Hrokafullur platráðherra úr platflokki gerir í brækur sínar

Það er sennilega viturlegast fyrir Swandeesý Swavars og hafa sig hæga þegar Kári Stefáns er annars vegar og láta það alveg vera að beita einhverjum kannsellískum hrokastælum við hann. Að þessi sérkennilega pólitíska fígúra skuli, sem talin er vera heilbrigisráðherra íslensku ríkisstjórnarinnar, taka bjánasamkomu undirmálsliðins í þingflokki fram yfir að vera við vígslu jáeindaskanna á Landspítalanum er svo frámunalega kauðst og vanþroskað, að það hvarflar að manni að sendiherradóttirin sé ekki heilbrigisráðherra, platráðherra, sona eins og VG er fullkomin platvinstriflokkur.

En þó svo að meintur heilbrigisráðherra hafi gert átakanlega í brækurnar frammi fyrir jáeindaskannaum og Kára Stefánssyni þá munu sjúklingar kunna að meta þetta þarfaþing, en að sama skapi mun þeim þykja heilbrigisstýran heldur en ekki lítilmenni og úr takti við allt sem sjúklingar þurfa með. Ef allt væri með felldu og mannvit og heilbrigð skynsemi réði ferinni við stjórn landsins, væri ráðherragægsni, sem hagaði sér eins og Svandís gerir, sparkað eins og loftlausru gúmíhænsni út á Guð og gaddinni, án nokkura frekari umsvifa.

Og fólk spyr hvurt annað mikið þessa dagana hvurskonar andskotans pakk, liðleskjur og bjána okkur hefur tekist að kjósa til þings. Sumir er þeirrar skoðunnar, sem eflaust er rétt, að pólitísku flokkarnir hafi brugðist gjörsamlega í að skaffa Alþingi heiðvirt, jarðbundið og réttlátt fólk. Ástandið sé reyndar svo alvarlegt, að land og þjóð séu farin að líða fyrir hroka, forherðingu og heimskulega græðgi flokkseigenda allra flokka; í stað þess að löggjafarþing þjóðarinnar og framkvæmdavald ættu að vera sem helgir dómar er búið að gera Alþingi og ríkisstjórn að fyrirlitlegu ræningjabæli, þar sem vatnsgrautaraular og handlangarar glæpamanna, ásamt ámátlegum kynjadýrum, vaða um gólf eins og villtir griðungar, engum tilg gagns en mörgum til ógagns. Ojbara.

Tími gulu vestanna hlýtur að fara að bresta á.    

„Mig langar til að gera grín að þessu“

Hlálega hjákátlegir giljagaurar misbjóða fólki með fíflslátum

Hjákátlegt já. Auðvitað er það hjákátlegt. Enda eru hinir fjórir kærarar heldur en ekki hjákátleg númer, að ekki sé sagt hlálega fáránleg. Satt að segja eru þetta fjórir vandræðagemlingar, sem aunginn veit hvað við á að gera. Sumir eru nokkuð áfram um að reka þá á fjöll eins og sauðskepnur meðan aðrir berjast við að þurka endemin einfaldlega út úr minni sínu eins og hvurja aðra óþægilega óra eður martröð. Og hvað eru sona geggjarar, sem annaðhvort eru komir í leyfi frá þinghaldi eða nenna ekki að mæta til vinnu sinnar á þingi að boða saklaust fólk, vant að virðingu sinni, til þinghalds? Sér er nú hver andskotans óþrifnaðurinn.

En ef þessir leiðinlegu giljagaurar vilja endilega halda áfram að vekja athygli á sér og gera sig að enn meiri yfirvigtarfíflum, þá er þeim það heimilt. En mikið ósköp hvað fólk, sona almennt, er orðið þreytt á fíflalátum þessara manna, sem so á að heita að þjóðin hafi kosið yfir sig til löggjafarstarfa. Gunnbirni bónd á Eyri dreymir nú orðið á hverri nóttu geltandi hundsspott, sem hann er að reyna að reka af höndum sér með svipu. Og að stúlku í Meðallandinu sækir púkafans með andlitsdrætti fjórmenninganna. 

