Flokkseigendaúlfar í götóttum sauðargærum

Það er ekki amalegt fyrir Steingrím J., Svavar og Álfheiði að hafa bútíkur á borð við Björn Val og Árna Þór á sínum snærum. Að hafa slíka úrvalshvolpa gjammandi í kringum sig er í raun og veru óborganlegt fyrir óalþýðlega flokkseigendaúlfa í götóttum sauðargærum. Þegar foringinn er kominn með allt niðrum sig í þjónkun við AGS, Magma og eflaust fleiri auðvaldsfyrirbrigði eru Björn Valur og Árni Þór gerðir útaf örkinni til að mótmæla því að foringinn sé með sínar framsóknarauðvaldsbrækur á hælunum. Þegar Björn Valur er spurður um hvort flýta eigi skattlagningu séreignarsparnaðar finnur búrtíkin því allt til foráttu og virðist í þeim efnum vega lang þyngst, að Samtök atvinnulífsins séu gríðarlega andsnúin slíkum skatti.

Og þegar Lilja Mósesdóttir svpitir leiktjöldunum frá vinnubrögðum Steingríms foringja varðandi orkusölu í hendur einhverju magmaskúrkafyrirtæki, baular Árni Þór uppyfir sig, að það sé lítilmótlegt að koma uppum Steingrím og flokkseigendafélagið.

Það virðist algjörlega hafa farið framhjá Steingrími, Svavari, Álfheiði og búrtíkum þeirra, að þjóðin krafðist heiðarleika og aftur heiðarleika af stjórnmálamönnum í janúarbyltingunni 2009. En það var einmitt umrædd janúarbylting sem fleytti Steingrími, Álfheiði og Svandísi Svavars inní ríkisstjórn.  

 

Þarf kjark til að stoppa í gatið

Hulunni svipt af Magma-galdri Steigríms J.

Formaður settur í málið vegna Magma

Tíu mánuðir eru síðan þingflokkur vinstri grænna fól formanni sínum að tryggja innlend yfirráð yfir HS orku, segir Lija Mósesdóttir alþingismaður. Því hafi komið á óvart að orkufyrirtækið sé nú í höndum kanadísks fyrirtækis en ekki lífeyrissjóða eða hins opinbera.

Kanadíska fyrirtækið Magma Energy keypti á dögunum rúmlega helmingshlut í HS orku í gegnum sænskt dótturfyrirtæki, á þar með nærri hvert einasta hlutabréf í framleiðsluhluta hitaveitu Suðurnesja sem hét. Seljandinn var Geysir Green Energy. Viðskiptin hafa vakið hörð viðbrögð, og verið gagnrýnd harkalega, meðal annars af Lilju Mósesdóttur þingkonu Vinstri grænna.

Hún segir að þingflokkurinn hafi fundað í ágúst og september um málefni HS Orku og fyrirhuguð kaup Magma á fyrirtækinu. Þingflokkurinn hafi samþykkt að fela fjármálaráðherra að finna leiðir til að tryggja að hlutur Geysis Green í HS Orku færi í almannaeigu.

Hún, sem og aðrir þingmenn flokksins, hafi þannig staðið í þeirri trú að formaðurinn, Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra, myndi tryggja að hlut Geysis green yrði komið í hendur hins opinbera eða lífeyrissjóðanna. Eindreginn vilji grasrótarinnar til hins sama hafi líka komið fram á flokksraðsfundi VG síðasta haust. Kaup Magma á hlutnum hafi því komið sér og öðrum þingmönnum flokksins á óvart. Lilja segir að þingflokkurinn hefði talið að fyrst hann hefði ekki verið látið vita af neinum breytingum að verið væri að ræða við sveitarfélögin á svæðinu og lífeyrissjóðina um kaupin.

