Sönn frásögn af ofbeldisfullu fjallaleiðsögusvíni

Sama er að segja af frú Ingveldi í hennar fræknu fjallaferðum með öðru fólki, en í þeim hefir hún einlægt verið leiðsögumaðurinn og leikið listir sínar sem sá obbeldisfantur og ójafnaðarkona, sem sumir meina að hún sé. Fyrst þegar fréttir fóru að berast af fjallaterrór frú Ingveldar, sögðu flestir að þær væru lýgi tóm, öfundarnagg og þvættingur, aungin kona beitti aðra obbeldi, hvorki kynferðislegu né öðru. Var farið mjög hljótt með þessar fregnir, enda löngum mikil virðing borin fyrir frú Ingveldi og gjörðum hennar.

Svo birti eitthvert skítablaðið óþverraklausu, þess efnis að frú Ingveldur hefði gripið um hreðjar ónefnds manns í fjallaferð og snúið þær hér um bil af honum, draslið átti að hafa hangið á einni taug, eða kannski tveimur. Hins vegar lagði aunginn í þá fyrirsjáanlegu mannraun að staðfesta umrædda frásögn og því til áréttingar kom frú Ingveldur í heimsókn á ritstjórnarskrifstofu skítablaðsins og og hafði endaskipti á ritstjóranum og lét hann éta söguburðinn ofan í sig eins og skít úr magaveikum hundi. Varð svo allt hljótt um hríð og fór frú Ingveldur margar ferðir til fjalla með vini sína og kunningja, en hún hefir aldrei sporlöt verið og mikið fyrir holla útivist og hreyfingu.

Svo fór hún með vinina í fjallaskokk á Fjallabaksleið eystri, en þar eru skemmtilegar hæðir og ásar og fjallaskörð og ágætir og velklífandi tindar. Með í för var séra Atgeir p. Fjallabakssen, en hann á ætt sína að rekja til Fjallabaksleiðar eystri, en þar var langalangafi hans útilegumaður og langalangamma hans líka. Einnig voru þau Máría Borgargagn, Indriði Handreður á nærbuxunum, Vondalyktin og fleiri stórmenni, en aumingja Kolbeinn, eiginmaður frú Ingveldar, rak lestina, haltur og skakkur með áverka á andliti og hálffullur í þokkabót. Í þessari ferð gjörðist það svo sem sagt, að Borgargagnið fór að stíga í vænginn við séra Atgeir p. Fjallabakssen og varð blessaður guðsmaðurinn hvumpinn við hina kynferðislegu áreitni og kallaði á hjálp. Að bragði brást frú Ingveldur snart við og skakkaði leikinn með því að læsa krumlu sinni um þann stað á Borgargagninu þar sem hreðjar hanga á bölvuðu karlkyninu og herti að svo um munaði. Máría Borgargagn skrækti upp eins og vargfugl og spriklaði og viðhafði hrottafenginn munnsöfnum, sem varð til þess að frú Ingveldur herti enn semíhreðjatak sitt þar til að henni tókst að píkusprengja vinkonu sína. Auðvitað hljóp Borgargagnið með ófarir sínar í blöðin, kvaðst vera fórnarlamb og stórþolandi kynferðislegs ofbeldisfóla, þ.e. frú Ingveldar, sem hefði neytt yfirburðastöðu sinnar og misnotað sig á einkar óviðfelldinn hátt í augsýn málsmetandi manna, svo sem séra Atgeirs p. Fjallabakssen og friðils síns Indriða Handreðs.  

Segir frá ofbeldi fjallaleiðsögumanns