Swandeesý ráðið frá að reyna að höggva Kára í herðar niður með öxi

Verkefni lagt fram af vondri og hrokafullri persónu verður aldrei barn í brók, ekki einusinni þókt viss persóna hafi fengið mynd af sér, þar sem hún viðrar sig upp við þjóðþekktan forstjóra á ámælisverðan hátt og ekki bætir uppgerðarsmælið, helgaddað og samanherpt, stöðuna um agnarögn. En hvað gerir hrokafullt og snobbað lið með tungur þrjár og talar sitt með hvurri, þegar það hefir gert illa í buxurnar og rýkur til að krafla upp óþverrann eftir sig? Jú, það teygir sig og teygir, - teygir sig lengra en það nær og hrapar fyrir björg.

En Swandeesý Sendiherrans er vorkun. Hún hugðist jafna reikningana við Kára Stefánsson, en varð fótaskortur á tungunni á ögurstundu, og lét sig hafa að svívirða Kára og Erfðagreininguna með því að minnast ekki einu orði á það gengi í frægri ,,þakkarræðu", sem einhver ólánsgemlingurinn samdi fyrir hana. Eftirleikinn þekkja allir: Kári rétti Swandeesý og VG harðfólskulegan snoppung, svo allt það fólk lá í svaðinu, dauðrotað, í rúmlega hálfan sólarhring. Og nú goggast Swandeesý loks fram í dagsljósið, auðsjáanlega mökkringluð eftir höggið, og tuldrar samhengislausan þvætting um stríðsöxi! Það má vera að Swandeesý og Steingrímur Johoð liggi á einhverri andskotans öxi, en ég held samt það borgi sig seint fyrir þau að reyna að vaða í Kára til að höggva hann í herðar niður að fornsögulegum sið. Eða hvað heyrðist ekki gamli Swabbó raula fyrir munni sér um daginn nema þetta: ,,I´m going to make a big sharp axe, Shining steel tempered in the fire." Hann ku hafa lært þetta, karlskjóðan, þegar hann var að sendiherrast vestur í Canada fyrir Davíð og Dóra.

Nú hefir frú Ingveldur boðið Swandeesý að dvelja hjá sér á heimili hennar og Kolbeins Kolbeinssonar alla hvítisunnuhelgina, frá og með kveldinu í kveld fram á þriðjudagsmorgun. Frú Ingveldi þykir alltso vænt um Swandeesý og gamla Swabbó, en hefir bæði súran og sterkan ímigust á Kára Stefánssyni eftir að hann lýsti því fjálglega yfir í fjölmiðlum, að hann væri sosialist og fór að láta sjá sig í fyrsta maígöngum með helvískum kommaskrílnum. Soleiðis karli treystir frú Ingveldur að sjálfsögðu ekki, enda er hún kona varkár og árvökul. Hinsvegar hafa Swandeesý og gamli Swabbó ekki sést í slíkum göngum svo lengi sem elstu menn muna, því þeirra maður í raun og sann, átrúnaðargoð og ármaður, er Júel J. Júel, útgerðarmaður og þingmaður Sviðinsvíkinga á öldinni sem leið. Nú er frú Ingveldur og Kolbeinn, eiginmaður hennar, búin að sjóða hvítisunnugambrann, sem orðinn var rótáfengur, og öll ílát full með níutíu prosént landa, sem ætti að duga hundrað manns fram yfir helgi.  

Engar stríðsaxir til að grafa