Jóhannes Ragnarsson

27.2.2011 | 22:38

Gamalmennið og gatið á sænginni

Gamalmennið klóraði í sængina þar til að kom gat á hana og fiðrið þyrlaðist út. Þá hló gamalmennið og dró upp ákavítisflöskuna, sem það geymdi ævinlega milli læra sér, og saup valdsmannslega á. Svona var nú skemmtilegt að vera orðinn eldri borgari með öllum þeim réttindum sem því fylgir. Svo sló hann hranalega á sængina svo fjaðrirnar sem þeyttust útum gatið minntu á öflug öskugos úr eldfjalli. Nú skulum við sjá hvað Morgunblaðið segir um efnahagsástandið, kvakaði gamalmennið fjálglega útum tannlausan munninn og fýldi grön um leið og það hóf lesturinn. Að lestri loknum kastaði gamalmennið blaðinu útum opin gluggann og fékk sér meira ákavíti og dæsti við.

Þegar starfsstúlkan á elliheimilinu kom inní herbergi gamalmennisins, til að segja því að kvöldmaturinn væri tilbúinn, rak hana í rogastans yfir útganginum þar inni og ásigkomulagi gamalmennisins. -Komdu hérna undir sængina til mín, skipaði gamalmennið stúlkunni höstugum rómi. -Til hveeers, spurði hún á móti, gjörsamlega ráðþrota. - Hvað er að heyra? æpti gamalmennið. - Þykistu ekki vita til hvers eitt gamalmenni vill fá blóðríkan kvenmannsbelg uppí til sín! Þá lét starfsstúlkan af öllu andófi og hlýddi gamalmenninu þar til allt var fullkomnað.

Daginn eftir rak öldrunarforstjórinn gamalmennið burt af elliheimilinu með skömm og bað það aldreigi þrífast, fremur en önnur gerpi af sama tagi.