Hanna Birna á alla mína samúð

Ekki hafði herra J. Gnarr fyrr lokið dagbókarfærslu sinni um töffarahátt og skrílsmenningu borgarstjórnarflokks Sjálfstæðislokksins, en töffaragrýlan Hanna Birna er stokkin fram á blóðvöllinn miðjann með hástemmdar yfirlýsingar um að Gnarrið eigi að halda kjafti þegar því sé sagt til syndanna í staðin fyrir að bera grát sinn og vesaldóm á torg.

Ég get vel skilið uppnám Hönnu Birnu og vottað henni samúð mína, því það er allt annað en þægilegt að láta eitt gnarrkvikindi saka sig um ómennsku sem jaðrar við klám eða eitthvað þaðan af verra. En töffaraskapur getur þýtt ýmislegt og fæst jákvætt. Til að mynda eru töffarar þekktir fyrir virðingarleysi, heimsku og oflátungshátt. Hver kannast til dæmis ekki við töffarann sem húkkar sér píu á einhverju mannamóti, fer með hana heim og sparkar henni svo öfugri út og fataleppum hennar á eftir ,,allt þegar búið  er" eins og segir í kvæðinu. 

Tekur pólitískri gagnrýni of persónulega

Athugasemdir

[Jón Snæbjörnsson, 27.8.2010 kl. 15:14]

hann hefði líklega átt að sofa aðeins á þessu áður en hann "bloggaði" þessa færslu, en eitt er vitað Jóhannes að þessi nýja borgarstjón tók sín sumarfrí þrátt fyrir mög óafgreidd verkefnin sem lágu fyrir og þurfti svo mjög að klára - sumir vita nákvæmlega þeirra rétt og gera um leið háar kröfur til annarra

[Eyjólfur G Svavarsson, 27.8.2010 kl. 15:18]

Erekki í lagi með þig Jóhannes, ég held að Hanna Birna  myndi aldrei ná sér í píu, og því síður fara með hana eyns og´þú lýsir, étta er skrítinn mórall hjá þér, eruð þið allir svona viðkvæmir?

[Jóhannes Ragnarsson, 27.8.2010 kl. 15:41]

Aldrei að segja aldrei, Eyjólfur minn. Enginn veit sína ævina fyrr en öll er.

Og sumarleyfin tóku gnarrararnir samviskusamlega og af hugsjón, og mættu vera ennþá í frí mín vegna.

Enn Hanna Birna er mega-megatöff, ég fer ekki ofan af því. 

[Jón Snæbjörnsson, 27.8.2010 kl. 16:06]

góður