Ef ekki hægist um, hvað ófrið af fjórmenningunum varðar, er einsýnt að kalla verður til særingamann, særingameistara, til að kvða ófögnuðinn niður. Berast nú böndin mjök að síra Baldvini, presti og prófasti til Gemlufallsþinga, sem nú heita Svarhamraþing eftir dálitlum kletti austan við bústað síra Baldvins. Víst er um það, að ef síra Baldvin lætur til leiðast þá mun endanlega úti um Miðflokkinn og Miðjúngana, sem fólk er farið að líkja við plágurnar miklu, Móðuharðindin og gosið í Ejafjallajökli.

„Hjákátlegt“ að vera boðuð til þinghalds

Og frjálshyggjusnatarnir vitna um vegin að Mammóns náð

Svo leiðir auðvaldið frjálshyggjusnata með status fram á völlinn og lætur þá vitna notendagjöld rétt á meðan auðvaldið er að renna niður síðasta bita af lækkuðum sköttum á sjálft sig. Öll munum við eftir þegar kratafrjálshyggjukjánanum Sighvati var sigað á sjúklinga til að kenna þeim að heilsa kostaði pénínga; en þrátt fyrir kennsluna og fleiri frjálshyggjuframsóknarkrata hefir heilbrigiskerfið dregist upp á sama tíma og skattar á ríkt fólk af stétt auðvaldsins hafa verið lækkaðir og lækkaðir, - og lækkaðir enn meir. Nú eru það frjálshyggjufíflin í VG sem att er á foraðið til að styðja auðvaldið, kapítalistana, arðræningjana á braut lægri skatta á auðmenn og fávitalegrar gjaldtöku af almenningi undir því yfirskini að nú þurfi að framkvæma hratt. Merkilegt hvað fólk er endalaust svag fyrir hagfræði og lífshugsjón Bör Börssonar og lætur þessháttar sjálfstortímingarvél eftir eldsneyti til að halda sér gangandi, kosningar eftir kosningar.

Nú hefir Ágúst Ólafur Ágústsson, þingmaður í leyfi, verið tekinn inn í Frægðarhöll fru Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. Í rökstuðningi fyrir inntökunni segir, að komið hafi í ljós að Ágúst Ólafur sé ákaflega vífinn, af útvötnuðum hægrikrata að vera, og hafi staðfesta hans í þeim efnum komið á óvart; enn fremur hafi komið skemmtilega á óvart hvað téður Ágúst Ólafur sé orðljótur, einkum við konur, ókurteis og andstyggilegur. Hér fyrrum hafi aðeins verstu slordónar, rónar, togarajaxlar og neftóbaksfantar til sveita verið skifaðir fyrir fyrrnefndum dygðum en nú virðast jafnvel aumustu rindlar úr bómullarumhverfinu á háskólalóðinni vera farnir að rífa kjaft og vera ágengir við skílífan kvennpéníng. 

Það er náttúrlega engin smávegis upphefð fyrir eitt veiklað smákratelsisbarn, stubb, að vera tekinn inn í Frægðarhöll frú Ingveldar og Kolbeins og bætast þar með í hóp stórstjarna á borð við Brynjar Vondulykt, Indriða Handreð, Óla Apakött og Márí Borgargagn, svo nokkur nöfn séu nefnd. Svo er þetta eftiminnilegu sigur fyrir krataeðlið og viðukenning á að það fellur við nýfrjálshyggjuna eins og flís við rassgat. Í kveld verður sungið og spilað á sverustu blekkingatól og auðvaldsgúbburinn Nonni gólar sem naut uppi á hól.

