Viðurstyggilegt sóðakvikindi og súrheysgryfja.

Ekki botna ég neitt í, að metnaðurfullur og heiðvirður netmiðill eins og mbl.is skuli flytja fréttir af slíkri sóðakonu, sem tvær sér ekki um hárið nema tvisvar í viku. Þið getir rétt ímyndað ykkur hvernig þrifum þessarar konu er háttað á öðrum líkamspörtum fyrst hún vanrækir hárið á sér svona hörmulega. Í mínu ungdæmi voru konur af þessari tegund kallaðar ,,súrheysgryfjur" og þóttu það slæm meðmæli. Enda getur hver maður séð, að ekki er spýtt framúr erminni fyrir slíka kvenkosti að verða sér úti um eiginmann eða eiginkonu. Sá maður, sem lagðist svo lágt að efna til sambúðar með þessháttar gilitruttu, var samstundir gerður útrækur úr samfélagi siðaðra manna, gert gys að honum á þorrablótum og hann barinn við ýmis tækifæri.

Einusinni fann frú Ingveldur Kolbein, eiginmann sinn, uppí bæli hjá einu svona fraukelsi í niðurgrafinni kjallarakompu, sem kvensnipt þessi hafði til umráða. Eftir að hafa rotað konuna sem Kolbeinn svaf ofaná, bar hún mann sinn nakinn útí í bíl og ók honum á bráðamótökuna og lét sprauta hann við lekanda og hjarðsveinasjúkdómi. Því næst fór frú Invelveldur með mann sinn heim og þó honum uppúr lýsóli og salmíaksspíritusi, verkaði hár hans með lúsakambi og læsti hann inni í herbergi, þar sem hún hafði hann í sóttkví í stinnar þrjár vikur. Með því að bregast svona hárrétt við, bjargaði frú Ingveldur manni sínum frá langvarandi heilsuleysi og kvalafullum dauða.

Þvær hárið ekki oftar en tvisvar í viku

Athugasemdir

[Þráinn Jökull Elísson, 8.12.2011 kl. 20:50]

Jói minn, hárkollur sem þessar þola ekki þvott. Hins vegar ku þær vera ryksugaðar eftir hverja notkun. Svo er það spurning hvort daman er með flösu, sem hefur í för með sér fleiri "ryksuganir"

Ekki rétt??

[Jóhannes Ragnarsson, 9.12.2011 kl. 19:52]

Í þá gömlu góðu daga fóru fagurhærðar konur útí fjós og létu kýrnar míga á hárið á sér til að ganga í augun á piltunum.