Brasseríið nýja í samanburði við Skonsukarlinn fyrir 50 árum

Já er það sonalagað sem Brasseríið hans Eiriksson ætlar að bjóða fólki upp á? Samkvæmt myndum er það sem á að heita matarkyns í kompunni ekki upp í nös á ketti per skammtur, fyrir nú utan það að ekki liggur fyrir hvaða efni eru þarna á ferðinni. Best að fara ekki nánar út í þann sálm að sinni. En hræddur er ég um að blessaður öðlingurinn, Skonsukarlinnn, sá virti matsveinn, hefði ekki boðið nokkrum manni upp á aðra eins hörmung og sýnd er; Skonsukarlinn hafði skonsur og grjúpán, soðið ket og sígin fisk í öll mál, og í kaffitímum líka, fyrir utan aðrar hliðarkrásir.

So eru þarna myndir af háu langborði og stólum fyrir framan; þessi uppsetning minnir á fjós með gamla laginu, þar sem þeir sem sitja í stólunum eru kýrnar en langborðið jöturnar; en aungin mynd er af nautgripafóðurmeistaranum, sem á að hafa þann starfa með höndum að bera hveitiklessur og groms í skepnurnar og brynna þeim. Og ef kýrnar verða yxna, hvað þá? Verður fóðurmeistarinn að leika nautið líka? Það væri þá eftir öðru. Ekki minnist ég þess, að Skonskukarlinn væri að gera einhverjar gælur við sína viðskiptamenn, og áfengi veitti hann aðeins sjálfum sér, en hótaði þeim er vóru með kjaft illu og lét fylgja að, - ég hefi nú rotað stærra naut en þig" og það virkaði alltaf undur vel.

Nú, fyrir utan að vera eins og gamaldags framsóknarfjós þá er Brasseríið sérkennilega litlaust og flatbakan á myndinni fátækleg so af ber. Í fjósi gömlu Framsóknarmaddömunnar hefir flórinn einlægt verið kolsvartur, en í Brasseríinu er hann myglugrár eða kóngulóarvefargrár; í fjósnefnu Bjarts í Sumarhúsum var flórinn innan við fermeter að flatarmáli, úr grjóti og illilega drungalegur; en hvað sem annars um flórinn í Sumarhúsum má segja, þá bar hann skýr persónuleg einkenni, sem versthús í dag skortir all-hressilega. Skosnsukarlinn, aftur á móti, Skonsukarlinn skohh, hann stráði sígarettuösku á elhúsgófið hjá sér, cafékorg, og muldum skonsum, sem höfðu ofþornað í hitanum. Skonsukarlinn var stöndugur matsveinn, ólíkt nútímakokksum, og missti aldrei mann alla sína kokkatíð; jafnvel þó á stundum hafi innihald eldamennskunnar hjá honum verið afar óráðið og bragðið vakið ýmsa óhugunarlega hugrenninga, þá dó aunginn, sem er að vísu furðu einkennilegt, að ekki sé sagt dularfullt.

Eiriksson Brasserie opnar