Hvað vit er í að láta gulu vestin rykfalla inni í geymslu? Er ekki rétt að dusta af þeim og láta slag standa og steypa auðvaldinu á Íslandi af stóli í eitt skipti fyrir öll, svo það geri ekki meira af sér? Jú, það er rétt og rúmlega það.  

Veggjöld verða að vera sanngjörn

Úr öskunni í eldinn, - hrakfallasaga íslensks fótboltaþjálfara

Æ, hann er búinn að vera ósköp sloj undanfarið hann Heimir og allur eitthvað á undanhaldi. Og nú hefir hann tekið á sig rögg og vaðið eins og blindur kettlingur úr öskunni í eldinn. Úr öskunni, af því íslenska fótboltalandsliðið var sem ein öskuhrúga eftir að Heimir hafði búverkað þar, og í eldinn, þar eð ólíft er fyrir hita í Katar, auk þes sem félagslið í fótbolta þar um slóðir eru á svipuðu styrkleikarstigi og meðallið í þriðju deildinni færeysku.

En hann hefir sem sagt verið sloj hann Heimir og hann mun verða það áfram svo þetta er allt í lagi. Hvaðan manninum hefir komið þetta þjálfaraoflæti er ekki gott að segja, því náttúrlegu hæfileikarnir eru ekki neitt umfram að vera sona og sona. Það hefir heldur ekki verið beinlínis skemmtilegt fyrir nýja landsliðsþjálfarann okkar, hann Hamrén svennska, að berjast við að hífa íslenska fótboltalandsliðið upp úr öskuhrúgunni og drulluleðjunni sem það var komið í og sér ekki enn fyrir endann á þeirri björgunaraðgerð.

Og fyrst vandamálið með Heimi hefir verið leyst úti í Arabíu þá getum við snúið okkur að öðrum aðkallandi vandamálum, en af þeim eigum við nóg og sér aldrei til botns í því öngþveiti. Til dæmis er Miðflokksvandamálið og Sigmundur skelfilegur kross fyrir eina litla þjóð að bera og ekki bæta úrkynjun og ómerkilegheit hinna flokkanna úr skák; við verðum nauðsynlega að koma þessum flokkum burt úr íslenskum veruleika, senda allt helvítis klabbið til Arabíu, til Katar, og Sádí, og gæta landamæra okkar vel á eftir til að varna því að einhver, eða einhverjir, af þessum hryllilega fénaði sleppi aftur inn í landið til að valda enn meiri óskunda.

Heimir kynntur með húh-myndskeiði

Ræða frú Ingveldar í morgun og eilítið af gölu hænunni púddýpúdd

Litla göla hænan hún púddýpúdd sagði ekki ég, en sat þó sem fastast eins og dáleiddur jólasveinn við borðið og hlýddi á gamanmál klaustumunkanna. Loks varð að draga hana út á stélinu, en púddýpúdd braust um og vildi komast að borðinu aftur. Svo fauk hún út um dyrnar og skoppaði eftir götunni og staðnæmdist ekki fyrr en í rennusteininum. Svona fer fyrir litlum gölum hænsnum, sem vilja ekki láta fjarlægja sig úr vafasömum félagsskap.

Í morgun hélt frú Ingveldur ræðu að heimili sínu yfir hálfdauðum og steindauðum sálum. Hún mælti: - Það get ég svarið, en helvítis stólkornið hún Máría mín Borgargagn hefir þann óborganlega hæfileika að geta ævinlega komið manni á óvart með uppátækjum sínum og málsnilld. Hún reif sig bókstaflega upp á rassgatinu fyrr í morgun frá því að hafa legið bak við stofusófann hér í minni eigin stofu megnið af nóttinni. Hún var skohh ekkert að tvítóla við að ganga beint út á stétt þó hún væri nakin; hún meira að segja lyfti örum fætinum eins og hundur sem ætlar að fara að míga utan í ljósastaur og prumpaði ferlega.

