Of náin kynni við Bolarassgatið.

Þá er menningarlegt og siðferðilegt skipbrot Noregs óumflýjanlegt úr því þeir hafa slysast til að taka helvíska íslensku búllustöppuna inn til sín í Ósló. Það var svo sem viðbúið að þannig mundi það fara fyrir Norsunurum; mönnum hefnist fyrir að gera narr að Íslendingum og beygja þá undir sig eins og hunda eins og þeir gjörðu 1262. Kristófér Todd er síðan kapítuli út af fyrir sig og vel trúandi til að ganga hressilega frá Norsaranum.

Þegar þeir þarna í Norðvegi verða farnir að éta búlluglundur fyrir alvöru fara að verða smá-ýfingar með mönnum austur það og upp úr því er stutt í heipúðuga borgarastyrjöld, sturlungaöld, með öllu sem þvílíku ástandi fylgir. Og þegar allt er komið á fulla ferð, þá gérum vér Íslendingar okkur ferð til Stafangurs og tökum Noreg og færum undir oss ásamt með öllum lýð og ólíusjóði. Þá verðum vér rík og stór og konur vorar enn geggjaðri en áður og fyrr.

Þá man eg allt í einu eftir kerlingarsauði í Egersund í Noregi sem við kölluðum Bolarassgatið því buxurnar náðu ekki upp fyrir rassaskoruna á henni. Þrátt fyrir það hafði hún höndur í hári tveggja skipsfélaga okkar og afsveinaði þá án tafar og minnsta samviskubits. Þegar við snörum ferð okkar aftur til Íslands og drengirnir hunskuðust heim til sín, börðu mæður þeirra þá til óbóta fyrir að hafa stofnað til náinna kynna við Bolasassgatið.  

Búllan skýtur rótum í Noregi

Hannes markmenni minnir á Jón Íþróttamann

Nú þykir nokkuð ljóst að Hannes Þór Halldórsson markmenni mun ekki leika aftur með Val fyrr en að þremur árum liðnum. Sem kunnugt er braut Hannes hrottalega af sér í leik gegn Stjörnunni (sem ekki er einusinni fótboltalið) og í framhaldi af því var hann kærður til lögreglu, handtekinn, dæmdur í gæsluvaðhald og verður trúlega dæmdur í þriggja ára fangelsisvist strax eftir páska. Sá sem varð fyrir afbroti Hannesar hefir ekki sést síðan, en það er allt í lagi.

Þetta óstand á Hannési markmanni minnir óneitanlega á glæsilega feril Jóns Íþróttamanns. Jón Íþróttamaður er óumdeilt fjölhæfasti og hæfileikaríkasti íþróttamaður sem Ísland hefir alið og eru þá meðtaldir garpar á borð við Gunnar á Hlíðarenda og Egil Skallagrímsson. Því miður var aldarandin á Íslandi á blómatíma Jón Íþróttamanns á þá leið, að öfundsýkin og skortur á fyrirgefningu komu í veg fyrir að Jón gæti notið sín sem skyldi; því var hann dæmdur bæði í ævilangt keppnisbann og í fangelsi fyrir litlar sakir aðrar en að skara fram úr.

Á knattvellinum vann hann samt það afrek, áður en hann var dæmdur, að hlaupa niður fjóra andstæðinga í einu og æsilegu augnabliki leiksins, svo að þeir hafa verið krypplingar síðan. Í handboltanum skaut Jón boltanum af afli í hnakka samherja síns, það vóru misstökk, en samherjinn hné niður höfuðlaus; upp úr því þókti mönnum nóg komið. Til að bæta gráu ofan á svart tók hinn fallni samherji upp á því að ganga aftur og sást, og sést enn, oft á ferli í kantinum á þjóðveginum yfir Sandskeið og hefir jafnan slitrurnar af höfði sínu undir hendinni; það þykir fráhrindandi sjón. En daginn áður en fara átti með Jón Íþróttamann austur á Litla Hraun fór hann fræga skíðaferð á harðfenni niður snarbratta fjallshlíð og hafnaði á gaddavírsgirðingu og fór í hálfgert hakk; fyrir bragðið var hann á sjúkrahúsi í átta mánuði og frestaðist afplánunin sem því nam.   

