Skapvond eins og Hanna Birna?

Nú er semsé komið uppúr dúrnum að kerlingin Pelosi þjáist af fúlli skapvonsku, sem brýst úr í heimsku og illkvittni, auk siðgæðis í aumari kantinum. Þetta sýnir, svo ekki verður um villst, að frú Pelosi er alvöru stjónmálakvendi og gæti, sökum eðlislægra eiginleika sinna, setið í ríkisstjórn Íslands.

Og ekki má heldur gleyma, að Reykvíkingar geta státað af skemmtilega skapvondum forseta borgarstjórnar, sem er einkar ljúft að setja í brýrnar og rífa sig ofaní rassgat yfir hverjum pólitískum tittlingaskít sem á fjörurnar rekur.  

Segja Pelosi skapvonda

Ruddalegur páskaboðskapur

Þokkalegur páskaboðskapur sem Sunnudagstelegrafið á Bretlandi færir oss íslendingum að þessu sinni: Sem sé, að land vort sé baneitraður myglusveppur, sem einungis sé á færi þrautþjálfaðra eiturefnasérfræðinga að meðhöndla. Þá gefur þetta ruddalega breska klámblað í skyn, að útrásarsnillar vorir séu ígildi galtómra jakkafata, en umfram allt vitlausari en allt sem vitlaust er.

Þá er haft eftir þessu sama Sunnudagstelegrafi, að stjórnvöld vor berjist um á hæl og hnakka við að koma í veg fyrir að sjálf Þjóðarskútan farist ekki með manni og mús á kólguköldu útsævi fjármálalífsins. Þarna fer Telegrafið auðvitað með rangt mál. Stjórnvöld vor tóku fyrir löngu stýrið af Þjóðarskútunni með þeim afleiðingum að hún hefur mátt hrekjast stjórnlaus undan válegum vindum einkavæðingar, græðgi og flottræfilsháttar.

Í dag, Páskadag 2008, á íslenska ríkisstjórnin ekki um annað að velja en að segja drulluskítablaðinu SundayTelegraph, að fara til helvítis og hóta Stór-Bretanum í leiðinni að gera loftárásir á parlament þeirra og drottningu. 

Eitraður vogunarsjóður

Framagosar og nautgripir

Síðustu daga hef ég rekist á nokkrar kvartanir bloggara yfir því að alþingismaðurinn Árni Þór Sigurðsson hafi lokað athugasemdakerfi bloggsíðu sinnar á þá. Þetta varð til þess að ég lagði lykkju á leið mína og kannaði hvernig aðgangi mínum að athugasemdakerfi þingmannsins væri háttað. Og viti menn: Þingmaðurinn var búinn að loka málgagni sínu, vel og vandlega, fyrir athugasemdum frá flokksbróður sínum Jóhannesi Ragnarssyni verkamanni í Ólafsvík!

Það var og ...

Í sjálfu sér kemur það mér ekki sérlega mikið á óvart, að framagosinn og blókin Árni Þór hafi lokað á mig, slíkur framsóknarmaður sem hann er. En fyrst og fremst þykja mér varnaraðgerðir hans gegn mér og fleirum stórhlægilegar. Að sönnu er Árni Þór lítilfjörlegur stjórnmálamaður og ekki vex vegur hans með því að ýta óþægilegri gagnrýni frá sér með einhverskonar ,,haltukjafti" aðferð á blogginu. Haltukjafti aðferðin hefur reyndar lengi verið stunduð af liðinu í flokkseigendafélagi VG, (en þetta er einmitt sama liðið og stundaði flokkseigendastörf í Alþýðubandalaginu sáluga). Og þar sem Árni Þór gegnir stöðu aukagepils í flokkseigendafélaginu virðir hann að sjálfsögðu haltukjaftiregluna samviskusamlega.

En hvaða erindi á Árni þessi Þór yfirleitt í þeim flokki, sem á hátíðarstundum, kveðst standa lengst allra flokka til vinstri í íslenskri Pólitík? Auðvitað ekki neitt, nema ef vera skildi að svala hégómlegri og barnalegri framagirnd sinni; aðrar hugsjónir á þessi maður ekki svo ég viti. Á meðan ég tók þátt í að stofna VG var Árni Þór að bögglast við að pota sjálfum sér áfram innan Samfylkingarinnar, en því miður með litlum sem engum árangri. Þegar útséð var, að Samfylkingin hefði engan áhuga á hinni litlausu framsóknarblók, Árna Þór Sigurðssyni, sneri hann sér að VG, eða öllu heldur að flokkseigendaelítu VG, sem illu heilli dró hann um borð til sín með fyrirheitum um pólitískt framhaldslíf.

