Jóhannes Ragnarsson

14.10.2011 | 23:26

Fransós

Eftir lýsingunni á sjúkdómsins eðli, er ljóst að selirnir hafa smitast af fransós, sem í fyllingu tímans hefur dregið þá til dauða. Hvernig anga skinnin hafa náð sér í þennan ófögnuð er ekki gott að segja, en manni dettur ýmislegt í hug, sem er þannig vaxið að ekki er vert að hafa orð á því upphátt.

Gamli Kolbeinn Kolbeinsson, tendafaðir frú Ingveldar, varð sér úti um fransós á gleðihúsi í Rotterdamm þegar hann var matrós á fraktskipinu Mary Jones frá Aberdeen. Þegar þetta gerist var gamli Kolbeinn ungur að árum og sigldi djarft bæði í landi og á sjó. Þegar hann kom heim til Íslands, lét hann það verða sitt fyrsta verk að breiða sjúkdóm sinn út eins og fagnaðarerindi, og á skammri stundu logaði Reykjavíkurborg bókstaflega af fransós. Landlæknir og hans undirsátar vissu ekki hvað á þá stóð veðrið, einkum eftir að eiginkona virðulegs doktors varð altekin af fransós.

En gamli Kolbeinn lét ekki einn auðvirðilegan hjarðsveinasjúkdóm á sig fá og hélt áfram þróttmiklu kvennafari þangað til hann gekk í hjónaband. En þá var líka þar komið sögu kvillans í líkama gamla Kolbeins, að við lá að hann tapaði undan sér tólum þeim og tækjum, sem hann á undaförnum árum hafði glatt kvenþjóðina með af slíkum ágætum að eftir var tekið víða um land.