpa brenna óvini sína inni og eru í þeim fræðum Njálsbrenna og Flugumýrarbrenna mestar, báðar sannkallað stofustáss í heimi íslenskra brennuvarga.

Á þessari stundu er mér ókunnugt um hvort Mikjáll af Njarðvíkum gangi enn laus, því mórallinn í dag er að ábyrgðarlaust sé að láta brennumenn njóta frelsis til að koma fram hefndum með því að kynda bál kringum þá er þeim er í nöp við. En vel má vera að Stjörnusýslumaðurinn Stones, sem rekinn var af Suðurnesjum og afplánar nú undir pilsfaldi hælisleitendaráðherra, hafi verið sendur á vettvang til að handtaka Mikjál kappa og taka af honum eldspýtur og kveikjara svo helvítið nái ekki að kveikja í Laugardalsvellinum áður en landsleikurinn við Rúmena hefst við hátíðlega athöfn.

En stundum brýtur nauðsyn lög og grípa verður til róttækra aðgerða. Þetta veit til að munda Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri, framsóknarmaður og eiginmaður frú Ingveldar. Hann lenti í sárri raun og vaknaði upp í skelfilegum timburmönnum og fráhvörfum og óhrjálegum minningum um fyllirísglæp og afbrotahyski, sem gæti kostað hann langa dvöl í fangélsi innan um glæpamenn. Kolbeinn reis upp og settist á rúmstokkinn, sem frú Ingveldur kallar alltaf ,,sængurkantinn", og hugsaði sitt alvarlega mál. Eftir nokkra stund hafði hann orkt sig til niðurstöðu með eftirfarandi kveðlingi:

Mér er sóttin soldið þúng,
sárt hún kvelur gamlan púng.
En eftir það hopp og hóruþvarg
þá held ég ég ráði mér brennuvarg.

Um kveldið, - en um kveldið, góðir hálsar, - brann alræmt spillingargreni og athvarf misindisfólks í Þingholtunum til grunna, svo rækilega að einungis heimiliskötturinn komst lífs af. Og Kolbeinn Kolbeinsson taldi fram seðlana og andaði léttar.

Hótaði að kveikja í höfuðstöðvum KSÍ

Herfilegt hneyksli gegn liði sem kann ekki fótbolta

Þetta var herfilegt hneyksli þarna í Albaníu í kvöld og trúlega er best fyrir Íslendinga að draga sig úr keppninni eftir svona niðurlægingu. Satt að segja voru aumingja drengirnir frá Íslandi eins og dauðir kindaskrokkar, sem fallið hafa í gólfið á sláturhúsinu. Og hvurnig á annað að vera? Í íslenska byrjunarliðinu óru menn sem búið er að reka úr sínum félagsliðum fyrir lélegheit og fúsk og ekkert lið á byggðu bóli vill hafa þá nálægt sér. 

Þá ber þess að geta, að varla er hægt að segja að Albanir kunni fótbolta. Þeir ku hafa byrjað að sparka í bolta fyrir einu og hálfu ári, fram að því var knattspyrna þeim með öllu ókunn. En það kom ekki að sök í Albaníu í kvöld. Svo má vera að íslensku stekkjastaurarnir hafi verið drukknir, annað eins hefir nú gerst. Sjá til dæmis hann Gylfa, hann hitti boltan aldrei og markið því síður og annað eftir því. Og ekki var markmaðurinn betri, valt um koll eins og slytti þegar boltinn nálgaðist og kom aungvum vörnum við frekar en væri hann sjaldblaðka á hvolfi.

Fyrr má víst gagn gera en að tapa fyrir þjóð sem kann ekki fótbolta. So þarf og verður að reka þjálfarann, varamennina, stjórn KSÍ og hneppa einhverja af því stóði í alvarlegt gæsluvarðhald. So verður líka að skaffa okkur, þessum tapsáru, géðlækna, áfallastreituteymi, sálfræðinga og nautgripafræðinga, - ja, eða bara hvað sem er, því sorg okkar er stór og djúp og þjóðastoltir sært til ólífis. Ja, fari það allt og veri. Það væri passlegt fyrir þetta sokallaða landslið okkar að láta sér nægja eftirleiðis að leika gegn Knattspyrnuliði Blindrafélags Íslands (KBÍ)    

