Auðjöfrar á vergang

Ójá, svo bágt er ástandið, að innan skamms verða okkar ástsælu útrásarberserkir, fjármálajöfrar og sælu auðvaldsbelgir komnir á vergang og farnir að eta opinberlega uppúr sorptunnum til að treyna eitthvað lengur í sér líftóruna.

Ekki vil ég meina að óhjákvæmilegt skipbrot þessara karla komi til með að teljast til héraðsbresta af nokkru tagi, en hrífandi verður það og skemmtilegt og  hláturmildu fólki sannkölluð guðsgjöf.

Og satt að segja vorkenni ég ekki hinum verðandi útigangsmönnum, þeir hafa þegar tekið út sín laun og rúmlega það.

Óttast íslenska kollsteypu

Kjarabarátta um vegarspotta

Í mínum huga ganga kjarasamningar út á kaup og kjör launafólks en ekki vegarspotta hist og her, eða aðrar blekkingardúsur frá ríkisstjórn. Verkalýðsleiðtogar sem taka þátt í slíkum svikavef eru að mínu mati auðvirðilegri en allt sem auðvirðilegt er 

Hitt er svo annað mál að verkafólk á Íslandi verður að fara hugsa sinn gang alvarlega. Það er alveg djöfullegt fyrir okkur að draslast með fjöldan allan af fólki á fóðrum hjá stéttarfélögunum, sem leggur allan sinn metnað í komast að sleikja sig upp við fyrirmenni þjóðfélagsins, auðvaldslýðinn, á sama tíma og full dagvinnulaun duga engan veginn til að fólk geti lifað af þeim með reisn og á mannsæmandi hátt. Reyndar man ég eftir framagosa af krataætt, sem gengdi heilmiklum trúnaðarstörfum í verkalýðshreyfingunni, sem hló upphátt að þeirri hugmynd að landshreyfingin verkafólks ætti setja kröfuna um mannsæmandi laun á oddinn.

Svo er ekki úr vegi að minna á landsamband verkafólks, svokallað Starfgreinasamband, er og hefur verið, ásamt öðrum landsamböndum ASÍ, í herkví Samfylkingarinnar, Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins. Og það mun ekkert breytast á kjaravettvangi verkafólks nema því umsátursástandi verði hrundið. Fyrr mun ekki linna skipulögðum ránsskap auðvaldsaflanna úr vösum verkafólks.

   

Hugsanlega bætt í framkvæmdir

Bestíurnar á Sundyay Times eru hryðjuverkalýður

Það er ljóta skítablaðið þetta Sunday Times, að ráðast eins og hver önnur bestía á okkar ástkæru ilhýru fjálmálajöfrastofnanir Landsbanka og Kaupthing. Skilja þessir hryðjuverkamenn á breska Sunnudags Tímanum ekki né vita, að Landsbankakaupthingið eru einkavinavædd góðgerðarfélög, skipuð kristilegum framsóknaríhödum, sem gera vel við sjálfa sig og sína æðstu yfirmenn og kunna auk þess öðrum betur á vexti og vaxtavexti. Og víst er um það, ef hinum rætnu sóðaskrifum engilsaxneskra um okkar góðu björgúlfa linnir ekki, er ekki um annað að ræða en að beita hervaldi gegn heimsveldi hennar hátignar Elísabetar II bretadrottningar. Og það stríð munum vér íslíngar vinna.

Frétt Sunday Times veldur óróa

Ábyrgð er aldrei full-öxluð ...

Ósköp held ég Vilhjámur okkar hérna Þorn sé orðinn þreyttur í öxlunum eftir öll axlatökin síðustu mánuði. Hinsvegar veit ég um einn mann sem axlaði sína ábyrgð af aðdáunarverðri festu, en það var Björn sálugi Pétursson frá Öxl í Breiðuvíkuhreppi, frumkvöðull á landsvísu í ferðamannaiðnaði. Hann axlaði sína ábyrgð svo um munaði úti í móum á Laugarbrekku eftir vel unnið ævistarf. Það þarf aunginn maður að fara í neinar grafgötur um að ábyrgð er aldrei full-öxluð nema hún sé öxluð að hætti snæfellsbæingsins Björns frá Öxl. 

