Barnakrossferð léttadrengs gömlu Maddömunnar

Öðlingurinn Einar Þorsteinsson, alinn upp meðal Valhallarbarna í spillingunni miðri, vakti fyrst athygli þegar hann opnaði sig fyrir ekki all lögngu síðan og sagði frá því að hann væri orðinn verulega forlyftur í jómfrúrdómi sjálfrar Framsóknarmaddömunnar. Að launum fékk hann embætti slúðurpjakks í Framsóknarfjósinu. Auðvitað getur drengurinn ekkert í borgarpólitík, en það var fyrirsjáanlegt og ekkert meira um það að segja.

Þó má segja Einari það til hróss, að hann smellpassar í duglausan meirihluta með landeyðunum úr Samfylkingunni og Viðreisn; Pírata tel ég ekki með því tilheyra öðru tilverustigi en mannfélaginu. Nú er þessum vonarpéníngi gömlu Framsóknarmaddömunnar att á foraðið á nærbuxunum einum klæða til að berja móti börnunum í Reykjavík. Já, sökum sjóðþurrðar er ekki hægt að borg börnunum hærri laun í bæjarvinnunni og því skulu þau arðrænd af kappi með þau standa á löppunum. Einsi Darlíng ætlar eiga eitthvað upp í snjómoksturinn næsta vetur, og þá fær hann að launum heitar strokur um viðkvæma staði frá gömlu Maddömunni, sem hann segist elska.

Svo vita Framsóknarmenn og Samfyllkingar, að á misjöfnu þrífast börnin best og að þeirra uppbygging til æðra lífs í fólgin í vendinum. Sá sem sparar vöndinn hatar son sinn, sagði vitur maður eitt sinn og bætti því við, að þeim er hann refsar, refsar hann af sannri elskusemi og væntumþykju. Það þykja því góð tíðindi að Einar borgarfulltrúi gömlu Framsóknarmaddömunnar ætli ekki að láta börnin standa uppi í hárinu á sér og hafi nú þegar skrúfað niður í jarmi þeirra og heimtufrekju, því í raun og veru ættu þessar dólgatítur ekki að fá einn einast eyri í laun.

Ekki fjárhagslegt svigrúm til að hækka laun