Þegar þarna var komið sögu í ræðu frú Ingveldar leit hún niður í kjöltu sér og þagði fáein augnablik. Svo hóf hún ræðu sína á ný og talaði í fremur tempruðum rómi, hægt og skýrt: - Það fór samt svo í þetta sinn að aftangufur Máríu vinkonu minnar náðu að smjúga með morgunkulinu inn um útidyrnar og létu ekki staðar numið fyrr en uppi í steindauðum nösunum á Kolbeini Kolbeinssyni, þeim auma skálk og skítmenni. Og eins og hendi væri veifað reis þetta steindauða gægsn upp við dogg og varð hreint eins og alræmt lostaskrýmsl í framan og hugðist renna á lyktina en hafnaði óvart við hliðina á Brynjari okkar hérna Vondulykt þar sem hann steinlá með allt niður um sig fyrir framan klósettdyrnar. Það er sem ég segi: Þeir verða aldrei afþyrstir þessir aumingjar og vita skjaldan sem aldrei handa sinna skil, hvað þá þeir hafi nokkra einustu glóru um hvurt miðlimur þeirra þvælist eða hafnar.

Tóku ekki þátt í tali þingmannanna

Fransmenn sýna hernaðarskrýmslinu í vestri blóðugar vígtönnurnar

Þar dró að því að Fransmenn sýndu hinu ferlega hernaðarskrýmsli í vestri og foresetaafmán blóðugar vígtönnurnar. Líklega hefir farið fyrir forsetanum, þegar Fransarar urruðu á hann, eins og kattarafmán sem hefir skitið í hjónarúm húbænda sinna, þ.e. skriðið undir rúm eða inn í skáp liggur þar nú lamaður og skjálfandi eins og sinustrá í vindi. Og vissulega munu yfirvöld á Frakklandi ekki láta þar staðar numið heldur fara með herlið vestur um haf, herskip flogvélar og annað þarflegt, lækka t.d. skýjakjúfa í New York með kröftugri skothríð af orrustuskipum franska ríkisins.

Ef fer, sem horfir, að Frakkar geri alvöru úr gamni og geri ferð sína til Bandaríkjanna með óvígan her, að hætti Napóleons sáluga, þá munu hin kjaftforu en blauðu og undirförulu stjórnvöld í Washington þegar í stað gefast upp og þar með verða Bandaríkin lítilmótleg annexía frá Frakklandi. Það væri trúlega geðug lausn og farsæl á leiðinlegu vandamáli.

Og til að vera nú ekki minni menn en Frakkar ættum við Íslendinga að láta slag standa þegar Frakkar taka Manhattan og USA, að fara með okkar her og víkingasveit til Færeyja, Hjaltlands og Orkneyja og innlima þessar eyjanefnur undir íslenska ríkið. Sem betur fer eigum við nóg af gjörspilltum, pólitískum slúbertum sem hægt væri að gera að jörlum og hertogum á eyjunum atarna ef til til kemur. Sem kunnugt er, þá orðið allt of þröngt um okkur Íslendinga á okkar smánarlega skeri og oss skortir fleiri þræla og þjóna til að halda við höfuðstóli vorum. Avo er aflaust afar gaman fyrir drengina í víkingasveitinni og á varðskipunum að fá að taka Færeyjar. Ekki verður síðra fyrir þá að storma inn til Leirvíkur, sem er ein mikil höfn á Hjaltlandi, og gera þar gott strandhögg eins og gamla daga þá forfeður órir gjörðu þar þegar þeir voru á leið til Íslands til að nema þar land.     

