Nú er dauðafæri fyrir röskan frambjóðanda að flæma Guðna frá Bessastöðum

Nú er dauðafæri fyrir fyrir fyrir veleðla stjórngarp, af einhvurju kyni, að verða forseti íslenska lýðveldisins. Fyrir allnokkur síðan hófust þreifingar í efri lögum samfélagsins eftir frambjóðanda til höfuðs núverandi forseta. Mjög var reynt í byrjun að fá Gunnar Braga Sveinsson, alþingismann og klausturbróðir til fella Guðna, en hann beiddist undan öllu slíku, því Klaustrið kallaði og þar hefði hann verk að vinna. Þá leituðu þau sæmdarhjón, frú Ingveldur og Kolbeinn, hófanna hjá kvenpersónunni frú Andersen, sem gat sér um tíma gott orð í dómsmálaráðuneytinu. En því miður hjóp snurða á þráðinn milli þeirra frú Ingveldar og frú Andersen sem lauk með handalögmálum og endanlegu falli frú Andersen.

Þá hafa böndin borist að Samherjum og nöfn Stenngríms Johoð og Þorsteins Más heyrst nefnd í því sambandi. Samt sem áður er allt enn óráðið hvur fer í að fella Guðna Th., en síðast fréttist að kominn væri hugur í nokkra einstaklinga til að vinna verkið. En merkasta tillagan varðandi mótframboð gegn Guðna er samt hin snjalla hugmynd um að fá hinn ný-klónaða Sám, sem ættaður er frá Bessastöðum, til að láta slag standa og fara í framboð. Ef af mundi verða og allt færi samkvæmt áætlun verður Sámur fyrsti hundurinn í sögunni sem gegnir forsetaembætti í vestrænu lýðræðisríki.

Svo er það Brynjar Vondalykt, en hann hefir upp á síðkastið verið talsvert svag fyrir forsetaframboði. Ef hann mundi þvo vel á sér andlitið og greiða hárlubbann á viðunandi hátt verður leiðin honum greið á Bessastaði. Vonalyktin býr náttúrlega yfir mikill reynslu umfram flest annað fólk og þó hann sé mikill aðdáandi kapítalísks þjóðskipulags er hann alþýðlegur og kann manna best að lyfta glasi og skemmta sér og öðrum á alþýðlegan hátt. Það ætti heldur ekki að væsa um Guðna Th. þótt hann verði hrakinn frá Bessastöðum; hann fer bara upp í Háskóla Íslands og tekur að sér kennslu í staðinn fyrir dópgjarna og kvensama skattalektorinn atarna, sem þeir í háskólanum hafa verið í vandræðum með. En sona kemur maður í manns stað og aunginn er eilífur í sínu sæti, hvursu mjúkt sem það annars er.

Guðni gefur kost á sér til endurkjörs