Ókennilegt dýr sást á sveimi í grend við ríkið

Sonalagað kom einusinni fyrir Brynjar Vondalykt þegar hann var á leið í ríkið; honum sýndist hann sjá fullorðið tígirisdýr út undan sér og tók til fótanna beint inn í útibú Áfengis og tóbaksverslunarinnar og gjörði stór innkaup í hasti. Hann vildi fá að staupa sig ini í versluninni, en afgreiðslufantarnir vóru fastir fyrir og harðbönnuðu Vondulyktinni allan glasaglaum þar inni. En þegar hann fór að tala um tígirisdýr og upp á stóð að ein þessháttar skepna væri fyrir utana búðina fót verslunarþjónunum ekki að vera um sel og einn þeirra laumaðist á bak við og hringdi á lögreglu og sjúkramenn og sagði þeim að einn viðskiptavinurinn fyrir framan borðið væri kominn með deleríum tremens, með öðrum orðum: orðinn geggjaður af áfengisnautn og farinn að sjá frumskógarkvikindi úti á götu hér uppi á Íslandi í há-skammdeginu. 

Eftir nokkra stund kómu bæði lögregluþjónar og sjúkraflutningamenn undir fullum ljósum að vínbúðinni og hugðust koma þar á góðri reglu. En það dróst að hin prúða sveit mann kæmi inn í áfengisverslunina, hvar Brynjar Vondalykt var fyrir og var að smá-staupa sig þegar afgreiðslufjandarnir sáu ekki til. En fyrir utan gluggan blikkuðu ljós lögreglu- og sjúkrabifreiðanna í sífellu. Loks hlupu verslunarstjórinn og hans næsta ráð út að glugganum til að skyggnast eftir lögreglunni en sáu ekki neitt. Þá stukku þeir út á stétt, en sá því miður ekki neitt. Hinsvegar heyrðu þeir vofeifleg hljóð, neyðaróp og grimmileg urr.

Og þegar þeir verslunarstjórninn gægðust fyrir húshornið blast við þeim sjón, sem þeir munu aldrei jafna sig af að hafa séð. Þeir sáu nefnilega með eigin augum eitt hroðalegt dýr af kattarkyni, ívið stærra en fullvaxinn frumskógartígur, sem var að graðga í sig lögregluþjóna og sjúkraflutningamenn en blóð og fatatætlur vóru út um allt. Þegar fleiri lögregluþjóna og sjúkramenn bar að skömmu síðar var skepnan horfin, vambsíð og malandi að sögn sjónarvotta, en fórnarlömbin að mestu uppétin. Þegar til átti að taka duldist aungvum, að þar hafði Jólakötturinn verið á ferð og mátti minnstu muna að hann jagaði Brynjar Vondalykt og æti hann rottimbraðann og eru menn samdóma um sá málsverður hefði riðið helvískum kattarskrattanum að fullu. En Vondalyktin slapp og Jólakötturinn líka, sona líka belgfullur af fílhraustum lögreglumönnum.

„Ég hljóp bara inn í Vínbúðina“