Jóhannes Ragnarsson

10.10.2010 | 21:21

Segir nú af öðrum Kára, bráðgerum og efnilegum

Í þessari færslu ætla ég ekki að fjalla á nokkurn hátt um Kára Stefánsson, enda allir fyrir löngu orðnir yfir sig leiðir á þeim kallrassi.

Frekar vil ég nefa til sögunnar Kára Arinbjörnsson, sem ekki er Aribjörnsson í raun og veru því hann er launsonur Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra sem jafnframt gegnir stöðu eiginmanns frú Ingveldar, þeirrar merku frammákonu í Sjálfstæðisflokknum.

Kári Arinbjörnsson (Kolbeinsson) er svo hamingjusamur að vera afskaplega líkur bæði opinberum föður sínum og launföður og þykir hvarvetna ekki í húsum hæfur, að minnsta kosti ekki þeim húsum sem vönd eru að virðingu sinni og kristilegar siðvenjur eru hafðar í heiðri. Þessi drengfantur er sem sé svo herfilega kvensamur að til hörmungar má telja, auk þess vínhneigður svo af ber. Síðustu vikurnar hefur hann lagt höfuðáherslu á að efna til kynna við tvær þingkonur af hægri vængnum með kostulega góðum árangri en jafnfram mikilli siðspillingu. Reyndar tók hann sér hvíld frá þingkonunum tveimur nú um helgina en sat þess í stað fjörugt samkvæmi með heiðurs- og gleðihjónunum Indriða handreði og Máríu borgargagni. Skipti engum togum, að Kári Arinbjörnsson (Kolbeinsson) sneri aftur úr samkvæminu Indriða og Máríu nú síðdegis mjög snúinfættur, skyrtulaus og með hrottalegan sogblett á hálsinum, beint á móts við barkakýlið. Ásigkomulag þessa bráðgera og efnilega pilts benti eindregið til að mjög hafi hitnað í kolunum með honum handreði og borgargagninu og hafi því lokið í krampafenginni alsælu og hafi krampinn ekki verið runninn af Kára þá hann yfirgaf gestgjafa sína.