Ósmekkleg frétt af leiðinlegu fólki

Kerlingarpútan sat á þúfu og kumraði illilega ofaní hálsmálið. Það var vond lykt af henni og hún hnykklaði magavöðvana af djúpri fyrirlitningu. Og þrátt fyrir að kláði sækti á hana, ekki síst milli rassakinnana, lét hún sér fátt um finnast og blés ólundarlega útum annað munnvikið. Ung hafði hún farið að nota neftóbak, innan við fermingu, og saug margar stórar hrúgur af því uppí vit sér á hverjum degi. Hún sló frá sér með annarri hendinni eins og hún væri að banda frá sér ósýnilegum djöfli og sagði einhverjum sem hvergi var nær til helvítis.

Svo stóð hún silalega upp og fór að mjakast heim á leið. Inni í húsinu beið Ingimundur bóndi hennar, brúnaþungur, andlitið eins og kartafla á litinn, enn í augum hans brann eftirvæntingarfullur lostaglampi. Á eldavélinni rauk úr potti. Á veggnum á móti eldavélinni hékk mynd af fólki í ástaratlotum, og gólfinu, beint fyrir neðan myndina, lá tíkin Búra og tannaði á sér skottið.

Þegar kerlingarpútan gekk í bæinn tók bóndinn á móti henni ástúðlega og leiddi hana til hjónarúms. Þegar tíkin Búra varð þess var að hjúin sem áttu hana voru komin á fulla ferð hnerraði hún hastarlega og hljóp ýlfrandi út. Það er ýmislegt, hugsaði hún þegar hún var sest niður úti á bæjarhólnum, sem ekki svo ósmekklegt að ekki er hundi bjóðandi, hvað þá lúsugri tík með exemskán á báðum eyrum.

Annar stór skjálfti

Athugasemdir

[V, 27.2.2011 kl. 21:35]

Þetta er skemmtileg saga af áhugaverðu sveitafólki, en hvað hefur hún með jarðskjálftann í Reykjavík að gera?

[V, 27.2.2011 kl. 21:42]

En það sem mér finnst einkennilegast er að við fundum ekki fyrir neinum skjálfta. Við vorum stödd í Kringlunni kl. 17:20 og þar var allt með kyrrum kjörum. Það komu ekki einu sinni gárur í kaffibollana okkar.

[Jóhannes Ragnarsson, 27.2.2011 kl. 22:14]

Eftir því sem ég kemst næst, er ekkert augljóst samband á milli hjónanna í sögukorninu og jarðskjálftanna, nema ef vera skildi skjálftinn í hjónarúminu sem tíkin flúði.