Nokkrar góðar sprengingar

Það var kominn tími til að einhver álpaðist til að finna sprengjuna sem Máría Borgargagn kom. að einskærum skepnskap, fyrir í Borgarnesi hér um árið. Hún ætlaðist víst til að ákveðinn lánleysingi myndi reka tærnar í þessa hennar vítisvél og að sprengingin myndi valda usla og ringulreið. Hún kom og annrri sprengju fyrir á Hólavallareyri og sú sprakk svo hressilega að þorpið lagðist í eyði, enda var þá hvert hús hrunið og íbúarnir annaðhvort dauðir eða örkumla. Lengi var talið, að Sjálfstæðisflokkurinn hefði sprengt Hólavallareyri í loft upp, en á síðari árum hallast æ fleiri að því að þetta sé framsóknarmannaverk. Enginn veit þó hvaða pólitískir hagsmunir voru þarna að veði sem verðskulduðu svona líka afgreiðslu og engum datt í hug að endurreisa mannlíf á þesum stað.

Svo var það skipshöfnin á Rosabaugnum, sem fékk rokna tundurskeyti upp með veiðarfærunum. Þeir voru aldeilis ekki á þeim buxunum að tilkynna atburðinn, heldur fóru með tundurskeytið í land og tróðu því ofaní strompinn hjá útgerðarmanninum. Síðað hefir ekki til þessa útgerðarmanns, né hyskis hans spurst, og þar sem hús hans stóð áður er nú grasivaxinn gígur. Svo tók áhöfnin, með skipstjórann í farabroddi, Rosabauginn eignarnámi því þeir stóðu á því fastar en fótunum að útgerðarmaðurinn hefði skuldað þeim stórar og miklar fjárfúlgur í formi vangoldinna launa.

Þá má og minnast Arnbjörns bónda, sem sprengdi fjós sitt og íbúðarhús til andskotans með hroðalegri vítisvél sem hann bjó til úr kjarnaáburði. Í þeirri sprengingu fórust allar kýr Arnbjörns, þarfanaut, 32 hænsni, 8 gæðingar og fjárhundurinn, sem einn og sér var metinn á nokkurra miljona virði. Þegar Arnbjörn hafði fengið vátryggingaféð í höndur, og það var víst ekkert smáræði, þá brá hann búi, enda öll hans helstu kvikindi steindauð, utan lambféð, sem verið hafi á fjalli þegar sprengingin reið yfir. Skömmu síðar hóf hann sjoppurekstur í Reykjavík og græddi stórar summur til viðbótar, mest fyrir sölu á ólöglegum eiturlyfjum og klámefni. Svo brann sjoppan eina nóttina og Arnbjörn settist í helgann stein, yfirbugaður af velgengni og ríkidæmi, en synir hans tver hafa haslað sér völl sem fjárfestar og kjölfestufjárfestar og hafa á sínum snærum bæði þolinmótt og óþolimótt fjármagn.

Fundu sprengju í Borgarnesi

Hátíðardagur að Bessastöðum og í Gálgahrauni

Nú það var víst verið að stugga félaga Ólafi Ragnari burt frá Bessastöðum. Það var gert á miðnætti í gjærkveldi. En í dag kómu nýir íbúar til skjalanna þarna á Álftanesinu og verða þaulsætnir þar, ef að líkum lætur. Það er athyglisvert, að bæði stjórnarráðshúsið í Reykjavík og forsetasetrið að Bessastöðum voru áður fyrr alræmd fangelsi, svo sem Jón Hreggviðsson og Arnes Pálsson máttu reyna á sínum tíma. Í dag var sem sagt nýr eftirmaður Jóns Hreggviðssonar settur inn á Bessastöðum, en í vor leið tók nýr ráðsmaður við í stjórnarráðinu þar sem Arnes Pálsson útileguþjófur starfaði áður um langt skeið. Sá er hrökklaðist úr stjórnarráðinu í vor, og átti að vera viðstaddur innsetningu forseta Íslands í dag, lét sér ekki muna um að skrópa, kvaðst hafa gleymt innsetningunni og væri auk þess á ferðalagi, sem væri mun áhugaverðara en einhver déskotans forsetavitleysa.

Frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður gleymdu líka innsetingu nýja forsetans, af því þau voru upptekin við að drekka Og þau vóru rekin burt eins og skítugir rakkar þegar þau komu til veislu forseta nú fyrr í kvöld. Og fyrst viðhafnarsalir Bessastaða voru þeim hjónum lokaðir og læstir ákváðu þau klöngrast útí Gálgahraun, sem eru þarna skammt frá, og hefja þar skemmtidagskrá á sína vísu. Þaðan heyrst nú þjóðsöngur Íslendinga öskraður eins og saman séu þar komin blóðgrimm león úr afríkuskógum. Þeim Kolbeini hefir einnig bæst góður liðsauki þar sem þau Máría Bogrgargagn og Indriði Handreður eru, og einnig valinkunna togaraáhöfn að norðan, sem öskrar eins og nautgripahópur. Nú er beðið eftir að forsöngvarinn úr Vestmannaeyjum bætist í hópinn ásamt formanni Framsóknarflokksins, sem er á ,,ferðalagi" sem fyrr sagði.

„Boðberi nýrra tíma“