Er ekki full langt gengið hjá sýslumönnum að skera fólk á háls?

Ósköp er ljótt af sýslumönnunum, að heimsækja leigjendur og skera þá á háls. Ég hefði haldið, að ef þessir sýslumenn eiga eitthvað sökótt við leigjendur, að gætu látið sér nægja að berja þá dulítið, hárreyta þá og henda þeim út. En þetta hlýtur að vera satt fyrst það stendur í blöðunum. Og auðvitað vonar öll þjóðin, að stjörnusýslumaðurinn Stones hafi ekki látið glepjast til að gera svona góðan hlut.

Ég hefi heyrt því haldið fram, að einhver ruddafól í Arabalöndum hafi verið að leika sér að því að skera forvitna blaðasnápa á háls og Miklabæjar-Solveig hafi brugðið ryðgaðri breddu á hálsæðar og gengið svo aftur. En ég þekki bara eitt svona dæmi úr nútímanum um samskifti leigjanda og leigusala.

Sem kunnugt er, eru frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson sterkefnuð hjón og eiga meðal annars nokkuð margar íbúðir á höfuðborgarsvæðinu sem þau leigja út. Einn leigjandi þeirra, ófyrirleitinn deli, drykkfelldur uppivöðslusamur, lét sér sæma að neita að borga leiguna með þeim rökum, að Kolbeinn leigusali væri gjörspilltur óþokki til líkama og sálar, þjófur ræningi og flagari. Bar maður þessi, að hann hefði um skeið mátt verja sóma konu sinnar með öllum ráðum fyrir þessum saurlífisgradda. Þessum óhróðri svaraði frú Ingveldur með því að gera Brynjar Vondulykt útaf örkinni til að kenna þessum mannfjanda að halda kjafti í eitt skifti fyrir öll. Erindi sínu lauk Brynjar með miklum glæsibrag, og leigjandaóhræsið fannst liggjandi bak við hús í miðbæ Reykjavíkur, steindauður eins og blógarður þorskur.

Leigjendur „skornir á háls“