Vilhjálmur: Hef axlað ábyrgð

Durgurinn í fúllyndisástandi

Höfuðdurgurinn Gjeirr Haaarde er heldur betur þrútinn að fúllyndi þessar vikurnar. Þessi forsætisráðherranefna kemur núorðið varla fyrir almenningssjónir öðruvísi en að slá um sig með hroka og geðfýluþusi eins og smámennum er gjarnt þegar þeir ráða ekki við það sem þeir hafa tekið sér fyrir hendur. Og þó að Gjeirr hafi kysst frú Ingibjörgu Sólrúnu þráðbeint á trýnið á Þingvöllum í byrjun síðasta sumars í viðurvist ljósmyndara og fréttamanna þá hefur fiðringurinn í kringum allt það kossaflens ekki dugað hætishót á durgshátt forsætisráðherrans. Þá þykir mönnum afskaplega gaman að fylgjast með hve Gjeirr líkist meir og meir, með degi hverjum, forvera sínum, sjálfum Halldóri Ásgrímssyni, í fýlulátum og grátklökkvandi væli. Og ekki hafa fíflalætin í Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni hresst nokkurn skapaðan hlut uppá afundið geð íhaldshöfðingjans, enda ber hann fulla ábyrgð á Vilhjálmi þessum. En eitt kunna þeir Gjeirr og Vilhjálmur þó öðrum betur, en það er að axla þessa frægu ábyrgð sem þeir eru sí og æ að kumra á. 

Geir: „Tek afstöðu þegar þar að kemur“

Friðbjörg í Unuhúsi og Jóakim

,,Af drykkjuskap Jóakims er það sannast að segja, að hann var sífullur allan sólarhringinn, á meðan hann dvaldist í Unuhúsi.  Jóakim var alltaf á ferð og flugi. Hann var kurteis maður og kvensamur. Allar stúlkur kallaði hann elsku yndið sitt. Jóakim þjáðist af lekanda. Hann kvartaði sáran undan þeim sjúkdómi, hve þrálátur hann væri og hvimleiður. Lekandann mun hann hafa fengið af vinnukonu Unu, Friðbjörgu að nafni. Friðbjörg þessi var kynjuð austan úr sýslum. En þá var hún opinber skækja í Reykjavík og stallsystir Guddu gröðu. Verður Friðbjargar getið nánar síðar.

Jóakim svaf hjá Friðbjörgu öllum nóttum þær þrjár vikur, sem hann var í Unuhúsi. Þrjá daga samfleytt varð hann að liggja í rúminu vegna lekandans. Vitjaði hans þá læknir. Hendrik Erlendsson læknanemi minnir mig það væri. Hann bannaði Jóakim að hafa afskipti af kvenfólki. En það mikils mat Jóakim læknisráðið, að venjulega tók hann Friðbjörgu sína upp í til sín, að læknisskoðun lokinni. Það bar við nokkrum sinnum, að Una kom að þeim í bælinu. Dreif hún þá Friðbjörgu á fætur með vorkenningum og fyrirbænum, en sagði okkur hinum, að aldrei á ævi sinni hefði hún þekkt önnur eins vandræðasvín. Lauk hún máli sínu venjulega á þessa leið: ,,Þetta er meiri aumingjaskapurinn. Þetta eru brjóstumkennanlegar manneskjur." (Í Unuhúsi eftir Þórberg Þórðarson)

Vilja friða Unuhús

Kynvillingurinn í þvottabalanum

Þetta gerðist löngu áður en hugtökin samkynhneygður, kynhverfur og hommi voru fundin upp. Þess í satð brúkuðu menn orð eins og kynvillingur, öfuguggi og sósdómískur þegar fjallað var um fyrirbærið.

Samkynhneygður maður úr Reykjavíkhafði tekið sig upp einn veturinn og farið út á land á vertíð. Ekki lét manngarmur þessi mikið á sér bera, vann bara sína vinnu af samviskusemi og dugnaði. En fólkið í verstöðinni var furðu fljótt að skynja, að sitthvað í fasi hans og látæði benti eindregið til að hann hefði eitthvað óhreint í pokahorninu; það var ekki síst röddin sem kom uppum pilt, en hún var bæði geldingsleg og væmin.

Fregnin um að sódómískt viðrini væri komið á vertíð og farið að vinna í saltfiski, barst eins og eldur í sinu um þorpið. Nánast enginn heimamaður hafði séð svona grip áður; hingað til hafði ekkert í þessum dúr raskað ró þeirra svo vitað væri. Og það sló annarlegri þögn á gjörvallt byggðarlagið með lágværum getgátum og hvískri, eins og eitthvað djöfullegt væri komið á stjá.

