Jóhannes Ragnarsson

19.1.2013 | 20:32

Hann er farinn í hundana en henni var hafnað

Auminginn svorni kann ekki fótum sínum forráð. En það verður að hafa það. Hverjum og einum er frjálst að skrapa botninn að eigin vild, bæði andlega og líkamlega. Með þessum fátæklegu orðum kveðjum við formann Bændasamtaka Íslands, en hann dó formlega inn í Sjálfstæðisflokkinn í dag. En okkur hinum sem eftir lifa er fjandans sama um svona andlát. Ef menn vilja endilega fara verri í staðinn, þá styðjum við heilshugar þá ákvörðun þeirra og styðjum þá til að þeim verði að ósk sinni.

Hinsvegar hörmum við að frú Ingveldi hafi ekki verið tryggt skárra sæti á framboðslista en raun ber vitni. Það er hneyksli. Eins og hún var líka búin að leggja hart að sér. Í allt haust og fram á veturnætur reyndi hún sitt ýtrasta að lifa skikkanlegu lífi og lagði áherslu á að búa eiginmanni sínum, Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni, fallegt og þægilegt heimili. En á hverjum laugardagsmorgni á þessu tímabili vaknaði hún upp við að vera grúttimbruð, og í sumum tilfellum jafnvel nærbuxnalaus, auk timburmannana, í einhverju framandi húsi.

Og ekki var stuðningur Kolbeins Kolbeinssonar við framboðsbrölt frú Ingveldar af verri endanum. En skjaldan launar kálfur ofeldi - ekki síst þegar í hlut eiga illa artaðar skepnur með annarlegar hvatir. Stuðningur Kolbeins við pólitískan frama frú Ingveldar fólst nefnilega að megninu til í aðdáun hans og ástundun á því sem hann kallar ,,þróttmikilli kynvillu." Lagðist hann á þessum örfáu mánuðum margsinnis með Indriða Handreði líkt og sá armi þrjótur væri kynþokkafull kona. Auk þess segir sagan, að sambýliskona Indriða, Máría Borgargagn, hafi kunnað æfingum þeirra félaga fjarska vel og slegist með í leikinn þegar svo bar undir.

Af fyrrgreindum orsökum rýrnaði álit uppstillingarnefndar flokksins á frú Ingveldi til allnokkurra muna og því fór sem fór. Því stjórnmálaflokkur, vandur að virðingu sinni, vill ekki undir neinum kringumstæðum flíka bersyndugu fólki á framboðslistum sínum ef lestir þess eru ekki þeim mun betur umluktir leynd og þöggun.