Útbreidd eldsumbrot eru vísast óumflýjanleg og afleiðingarnar geigvænlegar

Já, nú er stórhætta á að flest fjöll landsins, muni láta til skarar skríða á næstu vikum og fari að gjósa. Svo er Drotni fyrir að þakka, að grjóthrúgur á borð við Kornakrafell og Nýpu eystri eru litlar eldstöðvar og lágkúrulegar og ekki líklegar til stórræða í eldsumbrotum. Það verður trúlega stórbrotið sjónarspil fyrir Reykvíkinga þegar Esja lætur á sér kræla, fær hóstakviðu að hætti berklasjúklings og springur í loft upp. Ekki verður mikið síðra þegar Tröllaskaginn og Baula í Borgarfirði standa í ljósum logum, allri mennskri kind til skemmunarauka. En þó verður að ég hygg mest líf í tuskunum þegar okkar gamli Snæfellsjökull fer á fúll svíng og helmingurinn á honum þeytist í heilu lagi út í Faxaflóa með þeim afleiðingum að flóðalda rís á sjónum og fyllir Kvosina í Reykjavík upp fyrir mið Þingholt og tekur með sér stórskip af höfninni og færir þau suður í Öskjuhlíð. Og Ísland verður enn heimsfrægara fyrir vikið, sem kemur sér vel fyrir ferðaþjónustuna.

Þegar yfirvofandi eldsumbrot vóru færð í tal við frú Ingveldi færðist fyrirlitningargretta yfir andlit hennar og hún sagi sem svo, að vel athuguðu máli, að Íslendingar hefðu ekki nema gott af því að fá elminnilegan eldibrand upp í andskotans rassgatið á sér; þessi bölvuð kvikindi og háfjallamerar ættu skili að fá að kynnast hörmungum fyrri tíðar á sjálfum sér, reika soltin og fárveik, stefnulaust, yfir móa og mela og velta síðast út af steindauð og vera þá orðin svo eitruð að hvorki tófan né hrafninn efðu lyst á að éta þau. Þegar frú Infveldur var spurð hvort þessi ræða hennar væri ekki fullgróft svartagallsraus, innblásið af geðvondku og illgirni, var henni á orði, að svona aðdróttanir væru ekki svaraverðar og væri réttast að hún gæfi þeim er svo talaði soleiðis á kjaftinn að hausinn á honum færi í drullukássu. Og þegar hún gerði sig líklega til að leggja höndur á viðmælanda sinn tók hann til fótanna og lét sig hverfa stystu leið út í buskann.

Rétt í þessu berast frétt af því að borgarstjórn Reykjavíkur hafi illan grun um að brátt fari að gjósa inni í Sogum og muni hraunelfan áreiðanlega vella yfir Elliðaár, spilla rómuðum laxfiskastofni þar og sjálfur Elliðadalurinn verði að einu gríðarlegu og hyldjúpu stöðuvatni. Þá eru Skagamenn dauðskelkaðir vegna yfirvofandi eldsumbrota í Akrafjalli, sem gætu auðveldlega króað þá inni eins og refi í greni og gengið að þeim dauðum í rólegheitunum án þess að geta norra björg sér veitt. Það er náttúrlega skiljanlega að gáfaðir menn á Skipaskaga sjái þann voða er eldar í Akrafjalli munu skapa, einkum ef fjallið tekur upp á þeim andskota að gjósa í báðar áttir, þ.e. bæði til norðurs og suðurs og loki báðum þeim leiðum sem í boði eru dags daglega í góðu færi. Nú er sá tími fyrir almenning kominn, að hann verður að íhuga ægilega og útbreidda jarðelda á Íslandi og draga hvurgi af sér í að útmála umbrotin og hörmungarnar sem best þeir geta í huga sér.   

Skjálftahrina í Kötlu