Hannes byrjar á rauðu spjaldi og fer í bann

Og veitti þjálfaranum líkamsárás sem endaði í hlandforinni

Þeir eru sniðugir Makedonnarnir: Ekki voru íslensku handboltastamparnir fyrr komir til Makedóníu ekið var sem leið liggur á búgarð nokkurn og þeim boðin gisting í svínastíu og fjárhúsi. Og eins og kurteisir sunnudagaskóladrengir þáðu þeir gistinguna og skrifaði Gvöndur Þórður þjálfari undir samning þar að lútandi. Fyrstu nóttina fengu þeir er gistu svínastíuna að kenna á því; elsti og stærsti gölturinn kom heim um miðja nótt og lét ófriðlega, var áberandi drukkinn og ósamstarfsfús og hótaði öllu illu. Loks var geltinum komið fyrir milli nýju markvarðanna og varð það kapítuli út af fyrir sig, eins og vænta mátti.

Ekki fer betur um þá er fá að hírast í fjárhúsinu. Fyrir utan sífelldan umgang útlenskra sauðkinda, kollótra, eyrnatórra og með skott í stað dindils, þá er reimt í fjárhúsinu; sem sé ósvikinn draugagangur af verra taginu. Enda kom fljótlega upp úr dúrnum, að í þessum fjárhúsum var fjöldi manns myrtur í Hitlersstríðinu, auk þess sem tjéð fjárhús hafa í áratugi þjónað þörfum sjálfsmorðingja, sem gjarna hafa hengt sig í sperrunum yfir jötunum, elligar skotið sig undir grindum. Hafa handboltadrengirnir okkar, alsaklausir og óvanir ásknum drauga, mátt hafa sig alla við með að halda sönsum. Ekki batnaði ástandið þegar einn af þessum kollóttu hrútum gerði sér lítið fyrir og veitti Gvöndi Þórði líkamsárás í afbrýðissemiskasti með því að hlaupa aftan að honum og stanga hann, þegar minnst vaðri, í gumpinn og hafnaði Gvöndur niður í forarræsi framan við fjárhúsið.

Í ljósi alls þessa er borðleggjandi og bókað að íslenska handknattleikslandsliðið mun skíttapa annað kveld fyrir Makedónum með ótrúlega miklum markamun; talað hefir verið um sjötíu til áttatíu marka mun, t.d. 92-5 eða þaðan af meira. Fjölmiðlar í Makedóníu sinna aðbúnaði íslenska landsliðsins auðvitað ekki neitt, en þegar drengirnir verða farnir heim, meira og minna ærðir eftir dvölina að ósvífnum og illum gestgjöfum, munu blöðin og sjónvörpin fara á fullt og gera stólpagrín af piltunum og Gvöndi Þórði þjálfara og tíunda og lofa ó hástert framgöngu hrútsins sem stangaði hann úr í hlandforina við fjárhúsið. Það eru ekki allar ferðir til fjár, en drengirnir verða reynslunni ríkari. Það held ég nú. 

Óboðlegt hótel beið strákanna

Fabrikkan Skorpinharmur og hlandsprengjan Vanessa Kroyer

Djöfullinn sjálfur! Mikið fjári er nafnið á stöfffabrikkunni hjá strákunum agalega passlegat og látlaust: Skorpinharmur, sem minnir á grátbólginn útfararsálm með belgsprungnu orgánharmóníum og dauðum maðkaflugum í gluggunum. Og Skorpinharmur ku ætla að láta slag standa og hræra saman hinum og þessu gumsi og búa til úr því pillur, sem gera fólkið enn veikara og vitlausara. Það er til marks um hvað sona pillur eru gagnslausar, að einhverju sinni átti að plata þessum óþverra ofan í varphænur með því að lauma töflunum með maískorninu; púturnar átu kornið upp til agna, en dópið vildu þær ekki sjá, enda eins gott fyrir þær, því hefðu þær etið pillurnar, eins og vonir stóðu til, þá hefðu þær steidrepist á innan við kortéri.

