Byskubbi vísað á götuna og gaddinn - en ekki á Guð

Jæja, svo það verður þá þrautalendingin að selja ofan af aumingja byskubbnum og flæma þá virðulegu frú á götuna eins og hvurt annað rónapeð, setja hana á gaddinn,en ekki Guð því það vilja paurarnir, óvinir heilagar Agnesar, ekki. Það er ýmislegt sem gengur á þegar þarf að losna við embættismann. Náttúrlega er með öllu óvíst hvernig brottrekinn byskubb, sviptur öllu húsaskjóli, mat og öðrum vistum, plumar sig á götunni, hempulaus, sitjandi á bekk á Austurvelli, með framrétta hægri hönd biðjandi sér beininga, en kardóglas í þeirri vinstri; því vínandi úr þessháttar drykkjaríláti mun vera sá einn líknandi andi, sem sem stendur húsnæðislausum byskubbum til boða.

Vissulega munu andskotar og óvildarmenn heilagrar Agnesar byskubbs gleðjast óumræðilega, ef kerlíngaranganum verður varpað á dyr, hempulausri, á nærklæðunum einum, af karlpúngasamkundu kirkjuþings. Það er alveg merkilegt hve sumir geta glaðst yfir óförum annarra, og þá því meir sem hærra sett persóna á í hlut. Þessháttar gleðskap kallaði séra Árni ,,Þórðargleði" til heiðurs vondum bónda á Snæfellsnesi, sem réði sér ekki fyrir kátínu þegar hann frétti af því að Norðlendingar væru ekki búnir að ná þurri tuggu í hús vegna samfelldra rigninga og ótíðar og komið vel fram yfir höfuðdag. Ætli kirkjuþingsmenn séu haldnir Þórðargleði í meiri mæli en annað fólk og bíði þess í ofvæni að fá að sjá húsnæðislausan byskubbinn skjögra í volæði um götur miðbæjar Reykjavíkur?; ætli þeir taki sér svo ekki næst fyrir hendur að taka í hornið á Guði Almáttkum og selja hann í höndur einhverjum nýríkum nýfrjálshyggjufrömuði? 

Allt er þetta gott og blessað, eins og kérlíngin sagði, bara ef frjálsbornir og heilbrigðir menn geta skemmt sér yfir einhverju smálegu. En hvernig var það: fékk Agnes byskubb ekki að tala yfir hausamótunum á hundrað þúsund kérlíngum á Arnarhóli í gær? Eða hefir henni líka verið útskúfað af hinum fémíníska efrimillistéttar-kérlígavaðli? Hvað á soleiðislagað að þýða? Ha? Jú, jú, á Íslandi mæta íbúar landsins í hundraðaþúsundavís í gleðigöngur hinsegin manna og ólögleg kvennaverkföll, en þegja þunnu hljóði eins og mállausar sauðskepnur og láta sig hverfa þegar á að fara að berjast fyrir kjörum verkafólks, bláfátækra kvenna og karla, sem efrimillistéttin og yfirstéttin hafa gert að vinnudýrum, þrælum, sem þær hafa gaman af að arðræna og kúga á ísmeygilegan og slóttugan hátt. Hvað þá að þessi lýður bregðist við þegar illir karlar, já og víst kérlíngar líka, skemmta sér við að bera byskubb þjóðkirkjunnar út og segja honum að mæla göturnar með rónunum, snæða upp úr sorptunnum að húsabaki og ylja sér við kogespritt og dropa kardimomms í útsynningstíð og frosthörkum hins íslenska vetrar.  

   

Embættisbústaður biskups verði seldur