(Pistillinn hér að ofan er tekinn af heimasíðu RÚV)

Magma á helming í Búlandsvirkjun

Steingrímur mun uppskera eins og hann hefur til sáð

Það er því miður staðreynd, að Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG, hefur ítrekað orðið uppvís að mjög óheiðarlegum vinnubrögðum gagnvart þingflokki VG og þá jafnframt öllum flokksmönnum og kjósendum flokksins í leiðinni. Ef það er eitthvað sem klofið hefur VG öðru fremur, þá er það hroki og óhreinlyndi formannsins hans og nánasta já-liðs gagnvart vinstriarmi VG. Það er ekki annað hægt að lesa út úr framgangsmáta Steingríms og félaga, en að þau eigi litla sem enga samleið með róttæku vinstrafólki; sósíalistunum og verkalýðssinnunum.

Það hefur t.d. verið siður Steingríms, eftir að hann náði markmiði sínu að fá ráðherrastól undir botninn á sér, að hunsa þann hluta þingflokks VG, sem hefur verið gagnrýninn á störf ríkisstjórnarinnar  og hafa í hótununum við það fólk. Dæmi um yfirgang og ólýðræðisleg vinnugrögð Steingríms og flokkseigendafélagsins sem gerir hann út, eru sláandi, en undir þau ósköp falla mjög stór mál eins og ESB, samstarfsyfirlýsing stjórnarflokkana, stöðugleikasáttmálinn kynlegi, Icesave-málið og AGS. Við þennan lista má svo bæta ótvíræð svik við stefnu VG í sjávarútvegsmálum, einkavæðingu banka og þjónkun við fjármangseigendur og ótrúlegt tómlæti gagnvart verkalýðsstéttinni í landinu.

Það er því eftir öðru, að ein heimskasta búrtíkin á heimili flokkseigenda VG, Björn Valu,r spili út skattahækkunartillögum frá húsbændum sínum í nefnd þeirri sem Lilja Mósesdóttir hefur nú sagt sig úr. Það kemur fram í máli Lilju, að umrædd nefnd hafi ekki átt að fjalla um skattahækkanir, aðeins niðurskurð í ríkisfjármálum, auk þess hafi þessar tillögur ekki verið ræddar innan ríkisstjórnarflokkana. 

Það er erfitt að sjá annað, en norræna velferðarstjórnin þeirra Jóhönnu og Steingríms sé að niðurlotum komin. Steingrímur mun t.d. ekki komast undan því að uppskera í samræmi við það sem hann hefur sáð innan flokksins sem hann er formaður fyrir. Sá góði maður skal ekki halda að hann komist upp með að gera vinstrisinnaðasta hóp íslenskra stjórnmálamanna og kjósenda að framsóknarmönnum. Allsherjaruppgjör innnan VG verður varla umflúið úr þessu, trúnaðarbresturinn milli armanna tveggja í flokknum er of mikill til að hann verði lagfærður, allar tilraunir til sátta eru dæmdar til að mistakast.        

Segir sig úr ríkisfjármálahópi

Vilhjálmur klappar búrtík sinni á kollinn

Ekki hafði Gylfi Arnbjörnsson fyrr rekið upp ámátlegt spangól sitt um verkföll í haust á mbl.is, en Vilhjálmur Egilsson húsbóndi hans er líka mættur á mbl.is, til að klappa búrtík sinni á kollinn með eftirfarandi orðum: „Að sjálfsögðu óttumst við það að verkalýðshreyfingin verði í þannig ham þegar líður að haustinu og það er í rauninni sameiginlegt vandamál. Ef staðan verður sú að verkalýðshreyfingin fer að efna til verkfalla gegn okkur þá lítum við ekki á það sem árás á okkur heldur er það þá sameiginlegt vandamál gagnvart stjórnvöldum, hver sem þau eru, sem við þurfum þá að glíma við. Því samskipti okkar við verkalýðshreyfinguna eru mjög góð.“

Af þessu gleðilega tilefni er vel viðeigandi að rifja upp eftirfarandi stöku þjóðskáldsins ástsæla:

Aumt er að sjá í einni lest

áhaldsgögnin slitin flest,

dapra konu og drukkin prest,

drembin þræl og meiddan hest.