„Láttu þjóðina okkar vera“

Að Leppalúði sé að taka við af Grýlu? Þa getur ekki verið

Þá hefir Krampakarrenbauerkerlingin tekið við af Merkelkérlíngunni hja þýðverskum auðvaldsflokki. Þessi kostulegu umskipti eru lík því ef Leppalúði skipti um hlutverk við Grýlu, en það mundi aunginn taka mark á soleiðis endaleysu, þó ekki væri af öðru en að Grýla er körsk kerling en Leppalúði er aumingi sem aldrei hefir getað skeint sig svo lag væri á. Á Þýskalandi vita þeir er vita vilja fullvel að Merkelskrukkan er sosem aungin garpur og körsk er hún ekki, en þeir vita líka Krampakarrenbauerkerlingin er óttaleg gufa og liðleskja, so segja þeir soldið annað um hana, en frá því segi ég ekki því mín bloggsíða er ekki vettvangur fyrir óþverraklám og íllt umtal eins og í kláustrinu hjá Miðflokkungum.

So fer senn að líða að því að íslenski bróður- og systurflokkur þýðverska Sjálfstæðisflokksins verður að skipta um formann. Stjórnmálafræðingar, sem vit hafa á Sjálfstæðisflokknum á Íslandi eru býsna sammála um að næsti forsperrileggur Íhaldsins verð aunginn annar en Jón Magnússon hrl. Þegar þetta var borið undir frú Ingveldi fór hún að tala um veiklaðar unglingsskjátur sem eru lausar í rásinni og enn ekki hættar að míga í buxurnar. Annað mál sé að góðir menn með stáltaugar og þykkan, hrjúfan trjábörk á sálinni, eigi stuðning vísan til hvers sem vera skal. Svo kvartaði frú Ingveldur sáran undan rottugangi og ótrygga innviði eftir tönnur illra nagdýra og hálfholdgaðra smádjöfla.

Sem betur fer blés frú Ingveldur til öflugrar samkomu að heimili sínu strax upp úr hádegi í dag, en í gær var borið inn til þeirra hjóna úr fullum sendferðabíl frá Áfengisö og tóbaksverslun ríkisins og í dag afa sendisveinar díleranna verið á stöðugum þönum með brún umslög að heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Fljótlega eftir að sendi út tilkynningu sína samþykkti Alþingi fjárlögin og stundu síðar fóru stjórnarþingmenn að streyma að frú Ingveldar og Kolbeins. Og það er hlálegt en þó satt, eins og þjóðskáldis sagði, að núna rétt fyrir klukkan sex kom Sigmundur nokkur Davíð fljúgandi eins og vígahnöttur út um aðaldyrnar á húsi frú Ingveldar og brotlennti úti á þjóðbraut miðri. Ef við þekkum rétt til á þessum vettvangi, sem við gerum, þá á piltur eftir að fara ekki ófáar ferðir í loftköstum út húsi og út á götu áðurm en klukkan slær tólf að miðnætti.

Bandamaður Merkel sigraði

En ég get aldregi fyrirgefið þér að hafa kallað mig fernu ...

Fyrir margt löngu rakst kunningi minn einn á kvennsnipt nokkra, sem hann þekkti, á vertshúsi, hvar hún sat til borðs náunga, sem kunningja mínum skildist að væri mjólkurfræðingur. Fátt markvert kom fram í samtalinu, sem varð þeirra í millum, nema hvað kunningi minn lét þess getið við kvensniptina, að hann skildi ekki hvað hún væri að gera með þessum helvítis fernutittlingi. Síðan slitu þau talinu og kunningi minn fór sína leið. Mörgum árum síðar rakst hann á mjólkurfræðinginn, sauðdrukkin á einhverjum veitingastað. Og mjólkurfræðingnum virtis mikið niðri fyrir og drap tittlinga í sífellu, vonskulegur á svipinn. Svo tókst mjólkurfræðingnum, eftir talsverða áreinslu, að tauta út úr sér: - Mér hefir svo sem alltaf líkað ágætlega við þig, Matti minn, en ég get aldrei fyrirgefið þér að hafa kallað mig fernutittling hér um árið.

