Að sönnu eru Dalvíkingar hinir verstu vágestir, en það eru Surtseyingar líka

Þetta hafa verið Dalvíkingar, þar skjöplast mér ekki, og ætluðu að vaða inn í mitt grjóthrunið eins og þeir væru að ganga undir sturtubunu í baðhúsi. Það er sem kunngust er mála sannast, að Dalvíkingar þykja mestu vágestir, hvar sem þá ber niður, og hryllilegt að laga til eftir þá á þeim stöðum sem þeir hafa lagt allt í rúst. Að vísu eru Surtseyingar lítið skárri; þeir henda bara salernispappírnum á gófið eftir að hafa gengið örna sinna í húsum manna.

Maður nokkur, hrekklaus og alminnilegur, leigði tveimur Dalvíkingum íbúð sína í þrjá daga. Eftir hina umsömdu þrjá daga kom hann að húsi sínu eins og rjúkandi rúst, því þar inni var umhorfs eins og í sorptunnu. Þegar hann spurðist fyrir hjá nágrönnunum, kom fram, að ekki hefðu tveir menn þar á ferð, heldur á fjórða tug Dalvíkinga, sem vóðu þar út og inn og hlaupið síðan frá öllu án þess svo mikið sem taka upp einn einasta brúkaðan skeinipappír eftir sig. Síðan hefir aumingja maðurinn, sem leigði íbúðina sína tveimur Dalvíkingum, verið í öngum sínum og ekki mönnum sinnandi. Það síðasta sem af honum fréttist, að hann hefði reynt að hengja sig í eldhúsinu, en fyrir tilviljun bar þar að kunningja mannsins, sem náðu að skera vininn niður áður en hann hengdist að fullu.

Svo segja rætnar og illgjarnar tungur, að það hefði verið gustukarverk að hleypa helvískum Dalvíkingunum beint inn í grjóthrunið og leyfa því að æja aðeins og óa. Nú, þeim valinkunna þjóðsagnahundi, Snata, farnaðist svo við húsmóður sína, þegar hún var að ganga undir klettasnös eftir að hafa rekið ærnar á beitarfjöru, að hann velti grjóthnullungi fram af snösinni og beint í höfuð húsmóðurinnar, sem þá var orðin ekkja eftir Ólafa bónda, sem Snata tókst að hrinda fyrir björg, sællar minningar. Ekkja Ólafs bónda leit upp um leið og hnullungurinn féll og fékk hann beint í andlitið; hún þókti ljótt lík er hún var flutt á kviktrjánum heim, en Snati glotti að öllu saman, því hans vit er meira en fjölmenns hóps af Dalvíkingum og Surtseyingum.  

Ferðamenn reknir í burtu af svæðinu