Vill ekki hugsa til haustsins

Tannlausi sjakalinn spangólar eins og búrtík

Ja, nú þykir mér týra í tittlingaborg. Er ekki nema yfirskirfstofusjakalinn í ASÍ farinn að hóta verkföllum í haust. Það er af sem áður var þegar umræddur sjakali, ásamt öðrum verkalýðsforstjórum, skriðu lafhræddir undir skrifpúltin sín þegar alþýðan hélt niður á Austurvöll og steypti óskaríkisstjórn hinna tannlausu sjakala af stóli. Og hvað ætli Gylfi Arnbjörnsson, búrtík Viljálms Egilssonr og borgarastéttarinnar, eigi við með að ,,örva atvinnulífið?" Jú, meiri stóriðju og aftur og enn meiri stóriðju. Það er allt og sumt, ásamt inngöngu í ESB. Lengra ná hugsjónir þessa verkalýðsdragbíts ekki, enda er hann búrtík auðvaldsins.

En það verður fróðlegt að sjá hvernig skrifstofusjakalarnir og lífeyrissjóðakóngarnir Gylfi, Kristján í Keflavík og Skúli Thor ætla að koma stóriðjuáformum sínum og ESB inní kjarasamninga.

Íhuga verkföll í haust

Minnismerki um Hrunið og glæpamennskuna sem því tengist

Eitt af mörgu óskiljanlegu í eftirmálum af Hruninu Mikla á Íslandi, er áframhald á byggingu tónlistar- og ráðstefnuhússins sem útrásarnautin hófu að reisa á hafnarbakkanum í Reykjavík og einhver andlega broguð gáfumenni í tilvistarkreppu hafa gefið nafnið Harpa, vonandi í háðungarskyni.

Það þótti víst mun meira aðkallandi innan ,,vinstristjórnar" Jóhönnu og Steingríms að ausa miljörðum á miljarða ofan í hið úrkynjaða flottræfilsfyrirbæri við Reykjavíkurhöfn, en að koma í veg fyrir að grunsamlegir peningapervertar kæmust yfir stóra sneið af orkuauðlindum landsins.

Í stað þess að halda áfram að fleygja stórfé í monthöllina á hafnarbakkanum, átti ríkistjórnin, þessi ,,vinstrisinnaða og alþýðuvæna" að láta moka þessu óþrifabákni á haugana, eða breyta því í minnismerki um Hrunið og glæpamennskuna sem því tengdist. En því miður er núverandi ríkisstjórn jafn kapítalísk í eðli sínu og fyrirrennarar hennar, jafn samdauna hinni gjörspilltu borgarastétt og íhalds- og framsóknarhöfðingjarnir, sem sigldu þjóðarskútunni uppí grjóturð kreppunnar.

En handan við hornið bíður alþýðubyltingin eftir að komast á dagskrá.  

Harpa stendur vart undir vaxtakostnaði

Lyf gegn stjórnmálalygum

Því miður hefur læknavísindunum enn ekki tekist að finna upp nothæft lyf gegn stjórnmálalygum, en stjórnmálalygar er sem kunnugt er mjög alvarlegur sjúkdómur, sem lagt hefur heilu þjóðfélögin í rúst, svo sem sannast hefur berlega hér á landi. Dæmi um alvarleg einkenni þessa sjúkdóms er alræmd ferð íslenskra ráðamanna fyrir 2-3 árum til annarra landa til að ljúga því að útlendingum að íslenskar fjármálastofnanir og íslenskt efnahagslíf stæðu sérlega traustum fótum, allt tal um annað væri lýgi, öfundsýki og illgirni. Varla voru hinir fársjúku íslensku ráðamenn stignir á land heima hjá sér þegar spilaborgin þeirra hrundi ofaná hausinn á landsmönnum.

Ef snjöllum lyfjabruggurum og eiturbrösurum tækist að útbúa stöff sem gæti haldið stjórnmálalygasjúkdómnum í skefjum, væri meir en sjálfsagt að greiða slíkt lyf niður af landssjóði.

