Eiginkonan bannaði honum að æfa sig á einhjólinu innandyra

Náunginn með einhjólið var nú ekki minni maður en Indriði okkar Handreður og hann hafði fengið sér í fáein glös til afréttings þegar hann tók glímuna við einhjólið sitt. Nú, konan átti auðvitað ekkert með það að taka myndir af drukknum heiðursmanni á einhjóli, og svo var hann líka hræddur um að hún munda siga helvítis hundavörgunum á sig. Honum þókti því allur varinn góður og barði hundan með hjólinu og kastaði í þá grjóti til að varna því að þeir réðust á sig og ætu sig. Indriði Handreður er nefnilega varkár maður og lítið gefinn fyrir hunda.

Hinsvegar neitar Indriði því alfarið að hann hafi ætlað að grýta konuna, sem heldur hundana, í hel, hann hafi bara verið að sýna henni sjaldfgæfa steintegund sem þarna er að finna. Indriði er heldur ekki búinn að jafna sig síðan hann greip hundfjandann í stigaganginu, fór með hann inn til sín og sló honum við ofninn og fleygði honum að svo búnu dauðum fram á gang. Hann hefir heldur ekki gleymt óþægindunum sem hlutust af því þegar hans eigin hundur stútaði nokkrum smáhundum úti á Geirsnefi, það var víst sjón að sjá. Hundur Indriða, gríðarlegur blóðhundur og grimmur eftir því, notaði tækifærið, þegar Handreðurinn fór með hann út að skíta, reif sig lausan og kálaði á augabragði nokkrum hvefsnum ófreskjum af smáhundaætt. Þá munaði minnstu að Handreðurinn færi í afplánun á Litla Hraun fyrir morðin sem hundurinn hans framdi.

Hvað Indriði Handreður var að meina með því að hjóla úti á víðavangi á einhjóli, drukkinn og geðvondur, er ómögulegt að segja. Hann hefir nú átt einhjólið í hálfan mánuð og æft sig á því heima í stofu. Æfingarnar hafa líka kostað sitt: þegar eiginkvinna hans, Máría Borgargagn, kom heim einn daginn var allt brotið og bramlað í stofunni eins og þar hefði blóðmannýgur uxi gengið berserksgang. Í miðri ruslahrúgunni lá Indriði Handreður í dái og hraut eins og þar væri sjálfur Djöfullin hrjótandi. Eftir þetta bannaði Borgargagnið Handreði manni sínum að iðka einhjólun innanhúss; það er því henni að kenna að maður hennar rataði í þær hremmingar sem áður er getið.