Það sem lögreglumönnum þókti einkennilegast við Hálfdán varðstjóra

Þetta eru nú meiri helvítis glæpamennirnir, sem lögreglan í Reykjvík þarf að berjast við alla daga, ekki síst um helgar þegar fólk á að taka það rólega heima hjá sér. Hvað á það til dæmis að þýða að keyra niður ljósastaur og hlaupast svo á brott þegar fullreynt er að þeir geta ekki eyðilegat meira?, - í bili. Það er því ekki nema von, að lögreluþjónarnir vilji hafa alminnileg skotvopn til að skjóta á eftir sona þrjótum og hæfa þá jafnvel þegar vel tækist til. 

Og hvað ætli ofurölvi konunni hafi gengið til að vera á ráfi um Laugarveginn um miðja nótt? Veit hún ekki að soleiðislagað er stórhættulegt? Og hún var í þokkabót svo þreifandi drullufull, að það var ekki einusinni hægt að koma henni heim til sín og lögreglan mátti vaka yfir henni á lögreglustöðinni eins og hjúkrunarkona yfir sjúklingi á gjörgæslu. Mikið held ég þessi fulla kona megi skammast sín ævilangt fyrir nóttina í nótt. Og ef hún stekkur beint á barinn, þegar hún sleppur úr gæslu lögreglunnar, í stað þess að sýna iðrun og lofa yfirbót, þá þarf ekki að spyrja að leikslokum.

Frú Ingveldur minnist alltaf sumarsins þegar Kolbeinn eiginmaður hennar lenti tuttugu og fimm sinnum í steininum fyrir ofurölvun á almannafæti og sérkennilegar tiltektir. Í nánast hvert skipti sem Kolbeinn gekk sér í rólegheitum niður í bæ var lögreglan óðar komin til að taka hann úr umferð, loka hann inni og hlaða á hann brennivínssektum. Stundum varð frú Ingveldur að skerast í leikinn og heimta eiginmann sinn úr klóm réttvisinnar, en það gekk ekki alltaf andskotalaust fyrir sig. Einkum átti frú Ingveldur í höggi við Hálfdán varðstjóra, þann sóðaskunk, sem vildi helst geyma Kolbein í fangaklefa dögum saman, og óskjaldan lentu þau í handalögmálum út af því hvort Kolbeinn ætti að vera að fara úr fangavistinni. Eftir ein slagsmálin á skrifstofu varðstjóra, stóð varðstjórinn upp án fata því frú Ingveldur hafði rifið einkennisbúinginn utanan af honum og nærbuxurnar líka. Það sem kom þeim, sem fyrstir voru á vettvang, mest á óvart var, að Hálfdáni varðstjóra hafði risið hold við að standa uppi nakinn efit átökin við frú Ingveldi. Það þókti þeim svo einkennilegt, að þeim lá við að ráðleggja varðstjóra sínum að leita geðlæknis sem allra fyrst.

Keyrðu á ljósastaur og stungu af