Svona hefir Sigmundi, krossberanum þeim arna, liðið, alveg eins og mjólkufræðingnum, í gærkveldi eftir að hafa hlýtt á svæsinn málflutning litlu ungfrú Alfredós í Kastljósinu. Það er ljóst að Sigmundur mun aldregi fyrirgefa ungfrúnni það ofboðslega ofbeldi sem hún beitti hann í fyrrnefdu Kastljósi. Þetta beinir athyglinni að því hvað gert er við ofbeldisfólk þegar það stundar opinbert ofbeldi. Stundum láta hlutaðeigandi ofbeldislætin sem vind um eyru þjóta, í annan stað er hringt á lögregluna og hún beðin að handtaka ofbeldiskvikindið og loka það inni.Í tilfelli Sigmundar Davíðs virðist sem hann hafi látið undir höfuð leggjast, af einskærri góðvild og sáttafýsn, að láta handtaka og kæra ungfrú Alfredós fyrir hið illa ofbeldi sem hann mátti þola af hennar hálfu.

Í stað þess að vera maður með mönnum, sem míga standandi, og hjóla í ungfrúna með réttlætið og lögmenn að vopni, hlaupur hann eins og kvíga, sem týnt hefir meydómnum á slyslegan hátt, beint í fjölmiðla og rekur upp ramakvein, öskrar, æpir og grenjar undan ungfrú Alfredós, sem hann segir hafa sært sig stærra og meira hjartasári, en áður hefir þekkst í samanlagðri mannkynssögunni. Með þessu endemis háttarlagi sínu hefir Sigmundur gengið sjálfviljugur í flokk með mjólkurfræðingnum sem grénjaði árum saman út af því að hafa verið kallaður fernutittlingur á vertshúsi í viðurvist hjákonu sinnar. Héðan af liggur leiðin aðeins niður hjá forstjóra Miðjungsflokksins og síðustu smugunni fyrir hann að skríða aftur inn í Framsóknarfjósið hefir verið tryggilega lokað samkvæmt skipun gömlu Framsóknarmaddömunnar.

Segir ekkert hafa sært sig eins mikið

Þér skulu aldrei koma nálægt háaloftinu

Trúlega hefir verið gjörð loftárás á háaloftið hjá þeim þarna í Reykjanesbæ með þeim afleiðingum að enn er ókunnugt um mannfall sem og tilefni árásarinnar. Og að sprengjuoddurinn hafi loks fundist minnir eilítið á þegar atgeir Gunnars tók lagið og söng dagana áður en Gunna vó með honum, því sagt er að sá er fann hafi heyrt einhverskonar útburðargaul ofan af lofti og gengið á hljóðið. Auðvitað er þetta válegur atburður þegar svo er í pottinn búið því oss grunar að sprengjuoddurinn hafi fundið á sér að brátt dægi til tíðenda.

Þá minnir fundurinn á háaloftinu í Reykjanesbæ að vissu leyti á hina sorglegu sögu um gleðimanninn á fjörðum vestur, sem vaknaði upp við að tönnur hans vóru horfnar, báðið gómarnir, og fundur hvurgi hvernig sem svipast var um eftir þeim. Staðan var sem sagt sú, að okkar maður vaknaði ekki einungis herfilega tilbraður með skrælnaðan munn af þurrki heldur voru nú tönnur hans á bak og burt. Áratugum síðar hófust lagfæringar á miðstöðvarkerfinu í húsi vestfirska gleðimannsins, meðal annar var farið upp á háaloft og hæðarboxið við kyndinguna tekið niður; komu þá ekki í ljós tönnur okkar manns og hafði nokkuð á þær fallið með tímanum þarna í ryðlituðu miðstöðvarvatninu. Var talið að okkar maður hafi á sínum tíma klifrað öldungis blindfullur eins og Miðflokksmaður í klaustrinu upp á háaloft og gubbað í hæðarboxið og hafi þá tönnurnar þvæls með, en sökum óminnisástands hafði okkar maður ekki hugmynd um þetta ferðalag sitt.

