Því miður var Hálfdán Varðstjóri ekki á vakt

Vafalaust er það ekki mikið skemmtiefni fyrir lögregluprjóna að þurfa að hlaupa inn í hóp af brjáluðum slagsmálahundum og reyna að stilla til friðar. Hér áður og fyrr vóru lögregluprjónar sem hættu sér inn í þessháttar orrustu undatekningarlítið slegnir í rot strax og þvældust eftir það ekki fyrir bardagamönnunum. Í dag bera slagsmálahundarnir foreldrum sínum og uppeldisaðferðum þeirra andstyggilega ófagurt vitni, vægast sagt, um það segir fúkyrðaflaumur, bölv, ragn og klám í garð löggæslumanna sína ófögru sögu.

Því miður var Hálfdán Varðstjóri ekki á vakt í gærkveld, þegar óeirðaseggir hófu óeirðir og létu ófriðlega við lögreglu með óþverra munnsöfnuði og hnefasteytingum. Marga fræga viðureign hefir Hálfdán Varðstjóri átt við snaróð hundsspott á strætum úti og torgum. Fyrir mörgum árum féllu liðlega tuttugu trylltar unglingstuskur í valinn í einni svipan á Hallærisplaninu fyrir hnefum Hálfdáns, en múgurinn, sem taldi hundruðir þar á planinu lagði allur á flótta og sást ekki meir á þeim slóðum það kveldið. Í annað sin höfðu alkóhól- og eituróðir skítapésar lagt íbúð í Þingholunum undir sig og létu mjög dólgslega. Þeir höfðu meðferðis kvensniptir af lágmenningarstétt og allar með brókarsótt.

Inn í þetta hús vóð Hálfdán Varðstjóri einn síns liðs og bauð hústökuröftum upp á brattan dans. Skipti aungvum togum, að skríllinn réðst sem einn maður á Hálfdán og hugðist kála honum á augabragði. En það fór nú á annan veg, sem frægt hefir orðið. Fyrir utan húsið í Þingholtunum stóðu þrír hugdeigir lögregluprjónar vörð meðan Hálfdán gjörði innrás sína, og eitthvað var þarna af almennum borgurum og krakkaskröttum, sem að öllu eðlilega áttu að vera sofnuð í bælum sínum. Ekki leið heldur á löngu þar til tíðindi urðu, því fyrst kom kengslegt ungmenni svífandi út um glugga og lét ekki staðar numið fyrr en úti á miðju stræti, þá steinrotað. Svo komu þau hvert af öðru í loftköstum úr um dyr og glugga, skrækjandi eins og óargadýr. Að lokum keyrði Hálfdán Varðstjóri öxi ofan í höfuðið á einum þorparanum og klauf það niður í munnhol og hrundu jaxlarnir niður á gólfið sem eitt haglél. Þetta víg kvaðst Hálfdán hafa vegið í sjálfsvörn, því mannandskotinn hefði ætt að sér með eldhúskoll á lofti. Þjóðhátíðadaginn þar á eftir var Hálfdán Varðstjóri boðaður suður á Bessastaði hvar hann var sæmdur Stórriddarastórkrossi hinnar íslensku Fálkaorðu fyrir óeigingjörn störf og hetjudáðir til varnar almenningi í landinu.  

Létu svívirðingum rigna yfir lögregluna

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 16.2.2020 kl. 21:50]

Í dómi Hæstaréttar Íslands 23. október 1936 er að finna eftirfarandi brot úr frásögn af sveitaballi sem fór alveg úr böndunum eftir að lögregluþjónn neitaði einum sveitunga inngöngu á ballið sökum ölvunar:

"Í hinum áfrýjaða dómi er lýst þeirri hraklegu meðferð, er ákærði [lögregluþjónninn] varð fyrir, er margir menn réðust á hann samtímis, börðu hann mörgum höggum, báru hann út úr húsinu og vörpuðu honum niður af steinpalli, yfir grindverk, um 2,46 metra hæð, niður á frosna og grýtta jörð. Hlaut hann þó minni meiðsl en við mátti búast. Er hann stóð upp aftur, var honum ógnað af mannfjöldanum, er eftir honum sótti, og hótað því, að hann skyldi hýddur, settur í poka, grýttur og jafnvel drepinn. Skaut ákærði þá á eftir, að því er virðist, 5 skotum, og hlutust af þeim skotsár þau, er hann í þessu máli er ákærður fyrir að hafa valdið. Ákærði hefir haldið því fram, að hann hafi skotið eingöngu í því skyni að hræða mannfjöldann frá, er að honum sótti, að hann hafi skotið 3 skotum og ávalt miðað niður í jörðina fyrir fætur mannfjöldanum. Á það má fallast, að ákærða hafi verið heimilt að beita slíkri nauðvörn eins og á stóð, þar eð hann var einn síns liðs gegn mörgum aðsækjendum, sem hann gat vænzt misþyrmingar af, bæði vegna þess, sem á undan var gengið, og hótana þeirra, er í frammi voru hafðar. En ekki verður talið, að þörf hafi verið á að skjóta eins mörgum skotum í þessu skyni og upplýst er að ákærði gerði, auk þess sem skotsár þau, er af hlutust, sýna nægilega, að ákærði hefir ekki gætt ýtrustu varkárni við beitingu svo hættulegs varnartækis sem skotvopn er, þótt tilætlun hans hafi ekki verið önnur en sú að hræða mannfjöldann og stöðva á þann hátt aðsókn hans. Ákærði hefir þannig að vísu farið út fyrir takmörk leyfilegrar neyðarvarnar, en með því að orsökina til þess má telja hina miklu geðshræringu og æsingu, sem hann hefir komizt í vegna hinna stórfelldu og ólögmætu árása, sem hann hafði orðið fyrir, og hótana þeirra og ókvæðisorða, sem mannfjöldinn hafði í frammi við hann, þá verður honum ekki gefið það að sök, sbr. 41. gr., 2. mgr., 1. málslið hinna alm. hegningarlaga. Ber því samkvæmt framansögðu að sýkna ákærða af ákærum réttvísinnar í þessu máli fyrir brot á ákvæðum hinna alm. hegningarlaga."

[Jóhannes Ragnarsson, 16.2.2020 kl. 22:51]

Takk fyrir þetta Guðmundur. Hvar ætli þessi atburður hafi átt sér stað?

[Guðmundur Ásgeirsson, 16.2.2020 kl. 22:56]

Við barnaskólann í Neskaupstað.