Þjóðskáldið sem dó úr uppgerð

,,Þú eldforna ósvífna kérlíngargála,
uppá vegg eins og skrattann þig ætti að mála."

Þannig orkti þjóðskáldið mikla um tengdamóður sína þegar hún faldi brennivínið fyrir honum. Þetta varð að áhrinsorðum, því daginn eftir, algjörlega uppúr þuru, tók sonur þjóðskáldsins, sem jafnframt var dóttursonur tengdamóðurinnar, uppá þeim helvítisandskota að mála mynd af ömmu sinni með horn hala og klaufir á hlöðuvegginn, svo að blasti við allri sveitinni.

Um kveldið andaðist þjóðskáldið. Á heimilinu var sagt, að þjóðskáldið hafi látist úr uppgerð. Óstaðfest munnæli sögðu aftur á móti, að tengdamóðirin hafi barið það til bana með kvistóttum lurki.

Óþarfi að mála skrattann á vegginn

Skaðmenntaðir prófgráðumenn í klámheimspeki

Í heimspekilegu erindi frú Ingveldar talaði hún um fólk sem kemur skaðmenntað útúr framhaldsnámi og ábyrgð lærimeistara að útskrifa slíka gemlinga. Tók hún sem dæmi svokallaða heimspekinga, hagfræðinga og stjórnmálafræðinga. Einnig tiltók frú Ingveldur það sem nefnt hefur verið kynjafræði, sem glæsilegt dæmi um skaðmenntun, og hvernig fólk með háskólagráður getur með heimskulegum heilaþvotti farið að hljóma eins og grunnhyggin og rangt upplýst eðjót. Þá nefndi hún, að Siðmennt væri dæmigert félag þar sem skaðmenntaðir og aulasnobbaðir prófgráðufáráðlingar fá útrás fyrir sjálfsánægju sina, sjálfsréttlætingu og grillur.

Um miðvik fyrirlestrar síns fjallaði frú Ingveldur um glæpsamlegt eðli þess að sólunda samskotafé skattaþegnanna í að gera ístöðulaust fólk hálf- og alvitlaust með því að kenna því skaðlega vitleysu á háskólastigi og telja því trú um, að endaleysan sem það fékk prófgráðu útá sé fyrsta flokks vísindi. Og niðurstaða frú Ingveldar lá ljós fyrir: Þeir sem standa fyrir skaðmenntun ættu fortakslaust að vera dæmdir til lífstíðar í fangelsi, en fórnarlömb þeirra, þeir skaðmenntuðu, sendir í meðferð þar sem snúið væri ofanaf vitleyunni í þeim og þeim gjört kleyft að verða nýtilegir og venjulegir þjóðfélagsþegnar.

Að lokum sagði frú Ingveldur áheyrendum sínum nokkrar nöturlegar klámsögur í dæmisögustíl og bað hvurn fyrir sig að leggja útaf þeim að eigin vild og telja síðan sjálfum sér trú um að nú sé hann orðinn sérfræðingur og prófgráðumaður í klámsögum og klámsöguheimspeki.

 

Hvað mega kennarar segja?

Drottinn minn dýri - nú sökkur Framsóknargrenið

Enn og aftur verður Framsóknarflokknum illilega á messunni. Í vor komst uppum strákinn Tuma, sem reyndist eftir allt saman heita Sygmuendur Wintris von Panama-Kögununar. Þá steyptu þingmenn Wintris von Panama af stóli og síðan hefir hann skrópað í vinnuna. Í sumar og haust hefir allt rekið á reiðanum í Framsóknarfjósinu og pestin þar inni orðin svo eitruð að einungis innvígðir geta dvalið þar innandyra í 5 mínútur án þess að drepast. Og nú ætla þeir að leyfa Sigurði Inga að tala!

Það hefir svo sem ekki legið í láginni, að Sigurður Ingi tekur sig ákaflega illa út í ræðustól, og hvern þann ræðustól sem hann stígur í setur niður við að hafa hann baulandi yfir sér. Og röddin í þessum framsóknarhúskarli - Drottinn minn dýri - rám og draugsleg eins og einhver utan úr öðrum heimi tali í gegnum hann innan úr tómri járntunnu. Enda verða allir hálfsmeykir þegar Sigurður Ingi tekur til máls og fara að hugsa um Gretti, Glám og Drakúla greifa. Að leyfa slíkum vom að ramba uppí ræðustól og ,,tala" á virðulegri fjósasamkomu er fáránlegt, óboðlegt, súrrealismus non grata.