En væri ekki betra fyrir fyrirtækið Skorpinharm að snúa sér heldur að því að framleiða hænsnafóður í staðin fyrir pillur? Frú Vanessa Kroyer fékk fyrir nokkrum árum ósköp geðugar töflur hjá lækninum sínum, samheitalyf var það kallað; hún var nefnilega búin að vera so slæm eitthvað á taugum undanfarið og með krónískan skítastíng í vömbinni, sem orsakaði niðurganga, en niðurgangur er afar neyðarlegur kvilli fyrir betri konur.

Núnú. So fór Vanessa að eta töflur sínar eftir lyfseðli og læknisráði og taugarnar fóru strax að braggast. Skítastingurinn hvarf og hún gat hætt að ganga með bleyju til að taka við niðurgangnum í slysatilfelli. Jájá já. Næstu mánuði á eftir fór Vanessa Kroyer að safna utan á sig kílóum, fór bókstaflega að róa í spikinu, og áður en árið var liðið var hún orðin 180 kílógrömm. Á þeima tímapunkti kom hún fram í frægum sjónvarpsþætti og barmaði sér yfir því að gárungarnir væru farnir að gera gys að sé og kalla sig hlandsprengju og fleiri óþverranöfnum. Rétt fyrir afmælið sitt það ið sama ár, varð henni á að hrasa fram af stétt og falla 130 séntímétra niður á steinsteypt plan. Þó ekki væri fallið hátt, þá var það nóg til þess að Vanessa sprakk eins og hlandblaðra, eða öllu heldur eins og steypireður, sem væri látinn falla til jarðar úr rúmlega 10 kílómetra hæð. Þegar þarna var komið sögu var frú Vanessa Kroyer áreiðanlega komin langt og vel yfir 200 kílóa múrinn og orðin brothætt í samræmi við það. 

Coripharma kaupir þróunarsvið Teva

Vér Íslendingar eigum líka vaskan lögregluvarðstjóra

Alveg er þetta til fyrirmyndar hjá Amríkananum. Sona á að taka á mæðrum sem ekki hafa hundskast til að aga hin uppivöslusömu krakkadýr sín. Krakkaskrattinn mé á bílasæðið og árvökull lögregluþjónn sá ódæðið og handsamaði móðurina og stakk henn í svartholið, en krakkinn sendur á barnaheimili þar sem gert er grín að honum. Það væri óskandi að íslenska lögreglan verði einhvern tíma það burðug og röggsöm, að hún hiki ekki við að taka kerlingar og krakkaóbermi úr umferð, sem kukka og míga á gangstéttir og bak við bíla í bílastæðum; en það verður víst einhver bið á því - og þó.

Hálfdán varðstjóri elti sjö ára óþokka, sem grunaður var um að hafa hellt hágrænni lakkmálningu inn um bréfalúguna hjá saklausu fólki. Drengurinn hljóp öskrandi heim til sín og Hálfdán á eftir og hurfu þeir inn í hús foreldra hins fyrrnefnda. Skömmu síðar sáu nágrannar fólksins Hálfdán lögregluvarðstjóra draga eins og allnokkuð hlass á eftir sér út um dyr hússins. Fljótlega kom í ljós að hlassið sem Hálfdán dró út vóru foreldrar piltsins litla. Nú hafði varðstjórinn heldur aungvar vöflur á og handjárnaði foreldrana við flaggstöng á lóðinni og geymdi þau þar meðan hann sókti lögreglubifreiðina.

Svo fór Hálfdán sína leið með foreldrana en skildi krakkann eftir, sem hann aldrei skyldi gert hafa. Því þegar lögreglubifreiðin var úr augsýn beið drenghnokkinn ekki boðanna og lagði eld að húsinu, sem hann hafði hellt málningunni inn í, og brann það til kaldra kola. Á lögreglustöðinni fengu foreldrarnir aftur á móti að vita hvar Davíð keypti ölið, því ekki hafði Hálfdán lögregluvarðstjóri fyrr sópað þeim inn í fangaklefa en hann reif utan af þeim fötin og fór að pína þau af fullkominni einurð. Þegar hann hafði leikið listir sínar í drjúga klukkustund kallaði hann hina illu og hugsjúku lögreglukonu, Hvanndísi Tíkartönn, sem svo er kölluð, sér til halds og trausts, og þá fór fyrst að kárna gamanið fyrir alvöru hjá hjónunum, sem góluðu og báðu Guð að hjálpa sér úr þessum voðalega fangaklefa. En Hvanndís, þessi röska lögreglukona, sefaði gráthljóð hinna óhamingjusömu foreldra með því að stinga nærbuxum upp í þau. 

