Haugalýgi, áróður og mannskemmandi aðför

Alveg er það voðalegt, ef rétt er, að frú Andersen dóms- og kirkjumálaráðherra hafi verið fundin brotleg við lög og það af sjálfum Hæstarétt. Góðgjarnt fólk og hrekklaust á ákaflega erfitt með að melta og viðurkenna slíka fjarstæðu, að dómsmálaráðherra og dómsmálaráðuneyti brjóti landslög; samkvæmt þeirra kokkabókum stríðir þessháttar á móti náttúrulögmálunum. En hvað gerir góðgjarnt fólk og hrekklaust þegar það sér svart á hvítu, að frú Andersen dóms- og krikjumálaráðherra hafa orðið á sú reginskyssa að þverbrjóta landslög og landssjóður verið dæmdur til að ausa út fjárhæðum, nokkuð álitlegum, til leiðrétta, þó í litlu sé, afglöp hennar glannafengin? Jú, sumir leggja vafalaust niður skottið og segja að þetta með Hæstarétt, lagabrot og frú Andersen sé haugalýgi; aðrir humma dálítið og segja jæja; en einhverjir, kansi ofurfáir, ranka við sér og telja best að sona ráðherra segi af sér og hrökklist frá.

Frú Ingveldur er auðvitað ein þeirra sem tekur þykkjuna upp fyrir sinn folkkskammerat og úthúðar Hæstarétti, Ástráði Haraldssyni og ,,helvískum sauðnum honum Jóni Þóri" eins og hún kallar hann. Allt sé þetta misskilningur, lýgimál og argasta kjaftæði, sem borið er á heiðvirðann dóms- og kirkjumálaráðherra. Það hefði hinsvegar verið gróft brot á landsins lögum og sæmilegri skikkan, ef frú Andersenn hefði verið svo glámskyggn að ráða manngarm til dómarastarfa, í þessu tilfelli Ástráð sem skítugir kommúnistar hafi um langa tíð haft í eftirdragi. Um Jón Þór Píratsen segir frú Ingveldur, að sem betur fer taki aunginn mark á því mannkerti, enda hafi helvítis Pírataflokkurinn hann aðeins tvö mál á sinni könnu, annarsvegar að níða skóinn niður af heiðarlegu  og vönduðu fólki og hinsvegar að gjöra alla Íslendinga að hassjónistum og eiturlyfjaætum. En hvað Hæstarétt varði, þá sé tími til kominn, að frú Anders dóms- og kirkjumálaráðherra taki af skarið og hreinsi út þann skítaflór sem Hæstiréttur er orðinn; reki semsagt allt dómarastóðið þaðan út með hægðum og skömm.

Þegar frú Ingveldur hafði gefið blaðamanni munnlega skýrslu sína um Hæstarétt, Ástráð og Jón Þór, snöri hún aftur inn í eldhús til Máríu Borgargagns, sem þar beið meðan hún gaf skýrslu sína, og fékk sér neðan í því og saug hvítu rendurnar, sem Borgargagnið hafði lagt á elhúsborðið, upp í nasirnar með áköfu soghljóði. Svo tóku þær upp léttara hjal um eiginmenn sína, sem staðnir voru að slagsmálum við fulla Pólverja í Leifsstöð í nótt. Svo hlýddu þær andaktugar á þulinn í fréttatíma útvarpsins segja frá því að Kattrín Jakk forsætisráðherra hefði aunga skoðun á dómu Hæstaréttar þar eð dómurinn sá væri einungis tveggja klukkustunda gamall. Og frú Ingveldur og Máría borgargagn litu kankvísar vor á aðra og sögðu báðar í einu: Jaskohh, hún er að læra stelpan og læra rétt. Hún mun aldregi þora að vega að frú Andersen, enda yrði það hennar poletiskur bani.     

Vill áfram láta rannsaka skipan dómara