Nú kunna einhverjir að álykta sem svo, og það með réttu, að lofgrein um Árna Þór Sigurðsson alþingismann VG eigi ekki heima sem viðhengi við frétt mbl.is um einhverjar kýr í Kanada. Því er til að svara, að umfjöllun um pólitíska spjátrunga og framagosa rímar, að mínu mati, ágætlega við fréttir af nautgripum   

Sluppu á leið á sláturhúsið

Sundríðingar eru glæfraspil

Ójá, ég hefi nú lengi haldið því fram að það væri vafasamt að sundríða mótorhjóli. En knapinn var sannarlega stálheppinn að missa ekki meira undan sér en hjólið þegar hann þeysti útí Klifandaós. Þessháttar kom einu sinni fyrir kunningja minn, Jón Guðbrandsson að nafni. Hann ætlaði að stytta sér leið með því að klofa yfir óvarið drifskaft á einhverju landbúnaðartæki, en var svo óheppinn að drifskaftið, sem var á fullri ferð, náði í klobbann á honum og sneiddi karlmennskustolt hans af á svipstundu. Þetta atvik varð til þess að Jón kunningi minn neyddist til að breyta nafni sínu í Jóna Guðbrandsdóttir. Því segji ég það, að þegar menn á annað borð byrja að missa eitthvað undan sér er mikil hætta á að þeir missi allt undan sér. Þess vegna legg ég til, að hinn lánsami ökumaður torfærumótorhjólsins, sem fréttin segir frá, fái sér alvöru hross næst þegar honum langar til að sundríða árósa við brimasama strönd.

Mótorhjól sogaðist á haf út

Frómleika frá sér kasta

Undirrót allra lasta

ágirndin kölluð er.

Frómleika frá sér kasta

fjárplógsmenn ágjarnir,

sem freklega elska féð,

auði með okri safna,

andlegri blessun hafna,

en setja sál í veð.

(Hallgrímur Pétursson, 16 passíusálmur)

Passíusálmarnir lesnir á Siglufirði

Krossfestingar á Íslandi

Á meðan filippseyingar krossfesta hvern annan unnvörpum, fyrir drýgðar syndir síðasta árs, á föstudaginn langa, látum vér íslendingar oss nægja að hengja krossa á embættismenn og uppskafninga á nýársdag og 17 júní.

Nær væri oss að snúa dæminu omvent og negla einn og einn ræningja úr fjármálageiranum uppá kross öðrum skoffínum til varnaðar. Til hátíðarbrigða væri upplagt að hinir útvöldu krosshangar hefðu Stórriddarakross hinnar íslensku fálkaorðu nælda í barminn á meðan þeir stæðu uppi með timburkross í bak. Þá held ég yrði nú sjón að sjá eignirnar.   

Krossfestingar á Filippseyjum

Undirrót allra lasta ...

Miklir hamingjumenn erum vér vesturlandabúar, að hafa hreppt grýluna Osama bin Landen svona beint í kjölfarið á andláti Rússagrýlunnar, sem reyndar ekki jafn dauð og haldið var í fyrstu.

Og það má Osamagrýlan eiga, að hún hefur gefið borgarastétt Norður-Ameríku og Evrópu aukna réttlætingu fyrir tilveru sinni og valdabrölti, fært henni nýjan innblástur og tilefni til yrkja ódauðleg blóðsúthellingarljóð, frelsinu og gullkálfinum til dýrðar.

Í heilagri baráttu sinni við ókindina Osama sendu hinir hákristilegu stríðsmenn Vesturlanda óvígan her inní Írak. Og árangurinn hefur ekki látið á sér standa: Þúsundir, sumir segja mörg hundruð þúsundir, saklausra íraka liggja dauðir í valnum. Þar á ofan, herma fregnir, að milljónir manna hafi flúið heimili sín og ættjörð.