3 ára kom óléttri móður í lögregluklandur

Brasseríið nýja í samanburði við Skonsukarlinn fyrir 50 árum

Já er það sonalagað sem Brasseríið hans Eiriksson ætlar að bjóða fólki upp á? Samkvæmt myndum er það sem á að heita matarkyns í kompunni ekki upp í nös á ketti per skammtur, fyrir nú utan það að ekki liggur fyrir hvaða efni eru þarna á ferðinni. Best að fara ekki nánar út í þann sálm að sinni. En hræddur er ég um að blessaður öðlingurinn, Skonsukarlinnn, sá virti matsveinn, hefði ekki boðið nokkrum manni upp á aðra eins hörmung og sýnd er; Skonsukarlinn hafði skonsur og grjúpán, soðið ket og sígin fisk í öll mál, og í kaffitímum líka, fyrir utan aðrar hliðarkrásir.

So eru þarna myndir af háu langborði og stólum fyrir framan; þessi uppsetning minnir á fjós með gamla laginu, þar sem þeir sem sitja í stólunum eru kýrnar en langborðið jöturnar; en aungin mynd er af nautgripafóðurmeistaranum, sem á að hafa þann starfa með höndum að bera hveitiklessur og groms í skepnurnar og brynna þeim. Og ef kýrnar verða yxna, hvað þá? Verður fóðurmeistarinn að leika nautið líka? Það væri þá eftir öðru. Ekki minnist ég þess, að Skonskukarlinn væri að gera einhverjar gælur við sína viðskiptamenn, og áfengi veitti hann aðeins sjálfum sér, en hótaði þeim er vóru með kjaft illu og lét fylgja að, - ég hefi nú rotað stærra naut en þig" og það virkaði alltaf undur vel.

Nú, fyrir utan að vera eins og gamaldags framsóknarfjós þá er Brasseríið sérkennilega litlaust og flatbakan á myndinni fátækleg so af ber. Í fjósi gömlu Framsóknarmaddömunnar hefir flórinn einlægt verið kolsvartur, en í Brasseríinu er hann myglugrár eða kóngulóarvefargrár; í fjósnefnu Bjarts í Sumarhúsum var flórinn innan við fermeter að flatarmáli, úr grjóti og illilega drungalegur; en hvað sem annars um flórinn í Sumarhúsum má segja, þá bar hann skýr persónuleg einkenni, sem versthús í dag skortir all-hressilega. Skosnsukarlinn, aftur á móti, Skonsukarlinn skohh, hann stráði sígarettuösku á elhúsgófið hjá sér, cafékorg, og muldum skonsum, sem höfðu ofþornað í hitanum. Skonsukarlinn var stöndugur matsveinn, ólíkt nútímakokksum, og missti aldrei mann alla sína kokkatíð; jafnvel þó á stundum hafi innihald eldamennskunnar hjá honum verið afar óráðið og bragðið vakið ýmsa óhugunarlega hugrenninga, þá dó aunginn, sem er að vísu furðu einkennilegt, að ekki sé sagt dularfullt.

Eiriksson Brasserie opnar

Gott hjá Gvendi að sýna markmannarassgötunum í tvo heimana

Það er rétt hjá Gvöðmundi Þórði að sýna þessum markvarðarassgötu í tvo heimana og fleygja þeim í eldsofninn, eins og sagt er í hinni helgu bók kristinna manna. Í gærkveldi höguðu merkverðir íslenska handknattleikslandsliðsins með þeim hætti að aungvu máli hefði skift þótt þeir stæðu bak við markið eða hefðu verið að elta mýrisnípur og keldusvín austr í Flóa. Það er verst að ekki skuli vera hægt að sækja svona ekkisins markmenn til saka og dæma þá á Hraunið fyrir skammarlega frammistöðu. Eða hvað er hægt að segja um landsliðsmarkvörð sem víkur sér fimlega undan hverju skotinu á fætur öðru?

