Fjallganga Máríu og Indriða, ásamt vinahjónum, á Heklu

Máría Borgargagn og maður hennar, Indriði Handreður, eru bæði fræg og frækið útivistarfólk, gaungugarpar, gjallgöngufólk og unnendur náttúrunnar í víðri og djúpri og hálli merkingu þess orðs. Fyrir skömmu síðan, rétt eftir kraftmikið helgarsamkvæmi að frú Ingveldar og Kolbeins, bjuggu þau Borgargagn og Handreður sig til Heklufarar og tóku þau frú Ingveldi. En þið skuluð taka eftir og gjöra ukkur grein fyrir, að Máría og Indriði buðu Brynjari og Óla a. Apaketti ekki með í þessa ferð, enda eru þeir óþverrasamir dólgar, sem eru ófeiminir við að fremja níðingsverk þá minnst varir.

Þegar þau fjögur vóru komin upp í miðjar hlíðar sté frú Ingveldur upp á stein og hélt fyrirlestur um hverskonar aumingjar og drullukrypplingar Brynjar Vondalykt og Apakötturinn eru og hafi alltaf verið. Það væri nefnilega þannig mál með vexti, að uppi á toppi Heklu væri hið fræga op, sem aunginn vissi hvað lægi langt niður í jörðina; en þar niðri væri sannarlega bústaður Djöfulsins, sem væri höfundur alls hins illa sem mannkynið hefði frá upphafi mátt stríða við. Því væri ekki fyrir að synja, að fyrr títtnefndir óþokkar og öfuguggar, Brynjar og Óli, væru mjög líklega holdgetin afkvæmi Djöfulsins, en allt um það þá væru þeir svo innblásnir af Djöflinum að hreinn viðbjóður væri að.

Er upp á Heklu var komið fór þau strax að hnusa og þefa upp úr gýgnum þeim hinum mikla og Indriði Handreður brá sjónauka sínum fyrir augun, vönduðum kíki með miklum eiginleikum til að sjá gengnum þokur og myrkur, og fór að rýna niður í gýginn. Jú jú, hann sá þar krökkt af púkum og drýsildjöflum, sem óru tilsýndar sem eitt pöddumor. Þar sá hann líka fjöld anda sálaðra manna og kvenna og höfðu þau endemi ekki fríkkað frá jarðvistardögum sínum. Loks tók frú Ingveldur plastpoka upp úr pússi sínu, fullan með mannakukk úr Brynjari Vondulykt og Óla a. Apaketti, og hvolfdi úr honum onum gatið gýgsins. Við sendinguna æstust leika þar niðri, allt fór á hrottalegan suðupunkt og það tók að rjúka upp úr gýgnum. Þá tóku fjórmenningarnir til fótanna og runnu niður Hekluhlíðar sem væru þau fjallageitur; kukkurinn kom þjótandi með eldglæringum upp úr fjallinu og hvarf inn í ský hyminsins. Síðan hafa jarðvísindamenn verið að velta fyrir sér hvur andskotinn sjálfur hafi gegngið á í Heklu daginn sem þau Máría Borgargagn áttu leið á fjallið.  

Ekkert því til fyrirstöðu að klífa Heklu