Jóhannes Ragnarsson

4.4.2016 | 13:42

Félegasta griðkonan sýnir sitt hjartans lítillæti

Ósköp er nú yndislegt að félegasta griðkona gömlu Framsóknarmaddömunnar skuli hafa sýnt af sér það lítillæti að gefa sér tíma til að spjalla örlítið við fjölmiðla um drenginn Sigmund Dávíð Gunnlaugsson. Og ekki var boðskapur griðkunnar neitt slor, heldur falleg og listræn túlkun á ást heilaþveginna íbúa Framsóknarfjóssins á ráðsmannium knáa. Auk lofgerðarinnar um Leiðtogann Mikla þá sá Sigrún griðkona sér færi á að hnýta einhverjum dularfullum skætingi í Ríkisútvarpið, enda hatast framsóknarkórinn meir við áminnst Ríkisútvarp en sjálfa efðasyndina. Venjúlegt fólk á gólfinu botnar auðvitað hvorki upp né niður í þessu sérkennilega hatri og heldur helst að framsóknarkújónarnir séu geggjaðir.

Það sem ekki kemur fram neinstaðar hjá fjölmiðlafólki eða stjónmálaköppum vorum, að ástæðan fyrir stjórnmálaringuleiðinni á Íslandi, skattaparadísunum, Hruninu, ójöfnuðinum og óréttlætinu er kapítalisminn. Í kapítalísku þjóðskipulagi er það samkvæmisleikur einn að ljúga, stela, arðræna og kúga, í því ljósi eru uppákomur eins og totólumál eðlileg, því kapítalisminn er óheiðarlegur í sjálfum sér og gengur ekki upp nema beitt sé bolabrögðum og hreinum og beinum glæpum gegn alþýðu manna.

Það ætti því að vera forgangsverkefni í dag að afnema kapítalismann og alla þá sturlun sem honum fylgir. Því miður örlar samt lítið á þeirri sjálfsögðu kröfu hér á landi því að auðmannastéttin getur enn reitt sig á að almenningur kunni ekki að setja kapítalismann í rétt samhengi, greina orsakir og afleiðingar, þekkja ruglandi blekkingar og lygar frá bláköldum raunveruleikanum. Á meðan andlegt ástand þjóðarinnar er með þessum hætti getur auðvaldið leikið sína kapítalísku leiki hérlendis sem erlendis, í Luxemburg og Tortólu og á Hrafnabjörgum í Norðausturkjördæmi.