Drukkin selaskytta á ferð og afrek Ólafs bónda

Það má þakka sínum sæla þetta sjósundsfólk að ekki skuli hafa veið drukkin selaskytta með riffil á stjái í nágrenni við sundstaðinn. Slík selaskytta hefði ugglaust verið fljót að leggja hólkinn að kinn og senda það sem honum er hann hugði seli í sjónum inní eilífðina. Annað eins hefur nú gerst.

Þetta skaut Ólafur bóndi í Hlíð froskmann sem svamlaði í sjónum útifyrir landareign Ólafs. Þegar betur var að gáð komí ljós að froskmaðurinn var tengdasonur Ólafs. Dóttirin hefur aldrei fyrirgefið fyrirgefið föður sínum verknaðinn og hefur ekki talað við hann síðan. Ólafur bóndi hefur hinsvegar ekki iðrast og heldur því statt og stöðugt farm, enn þann dag í dag, að skyndilegt andlát tengdasonarins hafi verið mannslát en ekki mannskaði. Þá mun Ólafur hafa gefið tengdasyninum eftir farandi einkunn, sem margir hlustuðu á: - Hann var ekki maður þetta helvíti, hann bara reið henni. 

Dýfa sér í ískaldan sjó