En ef það er ásetningur og almennur vilji húskarla og griðkvenna gömlu Framsóknarmaddömunnar að kynda undir reimleika á fjósaþinginu þá verður það vafasama fólk að vera þess viðbúið, að gólfið á þingstaðnum sökkvi með manni og mús, eins og gjörðist í kirkjunni í Hruna um árið. Og það er vitað hvert gólfið sökkur, það sökkur í Fjóshauginn, þann eiturpytt. Vitað er að Kolbeinn Kolbeinsson hefir varað flokksbræður sínar við að leyfa Sigurði Inga að tala og lagt að þeim segja manninum frekar að halda kjafti og skammast sín. En því miður varð sjónarmið Kolbeins undir að þessu sinni og Sigurður Ingi fær óáreyttur að óhreinka ræðustólinn á Fjósaþinginu.

Sigurður Ingi talar á flokksþingi

Misheppnað hryðjuverk Kolbeins Kolbeinssonar

Nú ætluðu þeir að losa sig við Bæjarins bestu fyrir fullt og allt með þessu líka huggulega reiðarslagi. Það átti sem sagt að fletja pylsuvagninn út og til þess að gera það völdu þeir sér byggingakrana til hryðjuverksins í stað þess að nota sprengju eins og siðaðir hryðjuverkamenn gera þegar þeim liggur á að afmá eitthvað sem þeim er miður þóknanlegt. Jájá, og settu helvítis kranaandskotann næstum því í skallann á kornungum glæsikvinnum. Ósmekklegra verður það ekki.

Á bak við þetta voðaverk er Kolbeinn Kolbeinsson og félagar hans, það bregst mér ekki. Kolbeini hafa skipulagsmál í miðborginni verið hugleikin í nokkur ár, einkum  að ryðja úr vegi allskonar skítakömrum á svæðinu svo hægt væri að byggja hótél, knæpur með próstitjútt og spilavíti. Má í tilefni þessu þessara orða þakka Guði fyrir að Kolbeini og hans hirð skuli ekki hafa enn tekist að kveikja í og brenna til ösku allar byggingar á svæðinu eldri en 35 ára.

Einhversju sinni ætlaði Kolbeinn sjálfur í eigin persónu að bera eld að Bernhöftstorfunni en var svo óheppinn að hrasa um tvo náunga í ástarleik þar að húsabaki. Náungarnir tóku truflunina óstinnt upp og sameinuðust gegn Kolbeini, börðu hann og svívirtu og flengdu loks með glóandi eldskörungi. Kolbeinn komst við illan leik heim til sín og það fór að grafa í báðum rassakinnunum á honum þar til frú Ingveldur greip til sinna ráða og neyddi kunningjakonu sína, Máríu Borgargagn og Indriða hennar Handreð, til að hreinsa upp sárin á nokkuð svo óviðurkvæmilegan hátt. Uppúr því fór Kolbeinn að braggast og innan þriggja daga var hann farinn að sitja í stól, en það gat hann ekki gert fram að því.

„Við vorum í algjöru sjokki“

Litla ungfrú Alfredós

Ómögulegt er vita nokkuð með vissu hvaða tilfinningar Lilju Alfredós er til inngöngu Íslands í ESB. Máske hefir hún tiltölulega lítin áhuga á slíkri inngöngu, á hinn bóginn ætti aunginn að undrast þótt jómfrú Alfredós sé á laun gífurlega skotin í ESB og vilji Ísland þar inn þótt það gæti kostað dálitlar sjónhverfingar og svikalodderí. Vér vitum öll, að Framsókn er lítt útreiknanleg samtök og litla ungfrú Alfredós er áreiðanlega hál eins og áll, rétt eins og gamli Alfredó, sem hefir það helst sér til dundurs í ellinni að liggja undir sæng hjá gömlu Framsóknarmaddömunni meðan strákarnir slást í Fjósflórnum fyrir augunum á blessaðri litlu frökeninni.