Allt að einu eru niðurstöður færustu vísindamanna á þá leið, að best sé að koma aldreigi nálægt háaloftinu því þar kunna að leynast bæði fáránlegar minningar og ískyggilegir hlutir, sem best færi á að héldu sig þar til eilífðarnóns. Og fjandinn má vita hverskonar vessar hafa í sumum tilfellum runnið um miðstöðvarpípur og ofna íbúðarhúsa, en í ýmsum tilfellum leikur grunur á einkennilegum efnum og skuggalegum saman við volgruna. 

Fann sprengjuodd uppi á háalofti

Þá er þessu nú lokið með ómótstæðilegum gráthrinum í kverkunum

Jæja krakkar mínir, nú er komið nóg af umræðu um fullu kallana í klaustrinu. Niðurstaðan af því öllu er, að aunginn Íslendingur, sem berað hefir skoðun sína á brennivínsöskrum kallana, hefir aldrei á sinni lífsfæddri æfi heyrt annað eins klám og sóðakjaft, nema Sigmundur Davíð, hann hefir oft heyrt álíka og enn oftar mikið verra og samtvinnaðra klám, kvennfyrirlitningu, kvennhatur og kvennsemi og hafa menn núorðið talsverðan áhuga á hvaða endemi það eru í röðum þingmanna sem eru enn hroðalegri en Gunnar Bragi og Bergþór Óla í munnsöfnuði undir áhrifum Bakkusar gamla.

Jú, vissulega var raunarlegt að horfa upp á litlu ungfrú Alfredós berjast við grátinn, eða öllu heldur gráthrinurnar sem virtust vera við að springa fram úr öllu andliti hennar; og ósköpin öll minnti hún á aðra litla ungfrú, sem sé litlu úngfrú Gúðmúndsen þegar hún var að barma sér út af honum Garðari Hólm í Brekkukotsannáli. Já, þetta var virkilega flott númer hjá hjá þeirri stuttu í Kastljósinu í kvöld og féllu margir fyrir framgöngu hennar og frelsuðust inn í Framsóknarfjósið. Enda mun nú sjálf gamla Framsóknarmaddaman, jafn elliær og geggjuð sem hún er orðin, skriðið upp úr kör sinni og gjört litlu fröken Alfredós að klausturjómfrú í Framsóknarfjósinu, en því embætti fylgir að færa gömlu Maddömunni fullt vatnsglas af óblönduðu ákavíti klukkan sjö hvurn morgun er Guð gefur.

En klausturlífi Sigmundar Davíðs og þeirra er hér með formlega lokið, nema hvað enn á eftir að greiða dulítið úr sendiherraspillingunni sem upp komst eftir gáleysislegt tal í klaustrinu. Að vera sendiherra erlendis fyrir Ísland er eftirlaunastarf fyrir aflóga stjórnmálagarma, sem eru búinr að gera soleiðis í buxurnar að þeir geta hreinlega ekki meira. Þegar þar er komið sögu eru þeir sendir út fyrir landsteinana og látnir hafast við í góðum húsum, sem íslenska ríkið á, með þjónustufólki, ókeypis sendiherrabrennivíni og kvennaþjónustu sem er sko ekki í ætt við neina guðsþjónustu. Ef allt fer á versta veg, sem það gerir auðvitað ekki, verður víst að sópa stjórnmálaforingjum, fyrrverandi og núverandi, sendiherrum og einhverju fleirum saman og dæma þá refsingar, fangelsisvistar, hjóls og steglu. Þykir mörgum sem nú sé illa burtsofnaður og horfinn Guðmundur fjósarauður, sem hafði það embætti að flengja sakamenn opinberlega á Austurvelli og láta þá svo í gapastokk til að krakkar og hundar gætu pissað á glæpamennina.

 

„Þeir eru ofbeldismenn“