Þegar hr. Stones nær í rassgatið á Sigga Sidda Silla, ásamt fleiri fréttum

Hætt er við að Siggi Siddi Silli fái heldur betur rassskellingu uppúr súru þegar og ef stjörnusýslumaðurinn Stones nær að læs klónum í hnakkadrambið á kauða. Það verður sko engin sunnudagaskólabæn með organundirleik ef það gerist. Og það sem meira er: stjörnusýslumanninum þykir nefnilega einstaklega skemmtilegt að þjarma að unglingskvikindum sem skríða draugfullir uppá bíla til að traðka á þeim, svo að Sigga Sidda Silla er eins gott að gerast útilegumaður norður á Hornströndum eða einhversstaðar í útlöndum þar sem engin hætta er á að hr. Stones hafi höndur í hári hans.

Annars var fleira fréttnæmt sem gerist um helgina en að Siggi Siddi Silli klifraði uppá bíl og Jústín Timburleggur hafi náð að tæma þvagblöðrur fjölda fermigarstúlkna og ýmissa úr hópi fallega og fræga fólksins, sem svo er kallað á fjölmiðlum. Til að mynda varð góðvinur okkar allra, Kolbeinn Kolbeinsson, fyrir meinlegu slysi þegar hann hljóp á vegg á húsinu heima hjá sér. Kolbeinn hafði nefnilega ráfað útí bæ á menningarnóttinni og rekist fyrir tilviljun á einhvern kvenpéníng, sem bauð honum heim til sín til skrafs og ráðgerða. En þegar hæst stóð í stönginni, kom eiginmaður konu þessarar heim og fór strax að láta ófriðlega, svo Kolbeinn sá sér þann grænstan að stökkva útum svefnherbergisgluggann, því það læddist að honum sá grunur að eiginmaðurinn vildi myrða hann. Ferðin útum svefnherbergisgluggann tóks vel og Kolbeinn tók til fótanna og hljóp allt hvað af tók heim til sín á hvítri skyrtu einni fata. En svo var hraðinn á honum mikill og fjarlægaðarskynið brenglað, að hann hljóp beint á húsvegginn, nefbrotnaði, rifbrotnaði og rotaðist. Þegar frú Ingveldur varð vör mannaferða á lóðinni gægist hún út og sá Kolbein þar steinrotann. En þar eð frú Ingveldur er öllu vön og kippir sér ekki upp við smámuni, þá lét hún sér nægja að draga hræið af Kolbeini inní bílskúr og lét hann liggja þar í öngviti uns hann raknaði við.

Leita að Sigga, Sidda eða Silla