Áhrifaríkasta aðgerðin til að afnema ofbeldi liggur í augum uppi.

Það eru víst allir sammála um að ofbeldi sé einhver versti viðbjóður sem hugsast getur í mannlegu samfélagi. Þrátt fyrir það hefur andskotann ekkert miðað í þá átt að ósk almennings um ofbeldislausan heim verði að veruleika. Sem kunnugt er hefur fjölskrúðugt ofbeldi verið stundað sleitulaust á Íslandi frá því fyrstu landnámsmönnunum skolaði hér á land og eru Íslendingar síst eftirbátar annarra þjóða í þeim efnumþ

Nú ber svo við að verslunareigendur við Laugaveg og íbúar miðborgar Reykjavíkur vilja ofbeldið burt. Fljótt á litið er helst að skilja að umræddir borgarar vilji reka svokallað ofbeldismenn og konur burt úr sinni landareign eins, og hverja aðra garðára, yfir á tún nágranna sinna og heimta að yfirvöld ríkis og borgar aðstoði þá við reksturinn.

En vilji íbúar þessa lands leggja sitt að mörkum til eflingar heimsfriðar og afnáms ofbeldis verða þeir að gera sér grein fyrir að slíkt er ekki mögulegt nema því aðeins að Sjálfstæðisflokkurinn verði aflagur með lögum og öll starfsemi í hans anda bönnuð á sama hátt og hver önnur illvirki sem óleyfilegt er að stunda. Að hinum ókræsilegu samtökum, sem af mannfjandsamlegri hótfyndni sinni, kenna sig við sjálfstæði skuli leyft að valsa og dandalast óáreitt jafnast á við fátt annað en að stórþjófnaðir og aðrar gripdeildir, ásamt mannáti og pyntingum, verði gerðar leyfilegar með lagasetningu frá Alþingi.

Því er það skylda núverandi stjórnvalda að bregðast við kröfu verslurnareigenda við Laugaveg og íbúa miðborgar Reykjavíkur með því að ráðast að rótum vandans í eitt skipti fyrir öll og banna Sjálfstæðisflokkinn sem og allar aðrar kapítalískar tilfæringar. Ef einhver efast um að slík sjálfsögð aðgerð sé lýðræðisleg, er því til að svara, að mikill meirihluti þjóðarinnar vill afnema ofbeldi og í því ljósi er það lýðræðisleg skylda stjórnvalda að afmá ofbeldissamtök eins og Sjálfstæðisflokkinn algjörlega burt úr þjóðlífi Íslendinga. 

 

Ofbeldið burt