Hitt er svo aftur annað mál hvort lygamerðirnir í pólitíkinni kæmu til með að taka pillurnar sínar inn samviskusamlega samkvæmt lyfseðli útgefnum af sérfræðimenntuðum lækni. Ég er hræddur um að illa tækist til í þeim efnum, eða eins og hjá fyllibyttunni góðkunnu, Arinbirni B. Eggertssyni, sem fleygði antabustöflunum sínum í klósettið og setti magnyl í lyfjaboxið í staðinn. Á hverjum morgni gaf eiginkona Arinbjarnar honum töflu, sem hún vissi ekki betur en að væri antabus. En árangurinn lét á sér standa því ævinlega kom Arinbjörn moldfullur heim í hádegismat. Á sama hátt munu hin pólitísku ósannindagerpi fara að ráði sínu með pillurnar gegn stjórnmálalygum: hella þeim í salernisskálina og halda áfram lygavaðlinum eins og ekkert hafi í skorist.   

Áfram tryggð lyf

Kolbeinn Kolbeinsson og Indriði handreður haldlagðir

Það skal hér með upplýst, að hinn stórbrotni og borubratti Sigurður Einarsson bankavesír og hrunadansari, hefur um langt skeið verið aldeilis mikill vinur heiðurshjónanna Kolbeins Kolbeinssonar og frú Ingveldar. Þegar sú frétt flaug um landið, að búið væri að gefa út handtökuskipun á umræddan Sigurður Einarsson og hann komin á lista yfir eftirlýsta ójafnaðarfurta af sjálfu Interpól, brast á óumræðileg sorg á heimili Kolbeins og frú Ingveldar. Þau byrjuðu á að leggjast í hjónarúm sitt með fulla volkaflösku á milli sín, sem þau supu klunnalega á á milli gráthviða þar til þau lognuðust útaf eins og fársjúk roðhænsn. Morguninn eftir tóku þau daginn semma og héldu áfram áfengisneyslu og grátköstum strax í rauðabítið. Um hádegið kom sameiginlegur vinur þeirra hjóna og Sigurðar Einarssonar, Indriði handreður í heimsókn til þeirra ásamt með dráttkvendi sínu, Máríu, sem kölluð er borgargagn til aðgreiningar frá öðrum Máríum. Og færðist þá ögn líf í leikinn.

Ekki þarf að orðlengja hvað hin gestkomandi hjú tóku til bragðs með Kolbeini og frú Ingveldi - þið vitið það sem kunnið að ríma. Nema hvað helvítis lögreglan haldlagði Kolbein Kolbeinsson um eftirmiðdaginn fyrir að pissa alsnakinn á gangstéttina fyrir framan heimili sitt. Enn fremur lagði lögreglan Indriða handreð í járn fyrir ósæmilegt háttarlag útí stofuglugga Kolbeins og frú Ingveldar, en börðu frú Ingveldi og Máríu borgargagn með kylfum af því að þær reyndu að varna lögreglunni að vinna verk sín.

Af þessu má ljóst vera, af hverju Sigurður Einarsson þorir ekki til Íslands. Fyrst lögreglan vílar ekki fyrir sér að handtaka og haldleggja stórvini hans, Kolbein Kolbeinsson og Indriða handreð og leggja til lagsvkenna þeirra hvítmáluðum tréstautum, hverju má þá einn hrunin bankavesír í góðum holdum eiga von á hjá réttvísinni á því vanþakkláta landi, Íslandi?  

Handtökuskipun alltof harkaleg

Heiðarlegur atvinnugrínari og óheiðarlegir pólitískir skrípalingar

Ekki kemur mér á óvart að kjósendum í Reykjavíkurhreppi lítist betur á að kjósa heiðarlegan atvinnugrínara eins og Jón Gnarr í hreppsnefnd en óheiðarlega pólitíska skrípalinga sem flokkseigendur Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks, Samfylkingar og VG bjóða uppá sem oddvita.

