Ekkert smá alþýðleg og lekkert

Ó hún er svo alþýðleg og lekkert hún Sigríður Björk, sem gárungasvínin leika sér með, að bínefna Sígríbjökk", hvað sem það á nú að þýða. Þó að hún sé æðst stærst og mest í lögreglumálunum, að hvítvínsgelgjunni undan skilinni, þá segir hún eins og ekkert sé: ,,Hlýðum Víði", sem er lögregluprjónn, sem langt er undir Sigríði Björk að virðingu. Nú skul vér falla fram og kyssa fósturjörðina henni til heiðurs. :eir sem ekki nenna út mega þess í stað kyssa gólfið undir fótum sér, en ekki salernisgólfið, slíkt væri óvirðing við Ríxlögreglustjórann.

Eftir að Sigríður Björk, þessi annálaða lögreglukona, yfirgaf lögregluna á höfuðborgarsvæðinu til að gerast Ríxlögreglustjóri, hefir Hálfdán Varðstjóri ráðið lögum og lofum á stöðinni. Allan sólarhringinn er verið að koma með óbótafólk til yfirheyrslu hjá Hálfdáni og síðan er það keyrt eitthvert í gæsluvarðhald, því óskynsamlegt þykir að þessir ólánsgemlingar gagni lausir. Sumir eru meira að segja farnir að trúa því að Hálfdán Varðstjóri hafi fulla heimild frá æðstaráðinu til að hengja menn, sem óæskilegir eru af samfélagslegum ástæðum og Hálfdán Varðstjóri ræður því hvurjir eru samfélagslega óæskilegir eða ekki.

Síðast liðna nótt braust Brynjar Vondalykt út úr einangrunarsóttkvínni hjá frú Ingveldi og lagði leið sína beint niður að Stjórnarráðshúsinu til að míga á þann útvegginn er að Hverfisgötunni snýr. Auðvitað tjaldaði Hálfdán Varðstjóri öllu til svo koma mætti böndum á óþverraskepnuna, sem dirfst hafði að raska allsherjarreglu í þjóðfélaginu á jafn ófyrirleitin hátt. En Brynjar Vondalykt er klókur, ekki síður en Varðstjórinn, og hvarf sjónum úrvalssveitar reykjavíkurlögreglunnar, og komst heilu og höldnu aftur í sóttkví sína. Að vísu barði frú Ingveldur Vondulyktina dálítið fyrir að hlaupast úr sóttkvínni í óleyfi. En svo mildaðist frú Ingveldur í skapi og kastaði garminum eins og skítugum kattarskratta inn til Máríu Borgargagns og eiginmanns hennar, Indriða Handreðs, sem tóku fegin við Vondulyktinni og hófust þegar handa við að þæfa hann og troða undir í rúmbælinu.

„Ég hlýði Víði“