En litla ungfrúin vill vafalaust her og hersetu á Íslandi, stóran her, gráan fyrir járnum, meiri her og aftur meiri her, því að hermang er henni í blóð borið eftir að hafa lifað í skjóli Sölunefnd varnarliðseigna frá blautu barnsbeini og vaxið upp á kjarngóðu hermangsfóðri. Það má heita býsna hlálegt, að útblásni drengurinn Sigmundur Dávíð, hafi rambað að búðarborðinu í Sölunefndinni til að finna sér ráðherra eftir að meirihluti húskarla gömlu Framsóknarmaddömunnar á þingi höfðu steypt honum af stóli, rétt á meðan hann brá sér suðrað Bessastöðum til að delera. Og nú hefir litla ungfrú Alfredós þann starfa í Fjósinu að stetja gömlu Maddömunni bekken og færa það frá henni afur og hvolfa úr því í pottinn hjá yfirmatreiðslumeistara Fjóssins.

Og eigi skal nokkur maður örvænta um, að draumurinn um ESB-innlimunina sé úti. Litla frökenin væri vís með smeygja okkur þangað inn með slóttugheitum smugálsins, því snotra framsóknardýri. 

Þurfti ekki að koma á óvart

Blandaði bremsuvökva í rafrettuvökvann

Sem kunnugt er reykja frú Ingveldur og Kolbeinn, sem og vinir þeirra, rafrettur af geysilegri lyst. Fljótlega komust þau uppá að blanda hinu og þessu samanvið nikótínvökvann, það víkkaði heilastarfsemina jók hugarflugið.

Á einum punkti laumaði Brynjar Vondalykt einum dropa af bremsuvökva fyrir bifreiðir saman við rafrettuvökvann hjá Óla Apaketti. Viðbrögðin létu ekki á sér standa, Apakötturinn varð stjarfur til augnanna og fljótlega varð ljóst að áhrif reykjarins leituðu beint á miðvígstöðvarnar, beint ofaní buxurnar. Á samri stundu varð hann gersamlega kynóður, geðveikislegra ofsagraður. Þegar viðstaddir gerðu sér grein fyrir ástandi Apakattarins, flugu þeir á hann og færðu í bönd. Síðan lá Óli Apaköttur iðandi eins og snákur á gólfinu, vafinn reipum eins og rúllupylsa. Hentu frú Ingveldur og annað fólk gaman að Óla, sproksettu hann með svívirðilegum blammeringum.

Þegar af Óla Apaketti bráði, sagði hann frá því, að undir eins og hann hafði sogað tvo reyki ofaní sig hefði hann yfirfyllst af kraumandi og nístandi kynferðisfýsn og hefði á þeirri stundu verið tilbúinn að leggjast með hverju sem var, meira að segja Indriða Handreði, sem þó væri eins fráhrindandi og mögulegt er í samræðislegum skilningi. Því væri nauðsynlegt að vara þá er reykja rafrettur við að blanda bremsuvökva fyrir bifreiðar saman við vökvann, slíkt kynni að hafa hryllilegar afleiðinga.

Rafrettur hafa ruglað okkur í ríminu

Öðlingurinn Simmó Neftóbasvaðall

Einn af heimilisvinum frú Ingveldar og Kolbeins er sá frómi öðlingur Sigmundur Neftóbaksvaðall. Þessi ljúflingur hóf neftóbaksneyslu ellefu ára gamall og hefir síðan stundað nefntóbaksnautn samfellt í fjérigtígi og tvö ár. Simmó Neftóbaksvaðall hefir ekki látið við sitja að sjúga og troða tóbakinu uppí nasirnar á sér, því hann hefir einnegin brúkað það undir báðar varir og forhúð, og sjálf endaboran hans hefir heldur ekki sloppið digra neftóbaksskammta. Þessi öfgafulli ávani Sigmunds hefir aftur leitt til þess, að bæði karla og konur hafa úrskurðað hann óhæfan til ástarlífs og það sé blátt áfram baneitrað að fyrir nærbuxnalausa persónu að koma nálægt karlinum, hvað þá uppí til hans.