Raunar er vissulega mikill óhugnaður því samfara, ef 31% kjósenda í Reykjavík eru reiðubúnir að ljá Sjálfstæðisflokknum, sem er brennimerktur efnhagshruni, spillingu og glæpaklíkum í bak og fyrir, atkvæði sitt. Mér er algjörlega fyrirmunað að skilja hverslags hugsanagangur ræður ríkjum í hausnum á þessu þrjátíu og eina prósenti; þar inni virðast allar boðleiðir liggja í vitlausar áttir og tengingar ýmist óvirkar eða gefa öfugan straum. Og satt að segja er ég agndofa yfir að ekki skuli enn vera búið að leggja fram frumvarp til laga á Alþingi um Sjálfstæðisflokkurinn verði bannaður og eigur hans gerðar upptækar og látnar renna til uppbyggingar fangelsismála.   

Besti flokkurinn stærstur í Reykjavík

Úrkynjun og undanrennuhyggja Vinstrihreyfingarinnar

Mér hefur svo sem aldrei dulist að Katrín þessi Jakobsdóttir væri pólitískt viðrini niður í rót og alla tíð undrast þann frama sem hún hefur fengið í Vinstrihreyfingunni grænu framboði; puntudúkkulegar umbúðir án pólitísks innihalds hafa verið hafnar uppí ráðherrastól, án nokkurs sjáanlegs tilgangs. Upphefð Katrínar minnir á fátt meira en söguna um fötin, eða öllu heldur fatleysi, biluðu kóngsafmánarinnar í sögunni góðu. En fyrst og fremst er frami Katrínar Jakobsdóttur innan VG vitnisburðum um þá stórbrotnu úrkynjun og undanrennuhyggju sem átt hefur sér stað í þeim hópi fólks sem stendur að VG, fólkinu sem segist standa lengst til vinstri í íslenskum stjórnmálum.  

Það hefur lengi erið ljóst í mínum huga, að Vinstrihreyfingin grænt framboð er klofin flokkur. Annarsvegar eru það hinir hægrisinnuðu og tækifærissinnuðu flokkseigendur, með Svavar Gestsson, Álfheiði Ingadóttur og Steingrím J. Sigfússon fremst í flokki, borgaralega þenkjandi lið sem engan áhuga hefur á að hrófla við hinu kapítalíska þjóðfélagskerfi  fremur en þjáningar- og samtryggingarsystkyni þeirra í Samfylkingunni, Sjálfstæðis- og Framsóknarflokknum. Hinsvegar er það vinstri armurinn, sósalistarnir og verkalýðssinnarnir sem aðhyllast heiðarleika og lýðræðisleg vinnubrögð og kæra sig ekkert um að vera bendlaðir við undirferli, svik og sýndarmennsku.

Frá stofnun VG hefur flokkurinn verið einarðlega á móti aðild Íslands að hinu hákapítalíska samtryggingarkerfi ESB, að minnsta kosti í orði kveðnu. En samkvæmt bullinu í Katrínu menntmálaráðherra um Jón Bjarnason, fækkun ráðuneyta og ESB, er ljóst að flokkseigendafélagið, ásamt dekurdýrum sínum og undanrennuliði, hefur skipt algerlega um skoðun varðandi aðildina að ESB (eða hefur þetta loddaralið ef til vill verið ESB sinnar lengur en haldið hefur verið fram til þessa?). Þessu kynduga fólki virðist létt að svíkja stefnu VG, í stóru og smáu, fyrir ríkisstjórnaraðild og aðgang að hásölum kapítalismans.

Úr því sem komið er, færi best á að leiðir hægri og vinstri armana í VG skilji. Herra Gestsson Sendiherra hlýtur að fá inni með sín hjú hjá Samfylkingu eða Framsókn, það er að segja ef blessað íhaldið er ekki nógu gott fyrir þennan geðslega aðal. En við hin getum þá einbeitt okkur að því að skipuleggja róttækan vinstriflokk, byggðan á klassískum gildum sósíalisma og verkalýðshyggju, stéttarbaráttu, lýðræði og heiðarleika. Og það er til nóg af góðu fólki til að halda í þá vegferð.

Jón eini ráðherrann á móti fækkun ráðuneyta