Slæmur skellur í Albaníu

Þær voru allar annaðhvort heil- eða háffullar að keppa fyrir þjóð sína

Og þær snöru við blaðinu með hangandi haus, já helvíti var það gaman. En það sakar þó ekki að geta þess, sona í miðri sigurvímunni, að þær ungversku vora allar hálf, og sum heil, fullar; léku landsleik í knattspyrnu undir áhrifum áfengis. Já, vinir mínir, þið þekkið ekki Ungverja. Kanski kann einhverjum að þykja það dálítið skrýtið, en þá lagði brennivínsfýluna út úr þeim langar leiðir, til dæmis upp á miðja áhorfendabekki. Og þrátt fyrir að vera hér um bil á lögginni, þá tókst þeim ungversku að skora mark hjá Íslendingum. Ef telpurnar frá Ungverjalandi hefðu ekki verið sona helvíti drukknar í kvöld hefðu þær vafalaust unnið leikinn með 100 mörkum gegn aungvu.

Nú, glöggir menn, sem voru á vellinum og sáu leikinn, báru að eitthvað hefði einnig verið bogið við íslenska liðið; þeir hefðu fram undir leikslok talið að jafnaði 13 íslenska leikmenn inni á vellinum í einu, og hefðu þó dómarinn og línuverðirnir ekki verið meðtaldir. Dómarinn var með allt á hreinu, enda Íslendingur eins og línuverðirnir, og stóðu allir sem einn með sínum stelpum gegn Ungverjabyttunum. Það er alveg dæmalaust hvað landslið á útivelli eru gjörn á að drekka sig augafull áður farið er inn á völlinn fyrir þjóð sína. Hreint alveg dæmalaust.

Já já, og séð hefi ég langdrukkinn strákgölt, alræmdan fyrir ofdrykkju og öldungis óábyrgt kvennafar, skora í frægum kannspyrnukappleik glæsimark af rúmlega 35 metra færi. Þeir gera ekki betur í dag þessir hálaunuðu atvinnukukkar í Arsinalli og Sellsea, nei, aldeilis ekki. Ég þarf varla að taka fram að þessi saga er svo dagsönn, að sannara orð get ég ekki talað; og boltinn var ekki fistuðra, eins og brúkuð er á dag í fótbolta, heldur einn af þessum níðþungu, vatnssósa leðurhnöllum, sem þá voru tíðkaðar og steinrotuðu miðverði ef þeir ösnuðust til að skalla til baka útspörk markvarða.

Við snérum blaðinu við í seinni

Tyrkinn hyggst selja Bjarnaben til þræls á uppborðmarkaði í Barbaríinu

Svo Hund-Tyrkinn hefir í hyggju að ræna Bjarnaben, eymíngjanum svorna, og selja hann til þræls í Barbaríinu. Það verður fróðlegt að vita hvaða höfðingi nennir að kaupa notaðan fjármálaráðherra á síðasta snúningi og enn fróðlegra að vita hvað umræddur höfðingi ætlar sér að brúka slíkan grip. Eflaust væri Bjarniben liðtækur við að moka heitum sandi á eyðimörkinni í botnlausa tunnu, en það gæti hinsvegar verið varasamt að heypa hönum of nálægt kvennabúrum höfðingjans.

So gæti sem best verið að einn tyrkneskur skúrkur mundi kaupa Bjarnaben á uppboðsmarkaði í Barbaríinu til að geta hýtt hann opinberlega með klósettkústi á hvurjum degi, Allah og Múhámeð spámanni til dýrðar og Tyrkjum til gleði og ánægju. Þá verða tyrkneskir skylmingaþrælar ugglaust látnir reka Bjarnaben aftur á bak og áfram um helstu götur Ankar og Ístánbúl á harða hlaupum, danglandi hann áfram með skítugum tyrkjabustum. Það verður hó, það verður hopp, það verður hæ,- og allir hi-sky. Jomm.

Í morgun náði frú Ingveldur í rassgatið á tveimur Tyrkjum, sem voru á ráfi í greind við Laugardalsvöll. Og þar sem frú Ingveldur er öllum öðrum hreinskiftari og röggsamari í verki, þá hóf hún báða Tyrkina í einu á loft og sló þeim utan í girðingarstaur og tjóðraði þá svo við ljósastaurinn með gaddavír og hótaði að kitla þá vægðarlaust millum rassakinnanna með uppáhaldinu þeirra, taðbustanum, ef þeir héldu ekki kjafti og höguðu sér eins og menn.

Bjarni Ben fær það óþvegið frá Tyrkjum