Í gærkveldi var samfellt sorg á flestum heimilum landsins; börnin grétu sig í svefn yfir óstjórnlegu tapi Íslands gegn Maggadonníju og djöfullegum aðförum markmannanna. En Gvöðmundur Þórður er sem sé búinn að bannfæra helvíska dárana og fela þá Sathani til skemmtunar. Og nýju markmennirnir skulu skohh ekki halda að þeir geti hagað sér eins og halklipptir hundar í íslenska markinu, verið blindfullir eða í annarlegu ástandi eins og höfuðsóttarrollur frá miðöldum. Já.

Og ef þessir delar tapa í Skopje, næstkomandi sunnudagskveld, þá þurfa þeir ekki að hafa fyrir því að koma heim aftur; þá verða þeir að láta sér lynda að fara hulduhöfði á Jövu, Balí eða Suðuramriku. Ekki mun heldur þýða fyrir Gwöðmúnd Þórð að reyna að laumast aftur til Íslands, ef allt fer á verta veg í Skopje; hann verður hixtalaust sendur í strigapoka til Blálands ef honum sést so mikið sem bregða fyrir á Íslandi eftir soleiðis uppákomu. 

Guðmundur sendir markverðina heim

Mæling á gáfnafari þjóðarinnar. - Skýr falleinkunn

Skoðannakannanir um fylgi stjórnmálaflokka á Íslandi er fyrst og fremst mæling á gáfnafari þjóðarinnar, fattleysi og nautheimsku. Íslendingar hafa alltaf skorað hátt í sona könnunum, ekki síður en í kosningum, og má með sanni segja að þjóðflokkurinn, sem hér býr, sé með alvitlausustu þjóðarbrotum sem til eru á jörðinni; meira að segja apakettir og hundar standa Íslendingum framar gáfur og annað atgerfi varðar. Ekkert hefir þjóðin braggast við meiri menntun og hærra menntunarstig, eins og sperrileggirnir kalla það, so við liggur að ætla megi að svokölluðu menntun sé fyrst og fremst skaðmenntun, sem telst grátt gaman. 

Það er eitt fyrir sig, að fáráðlingaflokkur eins og Píratar séu hér við lýði, hafi fulltrúa á Alþingi og 15% í skoðannakönnun. Annað mál er að djöflamergir eins og samtökin sem kenna sig við sjálfstæðið og viðreisn séu með yfir 30% fylgi, en þessháttar frammistaða íslensku þjóðarinnar bendir ótvírætt til að Íslendingar séu ekki aðeins heimskir og sé fyrirmunað að setja hluti í samhengi heldur séu þeir í þokkabót illgjarnir, gáðugir og haldnir óstöðvandi glæpahneigð.

Þó tekur út yfir allan þjófabálk að skrípalingahópur, þekktur af hneykslanlegur framferði og stórbrotinni reginheimsku skuli hafa bætt við sig frá síðustu könnun hafi nú heil 10% og 0.2% til viðbótar! Já, andlegri heilsu þjóðarinnar hefir hrakað svo hræðilega á síðustu árum að ekki getur annað verið en að endalokin séu skammt undan. Svo annarleg, ánaleg og blábjánaleg er niðurstaða könnunarinnar að heimskustu hundar mundu blóðskammast sín ef þeir ættu í hlut. En Fjandanum er skemmt. 

Píratar og Miðflokkur bæta við sig

Þau eru ekki aðeins jafnvíg á bæði kyn

Um Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann hefir verið sagt, að hann sé jafnvígur á bæði kyn og ennfremur að hann hafi aldregi skammast sín fyrir það; einnig er talið að eiginkona Kolbeins, frú Ingveldur, sé líka glæsilega jafnvíg á bærði kyn. Á núverandi frjálslyndistímum er einsýnt að þau hjón eru meir en jafnvíg á höfuðkynin tvö, þau eru sem maður segir jafnvíg á öll kyn og kynþætti, og til viðbótar jafnvíg á dálítið sem siðað fólk hefir ekki í flimtingum.