Og stríðsherrar vorir ætla síður en svo að láta staðar numið í sinni kærleiksríku og kristilegu umhyggju fyrir gjörvöllu mannkyni. Þeir hafa ekkert þroskast og enn minna lært í rás sögunnar. ,,Sívaxandi markaðsþarfir reka borgarastéttina um alla jarðkringluna. Alls staðar verður hún að hreiðra um sig, alls staðar verður hún að búast um, alls staðar að treysta sambönd sín," sögðu Marx og Engels í Kommúnistaávarpi sínu fyrir rúmum 150 árum. Þetta eru orð að sönnu, eða hver kannast ekki við ,,sívaxandi markaðsþarfir borgarastéttarinnar" sem hún fylgir eftir með góðu eða illu, fagurgala, hótunum, smjaðri og júdasarskildingum, eða vopnavaldi ef ekki vill betur? Í dag er þessi óhjákvæmilegi fylgifiskur borgarastéttarinnar, kapítalistana, kölluð ,,alþjóðavæðing" og fólki er talin trú um gróðabrall fyrirbrigðisins sé mannkyninu nauðsynlegt ef ekki á illa að fara.

,,Undirrót allra lasta ágirndin kölluð er" orti séra Hallgrímur sálugi Pétursson á sautjádu öld. Í raun og veru grundvallast tilvera og sálarlíf borgarastéttarinnar fyrst og síðast á ágirnd og óttanum við að fá ekki saðið ágirnd sína. Svo einfalt er það nú, þrátt fyrir undarlega tregðu mannfólksins við að raða hlutunum í rétt samhengi.   

 

Ný upptaka með bin Laden

Paul Scofield látinn finna fyrir því

Er nú Páll Skófíld úr heimi hallur:

Steindrapst á sjúkrahúsi í Sussex, þrátt fyrir að hafa fengið Óskarverðlaun 1967.

En hann lék af sér og því fór sem fór.

Fann upp kryddblönduna All Seasons og fékk fyrir vikið viðurnefnið: A Man for All Seasons.

En nú er Páll sem sagt dauður, horfinn yfrum móðuna miklu, genginn fyrir ætternisstapa, búinn að pissa út ...

Og þó Páll hafi fengið að finna fyrir því í Sussex um það bil er yfir lauk, þá var niðurstaðan best fyrir hann sjálfan. Það fara hvor eð er allir sína leið að lokum.

	Paul Scofield látinn
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Hættuleg villidýr í kreppukrampa

Ef mér skjöplast ekki því meir, þá hafa hinir alræmdu frjálshyggjumenn veri að verki í söluturnaránunum tveimur í Breiðholtinu.

Frjálshyggjumenn í kapítalískum kreppukrampa eru hættuleg villidýr sem svífast einskis ef svo ber undir. Þegar svo er komið, að þessum peningaþyrstu skepnum nægir ekki ekki að selja hverjum öðrum ömmu sína og systur, grípa þeir ævinlega til vopna til að seðja sárasta hungrið. Í seinni tíð hefur komist í tísku meðal frjálshyggjumanna, að veifa sprautunálum, sem þeir segja að séu útbíaðar í eyðni og ólyfjan, framaní afgreiðslufólk verslanna og hóta að stinga það með umræddum nálum, ef það afhendir þeim ekki alla péníngana í búðarkassanum.

Og þar sem skollin er á kreppa í Fjálshyggjulandi, er fólk beðið um að vera vel á verði gagnvart hungruðum frjálshyggjumönnum því þeir eru, eins og áður sagði, hættuleg villidýr.

Rannsókn á ránum stendur yfir

Höll undir ósæmilegan losta ?

Hvern þremilinn er verið að gefa í skyn í þessari frétt? Er máske verið að ýja að því að frú Hillarý hafi tekið þátt í kynferðissvalli Clintons bónda síns og ungfrú Lewinsky? Má vera að kerlingarrörið sé ekki síður höll undir ósæmilegan losta og eiginmaður hennar? Það skyldi þó ekki vera? 

Þessar og margar fleiri óhugnarlegar spurningar koma óbeðnar uppí hugan við lestur fréttar af ,,skyldustörfum" Hillarýar Clinton, þá hún var forsetafrú, sællar minningar. Eða hvað var hún að vilja í Hvíta Húsinu á sama tíma og Bill átti ástarfundi með lærlingnum Monicu Lewinsky?

Og hvað með Georg Bush, núverandi forseta, og eiginkonu hans. Hafa þau ef til vill líka tekið að sér lærlinga eins og þessa Móniku? 

Lewinskymálið skýtur á ný upp kollinum