Kvöld eitt reistu óprúttnir götustrákar stiga undir gluggaborunni á verbúðarherbergi þessa nýstárlega manns því þá fýsti að sjá með eigin augum hvað slíkt undur af manni hefðist að í einrúmi innan fjögurra veggja. Þeir fóru að öllu með gát, og í miklu og fyrirmyndarríku bróðerni skiptust þeir á að klifra upp stigann til að gægjast inn. Og strákarnir urðu ekki fyrir vonbrigðum því innan við gluggann blast við þeim stórfengleg og framandi sjón: Á herbergisgólfinu miðju gaf að líta kvikindi í mannsmynd sem sat samankreppt og alsbert ofaní stórum þvottabala og virtist bera að baða sig.

Morguninn eftir vissi hvert einasta mannsbarn í þorpinu um athæfið, sem þótti bera glöggt merki um viðbjóðslegt óeðli. - Manni verður flögurt við að heyra svonalagað, sögðu karlarnir og hrisstu á sér axlirnar, en konunar áttu bara ekki til eitt einasta orð í eigu sinni.

Vissi ekki að Freddy Mercury væri samkynhneigður

Litlir sætir strákar vekja stöðugt góða lyst.

Það er mikið brillíant hjá gömlu hrokkinskinnunum í Nýju Jórvík að koma sér upp vökrum smá-folum sem vart er sprottin grön til að lífga uppí kulnuðum bólfaraglæðum. Og þær vita það, blessaðar aldurhnignu gálurnar, að ,,litlir sætir strákar vekja stöðugt góða lyst" eins og þjóðskáldið orkti svo spámannlega hér um árið. Þá er ekki til ljúflegri sjón en forrík upplituð skrukka og sextán ára snepplóttur, bólugrafinn og bráðvelgefinn piltur í snjöllum ástarlífsleik. Ég vona svo innilega að okkar rosknu fjallkonur og fósturlandsins freyjur taki stallsystur sínar í New York strax til fyrirmyndar og komi sér undabragðalaust upp hjólgröðum stráklingum til að stytta sér stundir í ellinni. 

Ríkar konur - sætir strákar

Samtök gegn auglýsingum

Hananú, þá eru þeir farnir að auglýsa á bloggsíðunni hjá mér. Andskotans bölvaður sóðaskapur er þetta. Maður er ekki lengur óhultur í neinum krók eða kima, hvað þá annarsstaðar, fyrir miskunarlausu áreiti gírugra auglýsenda. Eða er ef til vill nákvæmara að segja: ,,miskunarlausu einelti auglýsenda? Það er orðin brýn þörf á að stofna samtök gegn auglýsingum og því fólki sem stendur að baki þeim ósköpum.

Frímúraregla Svandísar og Villa

Það var ekki laust við að hægt væri að brosa að borgarfulltúunum frú Svandísi og herra Vilhjálmi í Kastljósinu áðan. Bæði voru sammála um að stýrihópurinn um Orkuveituna og REI hafi skilað af sér tímamótastórvirki í formi skýrslu um REI-málið. Eftir því sem ég komst næst, þá er skýrslan stórvirki af þeirri ástæðu að hún er sameiginleg afurð allra flokka í borgarstjórn, útþynnt og meinlaus. Það er engu líkara en þar hafi vélað um gáttir og garða samtryggingarhersveit borgarstjórnarflokkana þar sem vinir hafa hjálpað vinum þvert og endilangt á allar flokkslínur, hafi einhverjar slíkar línur verið til. Samkvæmt þjóðsögunni munu slík vinnubrögð í mjúku bróðurþeli alsiða innan Frímúarareglunnar. Og það var beinlínis hlálegt að verða vitni að undanbrögðum og flótta kjaftamaskínunnar, Svandísar stýrihópsstjóra, frá sínum fyrri málflutningi í árdaga REI-málsins, því þó hún reyndi eftir mætti að belgja sig út andspænis viðmælanda sínum, tókst henni enganveginn að breiða yfir pólitísku samtryggingarpestina sem leggur langar leiðir af tímamótastórvirki stýrihópsins.  

 

Efast um umboð borgarstjóra