Það er ekki nóg að telja, það verður að vita

Það er ekki nóg að telja. Það er ekki nóg að telja sig hafa stuðning meirihluta þingmanna. Um sona atriði verður sérhver ráðherra að vera viss. Frú S.Á. Andersen verður í öllum atriðum að vera viss um meirihlutastuðninginn, því ef hún er það ekki ber henni að snauta heim til sín á stundinni og láta aungvann sjá til sín fyrr en að kjörtímabilinu er lokið. Það dugar heldur ekki til að kálfurinn Katrín segi að hún styðji frú S.Á. Andersen til ráðherra fram í rauðan dauðann, það er nefnilega óvarlegt ef ekki blátt áfram heimskulegt að treysta á stuðningsloforð stagkálfa. 

Annars er ósköp hlálegt að Samfylkingin, með allt sitt helsjúka krataeðli, skuli voga sér að bera fram vantraust á heiðvirt fólk. Ekki fór mikið fyrir vantraustum hjá þessum kláðagemlingum eftir að þeiri sigldu þjóðarskútunni á slig, hvolfdu henni bókstaflega, í Hruninu góða. Og alveg hafa þei hjá samfylkingunni gleymt, að þeir voru annar tveggja stjórnmálaflokka þegar Hrunið brast á; það var í þriðja skiptið sem villukisinn Jóhanna Sig. var í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum; fólk fær aulahroll um sig allt þegar það heyrir kérlíngarhólkinn atarna hefja upp raust sín og öskra og veina um spillingu Sjálfstæðisflokks og Framsóknar. Sumir eru með heila áramótabrennu af bjálkum í glyrnunum og velta sér ár og síð upp úr sömu skitu og þeir ásaka aðra um að liggja í og vera samdauna.

Svo er það hún Katrín, lukkuriddarinn svorni. Nú er hún farin að æfa sig í að vera illileg í andlitinu og ferst það sona og sona. Í gær gjörði hún sig hvað ofan í annað eins og myrkraverk í framan í spurningatíma í þinginu. Það var aldeilis sjón að sjá. Og þó svo hún setti upp hvurn íllskusvipinn öðrum ólíkindalegri þá varð árangurinn ekki annar en sá, að fólk hló að henni eins og hvurju öðru sirkusfífli, aðrir slógu sér á lær og sögðu: æ, aumingja blessaður veslingurinn, þetta er skoðannalaust grey sem þarf að lækna af vitleysunni.

Telur sig njóta stuðnings meirihluta