Ekki vænkast hagur Strympu þegar mannfjandinn blandar hinum og þessum ófögnuði í neftóbakið sitt, svo sem eins og amfetamíni, kannabiss, kókaíni og vítissódadufti. Þegar hann blandar þessum efnum útí tóbakið sitt, einu eða öllum eftir vild, verður hann gjarnan stjörnuvitlaus og fer að tala tungum eða spangóla eins og varúlfur. Simmó Neftóbaksvaðll hefir og, í heyranda hljóði, lýst því hátíðlega yfir, að væri hann kvennmaður mundi hann fá sér ærlega og svikalaust íana, að minnsta kosti annað veifið. Þegar hann gjörði þennan ósóma heyrinkunnugan að heimili frú Ingveldar, tók hún í hálsmálið á honum og leiddi hann eins og sláturpéníng útá götu og barði hann þar.

Fyrrgreind yfirlýsing Sigmundar Neftóbaksvaðals hafði það í för með sér fyrir hann, að honum var synjað um kynleiðréttingu; þeir samþykktu einróma að maður sem hefði þann einn tilgang með leiðréttingunni að geta troðið tóbaki innum fleiri gáttir á sér ætti best heima í einangrun á vitfirringahæli en ekki á leiðréttingarbekknum.

Neftóbaksgjald verði hækkað um helming

Hugleiðing um pólitískt tilræði og hið sanna að baki þess

Það er ekki um annað að ræða en að íslenski eyrnabíturinn í Þýskalandi sé heiðursfélagi í Þjóðfylkingunni. Ef hann er það ekki, þá er hann framsóknarmaður, það bregst mér ekki; nú, ef svo ólíkindalega vill til að hann sé ekki skráður til heimilis í Framsóknarfjósinu er helvískur hreint út sagt í Sjálfstæðisflokknum eða Viðreisn, um fleiri möguleika er ekki að ræða. Við höfum heyrt um sjálfstæðisflokksgarpinn sem sérhæfði sig í að glepsa í nefið á fólki, en þetta er andskotakornið ekki hann.

Nú er vitað að garðnjóladrjólarnir í Ízlenzku Þjóðfylkingunni eru herjans líflegir aðdáendur Ósama heitins bin Landens og þegar þeir halda fundi hefja þeir samkomuna alltaf á því að öskra í kór: Allahu Akbar! og signa sig síðan að hætti gamallar og þjóðlegrar ömmu frá átjándu öld. Á fundum sínum mæra þjóðfylkingarfélagar Framsóknarmaddömuna og Sjálfstæðisflokkinn og gera gælur við Viðreisn með stút á munninum. Svo er möguleiki á að eyrnabíturinn sé í Viðreisn, við skulum ekki gleyma því, þeir eru nefnilega þannig tenntir og í augum þeirra logar græðgisbál braskarans sem slefar af ágirnd í einkavæðingarspena uppí trantinn á sér. 

Frú Ingveldur varð æf af bræði þegar hún frétti af íslenska hryjuverkamanninum í lestinni í Þýskalandi, því hún þóttist þekkja vinnubrögðin sem þar voru við höfð. Reiði frú Ingveldar byggðist á því, að henni mislíkaði að tilræðismaðurinn hefði látið til skarar skríða á erlendri grund en ekki á Íslandi. Hún lýsti því líka strax yfir, að þetta endemis sauðnaut væri vitlausari en samfylkingarfull kvennalistaleiðindaskjóða því hún hefði lagt á ráðin með að þessi hægriöfgavitfirringur ætti að bíta í eyrað af einhverjum múslimastegg í strætisvagni í Reykjavík en ekki í eyrað á ókunnugum manni í lest í Þýskalandi. Frú Ingveldur upplýsti enn fremur, að hún hefði fyrir fáeinum dögum falið Trugga Fokk að fremja þetta þarfaverk fyrir sig, en því miður væri þeim andskotansdjöfli ekki treystandi til nokkurs starfa, nema ef vera skyldi að maka sig við Indriða Handreð inní miðstöðvarkompunni. 

