Gróa Gróudóttir fer með rútu upp í sveit

Nú, Gróa heitir og ein vinkona frú Ingveldar, um hana var orkt:

Það heldég hún Gróa hafi skó, hafi skó
og verði andskoti þvengjamjó, þegar hún fer að búa,
eins og skítahrúga.

Þessi Gróa er Gróudóttir og eru þær mæðgur báðar komnar af Gróu á Leiti í kvennlegg, en af Sveini Skotta, sem kallaður var Swend Scottíes upp á enska tungu, í beinan karllegg. Þar af leiðir að umrædd Gróa er af góðum ættum og er hold hennar rómað, ekki hvað síst í hinum dásamlegu helgarsamkvæmum að heimili frú Ingveldar og Kolbeins.

En það er varð Gróu Gróudóttur að falli var lyktin af henni. Brynjar Vondalykt, sem öllum hnútum er gerkunnugur, segir að þefurinn af Gróu sé hvurgi finnanlegur nema þá helst undir grindum í fjárhúsi. Það segir sig sjálft, að frú Ingveldur gat ekki haft slíka bölvaða skepnu lengi í einu inni hjá sér og upp á síðkastið hefur Gróu ekki verið boðið legra en í bílskúrinn, og þá aðeins í nokkrar mínútur í einu.
 
Síðastliðið sumar pöntuðu frú Ingveldur og Kolbeinn sjötíu manna rútu og létu aka sér og sínu fólki upp í sveit. Þar tók á móti þeim vaskur og vel spilltur framsóknarbóndi og bauð gestum sínum að láta sem þeir væru heima hjá sér. Gjörðust brátt bíræfnir leikar út um grundir og móa, en Kolbeinn og Vondalyktin leiddu Gróu Gróudóttur til fjárhúss og fóru þar með han undir grindur. Undir grindunum var þröngt og rakt, því framsóknarbóndinn var ekki búinn að stinga undan, og varð því leikur all harður í þessu frumlega umhverfi. Það var auðvitað ekki sjón að sjá Gróu þegar hún birtist aftur úti á túni og tók framsóknarbóndinn hana því sér til handargagns, en fór óvarlega og kerling hans, sú afundna framsóknarmaddama, komst í spilið og ...

Draumurinn um Nepal rættist eftir 59 ár