Jóhannes Ragnarsson

7.7.2014 | 11:33

Þegar Kolbeinn fékk ebólu í utanlandsferð

Í vor sendi Framsóknarmaddaman sinn besta mann, Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra til útlanda til að fixa nokkur trix fyrir utanríkisráðherrann og gifturíka kaupfélagsstjórann í Skagafirði. Þegar hann kom til baka úr þessari mikilvægu ferð leist frú Ingveldi eiginkonu hans ekki á útganginn á kauða. Karldruslan var sem sé áberandi rauður og þrútinn í framan, rauðflekkóttur á maga, bringu og baki og með gríðarlega bólu á annarri rassakinninni, háfgert ýldukýli sem einhver vemmilegur ófögnuður lak úr. Frú Ingveldur varð auðvitað skelfingu lostin þegar hún uppgötvaði þessi firn á líkama hins ábyrgðarfulla framsóknamanns og hringdi felmstfull í Gottfreð lækni og lýsti sjúkdómseinkennunum fyrir honum. Og Gottfreð læknir var fljótur að kveða upp sinn óhagganlegan læknisúrskurð: - Hann er kominn með ebólu, rækalls gemlingurinn. Þú verður laus við hann fyrir fullt og allt innan þriggja daga. Hann grotnar í sundur og verður orðinn að drulluklessu um það bil sem hann skilur við. Hann hefir lent á einhverri óþverrakéllíngu þarna í útlöndunum; nú eða óþverrakalli, mér skilst að þessir framsóknarbesefar verði einlægt svoleiðis þegar þeir komast út fyrir landsteinana.
- Og er þá ekkert hægt að gera? spurði frú Ingveldur og var fremur óróleg.
- Ekkert hægt að gera? Það er nú það, svaraði Gottgreður læknir. Jújú, þú getur opnað gluggana til að hleypa pestinni af honum út. En ef þú hefir áhuga á að hann hafi þetta af, skaltu halda honum augafullum í tíu daga og láta hann totta í sig kannabis eins og hann hefir meðvitund til.

Að tíu dögum liðnum hringdi frú Ingveldur aftur í Gottfreð lækni og þakkaði honum læknisráðið, Kolbeinn væri laus við ebóluna en hinsvegar væri ekki alveg runnið af honum ennþá.