Árásarmaðurinn er íslenskur

Þetta er náttúrlega alrangt

Það tekur engu tali að bera á borð fyrir upplýst fólk, að fyrsta þriggjaforeldra barnið í heiminum hafi fæðst fyrir nokkrum mánuðum. Hið rétta er, að Máría Borgargagn ól heiminum barn fyrir um það bil 35 árum, sem er svo lánsamt að eiga tvo feður. Fyrir tíu árum komust vísindamenn að því að umrætt barn Borgargagnsins væri í föðurætt ekki aðeins undan Indriða Handreði heldur og Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni. Þeir félagarnir höfðu sem sé báðir frjógvað egg í æxlunarfærum Borgargagnsins og úr varð ódámur, sem meðal annars hefir setið í fangelsi vegna auðgunarglæpa, bæði innan og utan bankakerfisins fyrir og eftir Hrun.

Nú er það svo, að hinir þrír foreldrar ódámsins hafa, vegna æðri stöðu þeirra í þjóðfélaginu,  komið hlutunum þannig fyrir, að einungis nánustu vinir þeirra vita um ætterni afkvæmis þeirra. Þess vegna eru tengsl þess við alræmdar glæpasveitir á vettvangi stjórnmála og fyrirtækjareksturs mjög óljós. Ef málið væri gjört opinbert með öllum fylgigögnum og játningum á morgun er hætt við að viss bófaflokkur fengi nánast aungin atkvæði í kosningunum í næsta mánuði.

Ekki batna horfurnar þegar horft er til þess, að sambýlingur afkvæmis Borgargagnsins, Handreðsins og Kolbeins er líka þriggjaforeldra barn, það er að segja bastarðskrípi, sem frú Ingveldur ól á sínum tíma við Brynjari Vondulykt og Óla Apaketti. Þeim unga var komið í fóstur samstundis eftir fæðingu hans og uppruna hans haldið leyndum. Og þó þetta sé íllt allt og bölvað, þá er samt langverst, að þessi tvö þriggjaforeldra börn hafa nú þegar getið saman fjögur börn, hvurt öðru óefnilegra og suggalegra. Viðbúið er, að þegar þau vaxa úr grasi munum við sjá framda stærri og ljótari fjármálaglæpi en áður hafa sést, enda er augljóst að einstaklingar með erfðaefni þeirra sex foreldra, hinna tveggja þriggjaforelda barna, koma saman í einstaklinga er niðurstaðan forhertari og lævísari glæpasvín en við höfum nokkru sinni séð fyrr eða síðar.

Fyrsta barnið sem á „þrjá foreldra“ er fætt

Ógeðslegt fólk í boði tveggjaflokkaeinræðisins í Ameríku

Þau vóru leidd uppá sviðið eins og tveir útslitnir og hrumir graðhestar og fólkið fékk að hægja að þeim dágóða stund. En herskáir blesar á borð við Hillaríu og Trump er ekkert til að hlægja að því að í hverju spori þeirra er blóð, sviti og tár stríðsþjáðra og annarra fórnarlamba auðvaldsins og ómennskunnar. Með réttu ætti almenningur í Bandaríkjunum að hrekja þetta vonda, rangláta fólk útaf sviðinu og niður í sorpeyðingarstöðina. Það er satt að segja makalaust, að tveggjaflokka einræði auðvaldsins í Bandaríkjunum eigi ekki eitthvað skárra í pokahorninu en skrílmennin Hillaríiu og Trump fyrir fólkið að kjósa. Það mætti halda, að þetta blóðuga höfuðauðvald heimsins hafi slíka fyrirlitningu og hatur á samborgurum sínum, að það hafi blátt áfram nautn af því að hafa kjósendur að fíflum með því bera fyrir þá önnur eins skoffín og Hillaríu og þennan Trump til að velja á milli. Viljið þér heldur hundaskít en kattarskít, frú mín góð.

Og íslensku stjórnmálafíflin taka þátt í kosningadansinum hjá tveggjaflokka einræðisauðvaldinu í Ameríku. Sjálfstæðismenn elska og dá Repúblíkanaflokkinn og mundu glaðir kjósa eðjótið Trump, ef þeir hefðu kosningarétt þar vestra. En endemin í svínastíum Framsóknar, VG, Samfylkingarinnar, Björtu framtíðarinnar og Pírata eru sjónarmun meir á bandi Hillaríu, enda var hún repúblíkani framan af ævi. Svo fer Katrín Jakobs á kosningakvöld hjá gömlu frú Clinton en Bjarni Ben og Sigmundur Dávíð hjá Trump.

Trump sýndi mikla vanþekkingu