Af hrúfublaðkinum, Stjána í hvalnum og Arinbirni Arinbjarnarsyni

Þettta er algjörlega alveg dásamlegur hrúfublaðkur og svo spakur að hann nýtur þess í botn að láta klappa sér og kela við sig. Þessi dásamlegi hrúfublaðkur er heldur ekki alveg ókunnur mönnum, því hann hélt lengi til í Mjóafirði og jat góðgæti úr lófum heimamanna. Í hitteðfyrra komst bleesuð skepnan í kast við dólginn Kritján í Hvalnum, sem elti hrúfublaðkinn sólarhringum saman á Hval 9 og skaut og skaut á eftir honum en hæfði aldrei alminnilega, kanski sem betur fer því annars hefði Arinbjörn Hauksson hjá Spésíallý Wældlæv Addvenntjúrs getað náð myndskeiðinu af hinu ástúðlega dýri. En eltingaleik Krisjáns í Hvalnum við Hrúflublaðkinn okkar lauk með því að karlinn þrumaði skutlinum úr fallbyssunni beint í strandveiðitrillu. Fyrir vikið tafðist Krisján en hrúfublaðkurinn komst undan.

En svo vikið sé að Arinbirni Haukssyni, þá er hann skyldmenni Arinbjörns Arinbjörnssonar sem löngum hefir haft íllt orð á sér fyrir kurfshátt, skort á snyrtimennsku og ókurteisi við kvennfólk. Arinbjörn Arinbjörnsson var einnegin um skeið skotmaður á einu hvalveiðiskipi Stjána í Hvalnum og vann sér til frægðar að missa jafnvægið um leið og hann hugðist hleypa af á hvalræxni, en við það snöri hann byssunni í hálfhring og skaut. Skutullinn þaut sem kólfi væri skotið beint inn um brúargluggann og steindrap kaptugann. Af þessu sorgelga tilefni sagði Kristján í Hvalnum Arinbirni upp störfum og Arinbjörn var kærður fyrir morð af yfirlögðu ráði, en dómararnir dæmdu hann til tveggja ára fangelsisvistar fyrir manndráp af gáleysi.

Á þessari stundu er alls óvíst um afdrif Hrúfublaðksins, en ekki er loku fyrir það skotið að Stjáni í Hvalnum ræsi vélar hvalaorustuskipa sinna og komi sjálfur brunandi á einu þeirra og grandi hrúfublaðknum með bravör inn við Skarfasker. Og reikar nú hugurinn enn á ný til Arinbjörns Arinbjörnssonar og fangavistar hans. Bágur þókti Arinbjörn áður en hann var settur inn, en þegar hann kom út varð fljótlega ljóst að hann hafði skaðast af félagsskapnum í steininum því hann þókti hið versta vítisbarn um leið og hann varð aftur frjáls maður. Eitt af fyrstu verkum Arinbjörns úti í frelsinu var að drekka sig blindfullann og skríða inn um glugga hjá ókunnugu fólki um miðja nótt og skíta á eldhúsgólfið hjá því, skeina sig í viskustykkið og halda síðan orðalaust leiðar sinnar.  

Hnúfubakur á svamli við hafnarbakkann