Síra Baldvin framkvæmdi niðurdýfingarskírn í norðlensku fljóti

Djöfull er nú að vita til þess að virðulegt fyrirtæki í þjónustu hafi lekið niður eins og drulla fyrir einni kynlegri berrassínu á krítísku menningarstigi. Eftirleiðis ku kerlur af þessari tegund fá að vafra berrassaðar um baðstaði eins og vofur eða hálfholdgaðir púkar. Síra Baldvin hefir um þetta athæfi að segja, að nú hafa klámskar kérlíngar og taðlyktandi klámkjaftar tekið öll völd af siðferðinu og fögrum framgagnsmáta. Þá lét síra Baldvin það vitnast, þá hann var á ferðalagi um Norðurland með Drotni einum, hafi hann komið þar að sem naktir búkar voru að baða sig í einhverri skítatjörn. Þá varð blessuðum guðsmanninum að orði, og lái honum það enginn:

Æ, þær eru topplausar og kropplausar,
spinlausar og kynlausar,
steingeldar og stagbættar,
beinharðar og pæææng.
Og ennfremur eru þær að hugsum,
að hætta að vera í buxum.
En heiðlóan sefur i móa með höfuð undir væng.

Á Norðurlandi hafði síra Baldvin að lokum upp á miklum kirkjuhöfðingja, prófasti til stórra þinga. Virtist síra Baldvini fljótt sem þessi norðlenski stéttarbróðir hans væri hörmulega spilltur og værukær og hugðist síra Baldvin leggja á hann höndur. Þá hljóp sá norðlenski undan eins og hestur, var greinilega mjög hræddur, því við og við rak hann upp gól á hlaupunum. Af afburða ráðkænsku tókst síra Baldvini að beina flótta prófastsins að því stóra fljóti er rennur þar um héraðið til sjávar. Loks tókst síra Baldvini að króa prófastinn af á litlum tanga, sem skagar út í vatnsfallið. Þar greip hann hinn ofurskelkaða musterisforingja og veitti honum þvílíka niðurdýfingarskírn í fljótinu, að sá norðlenski var nær drukknaður og lá lengi hóstandi með ekkasogum og kippum á dálitlitlu sandrifi við árbakkann. Það var ófélegt að sjá.  

„Vonandi verður þetta almenn regla“