Löngum var kvennpersónan Máría Borgargagn tilraunadýr í vísindalegri kynjahyggju frú Ingveldar og Kolbeins; síðar bættust í þann hóp fleiri einstaklingar, hvur öðrum frjálslyndari og vóru og eru öll þeirra umsvif í verulega frjálshyggjuátt. Þó gjörðist það eitt sinn upp úr miðjum vetri, að Ólafur bóndi þóktist um hánótt verða var mannaferða við bæ sinn. Þegar hann fór að kanna málið gat hann ekki betur séð en að tvær mannverur væru að smeygja sér inn í fjárhúsin. Þá vakti Ólafur bóndi Snata, vitran hund af úlfrakkakyni og bauð honum að flæma aðskotalimi í brott úr ærhúsunum.

Snati gladdist mjög, er hann hafði meðtekið boðskap bónda síns, og hvarf hljóðlaust út í myrkrið. Skömmu síðar heyrði Ólafur bóndi hundgá mikla frá fjárhúsun ásamt öskrum og óhljóðum af mennskum toga. Er þar var komið, réð Ólafur ekki við sig og mjakaði sér nær vettvangi og var með riffil sinn í höndunum, reiðubúnum til skots. Hann kom mátulega þar að þegar tveir menn með buxur niðri á miðjum lærum reyndu hvað þeir gátu að flýja undan ásókn Snata, sem kominn ver með öll tögl og halgdir í baráttunni um fjárhúsið og glepsaði hvað eptir annað í bera þjóknappa hinna flýjandi dólga. Það er í frásögur fært, þó ekkert sé sannað samkvæmt lögreglurannsókn og læknisskoðun, að um líkt leyti að ærnar, já og hrútarnir líka, í fjárhúsi Ólafs bónda fengu óskiljanlega og ónærgætna heimsókn, spurðist úr að herrarnir Indriði Handreður, þá opinber vanmetagemlingur við háskólanám, og Brynjar nokkur, síðar kallaður Vondalykt, einnig á framfæri háskólasamfélagsins, hefðu ekki með nokkru móti getað setið í stól, eða í sófa, eða á salernisskálinni í rúmar tvær vikur sökum slyss, sem aunginn fékk að vita hvers kyns var og því síður hvernig það bar að.   

Da Vinci jafnvígur á báðar hendur

Aumingja blessuð manneskjan og dýraverndarsáttmáli Sameinuðuþjóðanna

Aumingja blessuð manneskjan að hafa vafrað eins og staurblindur kettlingur út í að verða búrtík og gluggaskraut Stengríms, Swabba og Sjálfstæðisflokksins og kvaka upp úr sér eins og sjálfvirkt segulbandstæki frösunum sem Stengrímur og Bjarniben stórvinur hennar hafa kennt henni að segja. Sjálf er blessuð manneskjan, eins og segir í ljóðinu: bara núll og nix frá náttúrunnar hendi.

Já, það varð nú endirinn á, að þeir sem glæptust til að kjósa VG í síðustu kosningum voru að kjósa Sjálfstæðisflokkin og allt sem sá alræmdi flokkur stendur fyrir að fornu og nýju. Þessi ósköp minna á kviðlinginn sem einn af flokkseigendum VG orkti fyrir all-löngu, en þar hefur flokkeigandin vers sitt með þessum orðum: ,,Úti í snjónum flokkur frýs, fána sviptur rauðum." Við þessar hendingar er svo tilvalið að bæta: ,,Stengrímur Swavar garmur og grís, gekk af honum dauðum." Þannig hljóðar nú hið heilaga orð í úlfagreni VG.

En mikið þó ósköp verður að hjálpa aumingja blessari manneskjunni til að komast úr þessu ástandi sem hún hefir villst inn í. Þetta stafar fyrst og fremst af skoðannaleysi hennar, trúgirni hennar, og þegar við bætist að persónan er leiðitöm verður hún auðveldlega fórnarlamb vondra manna, sem láta hana ýmist húka úti í glugga eða gelta og góla úti á hól og verða sér þar til skammar og aðhlægis. Meira að segja Brynjari Vondulykt ofbýður þessi vitleysa og hefir sagt frú Ingveldi einslega að meðferð dólgana á gluggaskrautinu varði fortakslaust við dýraverndarsáttmála Smeinuðuþjóðanna. 

„Stórmál“ að fljúga með John og Rose heim