Ef að illa vættir inn um myrkragættir

Ekki er að því að spurja: jólatréð við borðsenda þingflokks Samherjanna í VG kom af fjöllum eins og jólasveinn þegar hún frétti af brottvikningu og brotthlaupi Andrésar hins frjálslynda. Það er svo sem ætíð sama sagan með þetta stuttpilsaða jólatré, það hefir aldrei hugmynd um neitt og skjaldan veit það hvort það er fyrir norðan land eða sunnan. Aunginn veit heldur hvaðan þetta kræklótta jólatré, með skrautið hringlandi utan á sér, rak á fjörur Stenngríms Johoð Samherja, en hvað um það, þá dubbaði hann þessa rekaspíru upp til þingmanns.

Þá ber frú Ingveldur, að umrætt jólatré hafi endrum og sinnum slæðst inn á helgarsamkvæmi á heimili hennar, en af vissum ástæðum verði ævinlega vísað á dyr af vissum ástæðum og það hafa bókstaflega orðið að opna alla glugga og dyr eftir að þetta kynduga tréverk var horfið á braut. En hvað um það, sona vill yfirgeníralformaðurinn Stenngrímur hafa það og hann lætur sér ekki muna um að hýða þá þingmenn sína, sem sýna af sér ömurlega breytni, með vendi, eins og gamla Grýla rassskellir sína jólasveina þegar þess þarf með.

En nú er komið að leiðarlokum hjá VG Samherjunum og brátt verður félagsskapur þeirra úr heimi hallur og urðaður utangarðs með lygurum, svikurum, arðræningjum og þjóðníðingum. Hafi einhver haldið að samherjasubbuskapurinn VG væri kirkjuhæfur og kirkjugræfur þá skjátlast þeim hinum sama hrapalega. Og það er sem skáldið Guðmundur bóndi Böðvarsson í Borgarfirði hafi haft Stenngrím og VG-hjörðina hans í huga þá er hann orkti: ,,Ef að illar vættir inn um myrkragættir bjóða svikasættir svo sem löngum ber við í heimi hér." Og fyrst minnsti sauðurinn hefir yfirgefið sinn vonda hirði þá er viðbúið að fleiri taki til fótanna og að lokum sitji hinn illi hirðir einn eftir með Samherjum sínum. 

Úrsögn Andrésar kom þingflokknum á óvart