Jóhannes Ragnarsson

22.1.2019 | 20:13

Og merarhjörtun skulfu og allt fór á flot

Hananú. Og í þessum töluðum orðum kom fram á sjónarsviðið patentlausnin, barbabrellan mikla, sem bræddi merarhjörtu verkalýðsforingjanna og sjálft við lá að þeir pissuðu í buxurnar á staðnum. Allt í einu var sem kröfurnar um lífvænleg lágmarkslaun væru foknar að minnsta kosti út í hafsauga, ef ekki til Andskotans. Jólasveinninn kom til byggða í líki Gísla kerfisstrumps Gíslasonar og hann hvofdi á gólfið fullt af girnilegum íbúðapökkum og bauð verkalýðsskörfunum að ganga í hrúguna og velja sér pakka og verkalýðsskarfarnir gliðnuðu sundur, fóru á flot og hurfu næstum niðrum gólfræsið. Og enginn talaði um að éta skít það sem eftir væri af kjörtímabili ríkisstjórnarnefnunnar.

Já, drengir mínir og telpur, nú er lausnin komin: allir í nýtt hús þó launin hækki ekki neitt, og málið dautt, steindautt. Ekki mikaði heldur fögnuðurinn í hinum döpru merarhjörtum, sem vóru farin að gleðjast, þegar viðstaddir fóru að blása pilsunum upp um sig og taka sér í munn dýrðarorð eins og ,,óhagnaðardrifið" þetta og hitt. Þegar skortur er orðinn á íbúðum fyrir fólk, söluverð og leiguverð örugg ávísun á lífstíðarörbyrgð, lýðurinn að tryllast útaf ævintýralega lágum launum, þá; þá birtist bjarvætturinn, óhagnaðardrifin, og treður óhagnaðardrifnum loforðum upp í trantinn á banhungruðum lýðnum, sem hafði ætlast til að kaupið mundi hækka svo það hefði efni á sómasamlegum mat.

Og mikið er nú hjartnæmt þegar tilfinningalausir handhafar ríkisvaldsis senda jólasvein sinn, útvalinn og langpæklaðan í kerfislútnum, með gjafir, sem skattgreiðendur hafa látið út fyrir, og gefa þessum sömu skattgreiðendum. Það eru nú meiri gjafirnar sem kjánaprikið Katrín þykist vera að gauka að bláfátæku verkafólki meðan slepjulegu merahjörtun dilla rössum sínum og sperra stélin. Mikil eru samtölin og orðræðurnar og óhagnaðardriftin í eignunum og vandséð hver er mestur auminginn í þeirri skítaveislu.