Maður er nefndur Jón Hvalur; hann háði stríð á jólaföstunni

Sá maður er heitið hefur Jón Hvalur og enn er á dögum eftir því sem best er vitað, varð fyrir því óláni á jólaföstunni síðust, að lúsategund nokkur tók sér bólstað í höfði hans; það var hafíslús. Eftir að hafa klórað sér linnulítið í tæpa viku, brá Jón Hvalur á það ráð, að hella steinolíu í hársvörð sinn því hann hafði heyrt að þessháttar olía dræpi kvikfénað af lúsarkyni. Þegar lýsnar urðu steinolíunnar varar, fluttu þær sig búferlum niðurávið allt niður fyrir beltisstað og herjuðu þaðan á húsbónda sinn, sem brást við öskureiður og skvetti vænum slurk af olíu innum buxnaklauf sína, en tókst svo óhönduglega til að glóð út vindlingi, sem hann var með milli vara sinna, skaust ofaní buxnaklaufina á eftir steinolíunni. Á samri stundu stóðu miðvígstöðvar Jóns Hvals í björtu báli og máttu lýsnar taka á öllu sínu til að bjarga sér aftur fyrir skut. Sagt er, að á þeirri stundu hafi Jón Hvalur bæði verið bjartsýnn og svartsýnn á að óvinir hans væru horttveggja í senn vondir og mjög vondir og þyldu logandi vítishernað vel og illa. 

Bjartsýnni en svartsýnni