Frú Ragnhildur magister í norrænum fræðum. I. hluti.

Gamla frú Ragnhildur, magister í fornbókmenntum, sem setið hafði að grúski áratugum saman með gleraugun á nefinu, stóð dag nokkurn upp úr sæti sínu og sagði öllum sínum fræðum og doðröntum að fara til andskotans; hún væri, hvort sem er, fyrir löngu búin að fá yfir sig nóg af þessum endemis lygaþvættingi.    Ennfremur varpaði hún á dyr eiginmanni sínum, dr. Arnkatli Karlssyni, prófessor í Norður-Evrópskri miðaldasögu. Þá setti hún sig í samband við börn sín, þau Gretti, Þórólf og Hallgerði, og fyrirbauð þeim að ónáða sig eftirleiðis; hún kærði sig nákvæmlega ekki um nein samskipti við þau og þeirra börn hvað þá heldur aðra ættingja.            Hvur djöfullinn hefur hlaupið í kerlinguna?, spurði Arnkell , öldungis forviða, en börnin gláptu ráðþrota hvert á annað. Þau voru öll sem eitt þrumulostin yfir ruddalegu framferði frú Ragnhildar og grimmd. Að hugsa sér: kona á hennar aldri að haga sér svona. Sennilega væru þetta þó elliglöp sem hvolfst höfðu svona illilega yfir hana eins og hellt væri úr fötu, og við því væri svosem lítið að gera; öldrunin tæki ævinlega sinn toll í ýmsum myndum.    Og Frú Ragnhildur, sem greinilega var harðákveðin í sínum elliglöpum, flutti sama dag og hún tilkynnti ákvörðun sína, í litla þriggja herbergja íbúð í blokk í austurbænum.   

    Var síðan allt kyrrt um hríð, að minnsta kosti á yfirborðinu.

                                                                       (Framhald síðar) 

 

Athugasemdir

[Sigurður Ásbjörnsson, 24.2.2007 kl. 22:06]

þú verður nú að vera með rösklega framvindu á þessu.  Kemur manni á bragðið og hættir svo bara sisona......